Ընկերա-մշակութային

Ե՞ՐԲ ՊԱՐՏՈՒԵՑԱՆՔ

ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Մենք՝ երեք գումարած եօթ միլիոննոց ազգը պարտուեցանք այն ժամանակ, երբ մեր ուղեղի մէջ դրոշմեցին հՊԱՐՏՈՒԹԵԱՆ զգացումը: Երբեւէ բացա՞ծ էք բառարան եւ կարդացած, թէ այդ սոսկալի բառի դիմաց ինչպիսի հոմանիշներ շարուած են՝ ամբարտաւան, գոռոզ, պարծենկոտ, սնապարծ, խրոխտ, մեծամիտ, ինքնակարծ, ինքնահաւան, բարձրամիտ, վեհ, սէգ, հպարտամիտ, գոռոզամիտ, անձնապաստան, անձնագով, անձնագոհ, ինքնագով, ինքնապաստան, անձնահաւան, անձնահաճ, բարձրավիզ, բարձրասէգ, բարձրահոն, կոկոզամիտ, կոկոզավիզ, հպարտախոհ, հպարտասիրտ, խրոխտ, յոխորտ:

ԲԱՐԻ՞Ն, ԹԷ ՉԱՐԸ

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

«Homo sapiens»ը կենդանիներու մէջ թէ՛ ամենադաժանն է եւ թէ ամենագթասիրտը։ Բացի դաժան, անգութ, եսասէր ու անբարոյ ըլլալէ, ան միեւնոյն ժամանակ գթասիրտ է, բարի, պարտաճանաչ եւ օգտակար․․․

ԿԻՆ՝ ԱՏԵԱՆ ԵՒ ՄԱՏԵԱՆ

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Վեհանոյշ Թեքեանի վերջին հատորը՝ տպարանէն նոր ելած, թարմ ու կանչող խորագրով, ձեռքիս տակ է: Երեւան լոյս տեսած է սփիւռքահայ անուանի գրողին «Կին՝ ատեան եւ մատեան» խորագրով հատորը, «Գալուստ Կիւլպէնկեան» հիմնարկի աջակցութեամբ եւ Յարութիւն Պէրպէրեանի խմբագրութեամբ:

ԿԻՐԱԿՄՈՒՏՔԻ ԽՈՐՀՐԴԱԾՈՒԹԻՒՆՆԵՐ. «ՎԵՐՋԻՆ ԺԱՄԱՆԱԿՆԵՐՈՒ ՄԱՐԴՈՑ ՆԿԱՐԱԳԻՐԸ»

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Պօղոս Առաքեալ իր աշակերտ՝ Տիմոթէոսին ուղղած երկրորդ նամակին մէջ հետեւեալ կերպով կը նկարագրէ «վերջին ժամանակներու մարդոց  նկարագիրը»:
«Սա՛ եւս գիտցիր, թէ վերջին օրերուն դժուար ժամանակներ պիտի գան, որովհետեւ մարդիկ պիտի դառնան անձնասէր, դրամապաշտ, ամբարտաւան, հպարտ, հայհոյիչ, ծնողներուն անհնազանդ, ապերախտ, սրբութիւնները ոտնակոխող, տմարդի, անգութ, չարախօս, անհանդուրժող, դաժան, բարիին թշնամի, մատնիչ, անպատկառ, գոռոզ եւ աւելի հեշտանքը սիրող՝ քան զԱստուած:

ԱՐՁԱԳԱՆԳԵԼՈՎ ՀՌՉԱԿԱԳՐԻ ԿՈՉԻՆ

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Տարիներէ ի վեր, գեղեցիկ աւանդութեան համաձայն, Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Տ.Տ. Արամ Ա. Կաթողիկոսը յատուկ հռչակագրով, միշտ գալիք նոր տարին կ՚անուանէ մակդիր-ածականով մը եւ ժողովուրդին կը թելադրէ, որ ամբողջ տարուան ընթացքին հետեւին այս անուան հետ կապուած եւ տրուած յորդորներուն, կէտերուն եւ դրական կառոյցներ որոնեն եւ աշխատին նոր ծրագիրներ իրականացնել:

ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՎԱՆՔԸ՝ ԱՇԽՈՅԺ ԱՅՑԵԼԱՎԱՅՐ

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Ուքրանական «AnalitikaUA.net» կայքէջը կը գրէ, որ Լվովի, Ուքրայնա, Հայկական տաճարը քաղաքի ամենայայտնի կրօնական շինութիւններու ցանկին մէջ է եւ իբրեւ այցելավայր քաջածանօթ է զբօսաշրջիկներուն: Տաճարին մէջ կը տիրէ անցեալի ու ներկայի ներդաշնակ համակեցութիւն, ճարտարապետութիւնն ու ներքին յարդարանքը առանձնակի կերպով կը գրաւեն այցելուները, իսկ այդ կրօնական հնագոյն կառոյցին պատմութիւնը, հայկական սփիւռքի պատմութեան մէկ հատուածը ըլլալէն զատ, նաեւ հին Լվովի քրիստոնէական անցեալի փաստացի վկայութիւնն է:

ԵՐԵԽԱՆ ԱՆԱՍՈՒՆ ՉԷ, ԿԵՆԴԱՆԻՆ ԶԱՒԱԿ ՉԷ

ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Ո՜հ, ինչ անուշիկ ճուտիկ է... գառնուկս... փիսիկս... մուկիկս... շունիկս.... թիթեռնիկս...
Այ կապիկ... բադիկ... կովուկ...
Անասունի մէկը... ոչխար... հորթ... եզ... աւանակ... գազան...
Յաճախ մենք այս անուններով կը դիմենք ոչ թէ տուեալ կենդանիին, այլեւ մեր սիրելիներուն, մասնաւորապէս մանուկներուն:

Էջեր