Ընկերա-մշակութային

ԱՌԱՋՆՈՐԴ ՍՐԲԱԶԱՆ ՀՕՐ ՁԵՌԱՄԲ ՀԱԼԷՊԱՀԱՅ ՔՈՒԷՅԹԱԲՆԱԿ ԲԱՐԵՐԱՐ ԿԻՐԱԿՈՍ ԳՈՒՅՈՒՄՃԵԱՆԻ «ՆԵՐՍԷՍ ՇՆՈՐՀԱԼԻ» ՈՒՍՈՒՄՆԱԿԱՆ ՄՐՑԱՆԱԿԸ ՅԱՆՁՆՈՒԵՑԱՒ ՊԱՔԱԼՈՐԷԱՅԻ ՊԵՏԱԿԱՆ ԼՐԱՑՈՒՑԻՉ ՔՆՆՈՒԹԻՒՆՆԵՐՈՒՆ ՀԱԼԷՊԻ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՎԱՐԺԱՐԱՆՆԵՐՈՒՆ ՄԷՋ ԲԱՐՁՐԱԳՈՅՆ ԵՐԵՔ ՆԻՇԵՐԸ ԱՊԱՀՈՎՈՂ ՇՐՋԱՆԱՒԱՐՏՆ

ՄԱՆՈՒԷԼ ՔԷՇԻՇԵԱՆ

2019-2020 տարեշրջանին, երրորդ տարին ըլլալով հալէպահայ քուէյթաբնակ բարերար մտաւորական Կիրակոս Գույումճեան «Ներսէս Շնորհալի» մրցանակով կը շարունակէ քաջալեր հանդիսանալ հայկական վարժարաններու 12-րդ կարգի առաջնակարգ այն ուսանողները, որոնք պետական լրացուցիչ քննութիւններուն առաջին երեք բարձրագոյն նիշերը կ՚ապահովեն:

ԱՆՎԵՐՋ ՎԵՐԱԴԱՐՁ

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Երեւանի Աբովեան փողոցին վրայի Գեղագիտութեան Ազգային կեդրոնէն ներս բացուած է ցուցահանդէս մը. կը ցուցադրուի հայ գեղարուեստական լուսանկարչութեան նշանաւոր ներկայացուցիչ Գագիկ Յարութիւնեանի «Ղարաբաղ» շարքը՝ 29 լուսանկարչական աշխատանքով:

ԱՊՐԷ՛Ք, ԵՐԵԽԵ՛Ք, ԲԱՅՑ ՄԵԶ ՊԷՍ ՉԱՊՐԷՔ

ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Մեր մեծերուն ժպիտը, ուրախութիւնը կեղծ էր, լիաթոք չէր. հայեացքի խորքին մէջ անհուն տխրութիւն, թախիծ մը կար քօղարկուած:
Մեծ մայրս ու մեծ հայրս ընկերասէր, խնդումերես, հիւրընկալ ու սրտաբաց մեծութիւններ էին ինծի համար: Ժպիտն անպակաս էր իմ Իզապելլա մեծ մօր դէմքէն:

ԹԼԿԱՏԻՆՑԻ - 160 ԳԱՒԱՌԱԳԻՐ ՄԵԾ ԳՐՈՂԸ

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

2020-ը յոբելեանական տարի է արեւմտահայ գրող, մանկավարժ, հասարակական գործիչ Թլկատինցիին համար: Բուն անունով Յովհաննէս Յարութիւնեան գրողը ծնած է Խարբերդի Խոյլու նախկին՝ Թիլ Կաթի գիւղը, որ ժողովուրդին լեզուին մէջ դարձած է Թլկատին:

ՄԵՐՁԱՒՈՐ ԱՐԵՒԵԼՔԻ ՀԱՅԵԼԻՆ՝ «ԿԱՓԱՌՆԱՈՒՄ»

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Անցեալ տարուայ Օսքարի մրցանակի «Օտարալեզու լաւագոյն շարժանկարը» անուանակարգի թեկնածուներէն լիբանանեան «Կափառնաում» (կը նշանակէ քաոս) կը բացայայտէ տարածքաշրջանի ողբերգական եւ զարհուրելի վիճակը։

Ս. ՅՈՎՀԱՆ ՈՍԿԵԲԵՐԱՆ ՀԱՅՐԱՊԵՏ (347-407)

Պատրաստեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Հինգշաբթի, 29 հոկտեմբեր 2020-ին, Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցւոյ Տօնացոյցին համաձայն յիշատակութեան օրն է Ընդհանրական Եկեղեցւոյ մեծագոյն սուրբերէն՝ Յովհան Ոսկեբերան Հայրապետին:

ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՈՒ ԱՐԴԻԱԿԱՆ ՅՕԴՈՒԱԾ ՄԸ

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

23 տարի առաջ՝ 1 նոյեմբեր 1997 թուականին, «Հայաստանի Հանրապետութիւն» օրաթերթին մէջ լոյս տեսաւ Հայաստանի այդ ժամանակուան նախագահ Լեւոն Տէր-Պետրոսեանի «Պատերա՞զմ, թէ խաղաղութիւն. լրջանալու պահը» ծաւալուն յօդուածը:

ԿԱԹԻԼ-ԿԱԹԻԼ

ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Թերեւս աշխարհի մէջ միակ ազգն ենք, որ վտանգի պահին կը դառնանք բռունցք մը, իսկ խաղաղ ժամանակներուն կը ցրուինք չորս դին:
Յիրաւի, համայն հայութիւնը սա օրհասական օրերուն խուճապահար՝ ինքնակամ կը փախի դէպի Արցախ:

Էջեր