Արխիւ

Եւ­րո­միու­թեան կող­մէ հո­վա­նա­ւո­րուած Թուր­քիա-Հա­յաս­տան յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րու բնա­կա­նո­նաց­ման խրա­խուս­ման ուղ­ղեալ ծրագ­րին շրջագ­ծով շա­բա­թա­վեր­ջին հե­տաքրք­րա­կան հա­ւա­քոյթ մը տե­ղի ու­նե­ցաւ Իս­թան­պու­լի մէջ։ Պատ­մու­թեան հիմ­նար­կի (Tarih Vakfı) եր­դի­քին տակ տե­ղի ու­նե­ցաւ ա­սու­լիս մը, ո­րու ըն­թաց­քին օ­րա­կար­գի վրայ ե­կան Թուր­քիոյ եւ Հա­յաս­տա­նի դա­սա­գիր­քե­րուն մէջ ազ­գայ­նա­կա­նու­թեան եւ սե­ռա­կա­նու­թեան հետ­քե­րը։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Տէր Զօ­րը այ­սօր Ի­ՇԻՊ-ի երկ­րորդ մայ­րա­քա­ղաքն է: Նաւ­թով հա­րուստ այդ քա­ղա­քին մա­սին դժուար է տե­ղե­կու­թիւն­ներ հա­ւա­քե­լը: Ճիշդ է, որ Սու­րիոյ կա­ռա­վա­րա­կան ու­ժե­րը կը շա­րու­նա­կեն տի­րա­պե­տել քա­ղա­քի մէկ հա­տուա­ծին վրայ, բայց եւ այն­պէս Տէր Զօր քա­ղա­քի կեդ­րո­նա­կան մա­սե­րը եւ յատ­կա­պէս այդ նա­հան­գի գիւ­ղա­կան հա­մայնք­նե­րը դար­ձած են այս­պէս կո­չուած՝ Ի­ՇԻՊ-ի բոյն:

Սուրբ Փրկիչ Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցի մէջ ե­րէկ խան­դա­վառ օր մը ապ­րուե­ցաւ։ «Պի­լէք» հանգս­տա­րա­նի սրա­հին մէջ, Ս. Զատ­կի տօ­նին առ­թիւ սար­քուե­ցաւ ճաշ­կե­րոյթ մը։ Իս­կա­կան սի­րոյ սե­ղա­նի մը մթնո­լոր­տին մէջ ան­ցաւ հա­ւա­քոյ­թը։

Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Չկայ գո­յակ մը այս երկ­նա­կա­մա­րին վրայ, որ «ճշմար­տու­թեան» եւ «ա­նա­չա­ռու­թեան» կողմ­նա­կի­ցը չէ։ Երբ հարց տաս շրջա­պա­տի մար­դոցդ, որ ճշմար­տու­թեա՞ն կամ ստա­խօ­սու­թեան կողմ­նա­կից են, ընդ­հա­նուր յայ­տա­րար-պա­տաս­խան մը կը ստա­նաս։ Բո­լորն ալ «ճշմար­տա­խօս» եւ «ճշմար­տու­թեան» պաշտ­պան­ներն ու ջա­տա­գով­ներն են, ո­րոնք ո­գի ի բռին կը փոր­ձեն կեղ­ծամտու­թեան եւ կեղծ­պա­րիշ­տու­թեան քօ­ղին տակ սու­տը՝ ճշմա­րիտ, տգե­ղը՝ գե­ղե­ցիկ, յի­մա­րը՝ ի­մաս­տուն, ան­յա­ջո­ղա­կը՝ յա­ջո­ղակ, ա­պի­կա­րը՝ կա­րող, ա­նու­սը՝ ու­սեալ, մե­ղա­ւո­րը՝ ան­մեղ, ան­գոյ­նը՝ երփ­նե­րանգ ներ­կա­յաց­նել հան­րու­թեան աչ­քին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Եր­կու հա­զար տա­րուայ ցան մը՝ ար­մա՛տ մըն է քրիս­տո­նէա­կան հա­ւատ­քը, որ փո­խեց մարդ­կու­թեան ամ­բողջ ըն­թաց­քը եւ էու­թիւ­նը։ Եր­կու հա­զար տա­րի ա­ռաջ Քրիս­տոս իր վար­դա­պե­տու­թեամբ հին մար­դը վե­րա­ծեց նոր մար­դու եւ նոր հո­գիով, նոր միտ­քով օժ­տեց ու բա­րե­փո­խեց մարդ­կու­թիւ­նը։

Վե­նե­տի­կի «Viva Arte Viva» ա­րուես­տի մի­ջազ­գա­յին 2017-ի ցու­ցա­հան­դէ­սին, որ տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ Մա­յիս 13-Նո­յեմ­բեր 26 թուա­կան­նե­րուն մի­ջեւ, Հա­յաս­տա­նը պի­տի ներ­կա­յաց­նեն ա­րուես­տա­գէտ­ներ Ռա­ֆա­յէլ Մե­կալ, Ժան Պօ­ղո­սեան եւ Մի­րօ Պեր­սո­լիա:

Պա­քըր­գիւ­ղի Ծնունդ Ս. Աս­տո­ւա­ծա­ծին ե­կե­ղեց­ւոյ թա­ղա­յին խոր­հուր­դը ե­րէկ տե­ղե­կա­ցուց, որ վար­ձու տրո­ւած է Տա­տեան վար­ժա­րա­նի հին շէն­քը։ Ա­տե­նա­պետ Մե­սուտ Էօզ­տե­միր եւ իր ըն­կեր­նե­րը եր­կար ժա­մա­նա­կէ ի վեր բազ­մա­կող­մա­նի աշ­խա­տանք կը տա­նէին այս շէն­քը ար­ժե­ւո­րե­լու հա­մար։

Թոփ­գա­բուի Լե­ւոն-Վար­դու­հեան վար­ժա­րա­նէն խումբ մը ա­շա­կերտ­ներ պտոյտ մը կա­տա­րե­ցին դէ­պի Է­միր­կեան։ Միջ­նա­կար­գի ա­շա­կերտ­նե­րէն բաղ­կա­ցեալ այս խում­բը Է­միր­կեա­նի ըն­դար­ձակ պար­տէ­զին մէջ ու­նե­ցաւ հա­ճե­լի ժա­մանց։

Ե­րէկ, Հա­յաս­տա­նի Սփիւռ­քի նա­խա­րար Հրա­նոյշ Յա­կո­բեան Ե­րե­ւա­նի մէջ հիւ­րըն­կա­լեց Հայ մարմ­նա­մար­զա­կան ընդ­հա­նուր միու­թեան (ՀՄԸՄ) կեդ­րո­նա­կան վար­չու­թեան ա­տե­նա­պետ Գառ­նիկ Մկրտի­չեա­նը եւ իր ըն­կե­րա­կից­նե­րը։ Ող­ջու­նե­լով հիւ­րե­րը՝ Հրա­նոյշ Յա­կո­բեան կա­րե­ւո­րեց հա­մա­հայ­կա­կան այս կա­րե­ւոր կազ­մա­կեր­պու­թեան ազ­գան­պաստ, ազ­գա­նուէր դա­րա­ւոր գոր­ծու­նէու­թիւ­նը։