ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Ռուս նշանաւոր գիտնական Թաթիանա Չերնիքովսկայան եթէ խորհրդային տարիներուն կարդար իր այսօրուան դասախօսութիւնները, թերեւս զայն կամ խենթ կը նկատէին, կամ ալ բանտ կը նետէին՝ խորհրդային հասարակարգէն ներս չընդունուած նիւթերը բարձրաձայնելուն համար, իսկ անոր այսօրուան նիւթերը կը վերաբերին ուղեղին, գիտակցութեան, անգիտակից վիճակին, հոգեկանին, արհեստական բանականութեան, մտածողութեան եւ այլն:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Յաճախ կը խօսինք հոգեկան առողջութեան մասին։ Երբ մեր հոգւոյ «դիմադրունակութեան համակարգը» ամուր է, «մորմոքներէ» պաշտպանուելով կրնանք առողջ մնալ։
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
- Հրեայ ժողովուրդը սպասելու փոխարէն նախընտրեց իրեն համար ոսկեայ հորթ մը շինել, ինչ բանի եւ այլ պատճառներու հետեւանքով ոսկեայ հորթի սերունդը ամբողջութեամբ կոտորուեցաւ եւ խոստացուած երկիր չհասաւ:
ԵՐԱՄ
Անշուշտ վերջինը չէ քաղաքի. այլ այս շարքինը պարզապէս։ Մեր մօտ շընկերները շատ են, բայց ոչ բոլորն են ծանօթ ինծի, ու ոչ բոլորի մասին կարելի է գրել. մարդ կայ, գիտէք, ինքն իրմով պատկեր մըն է, դէմք մըն է, տեսակ մը, որուն վրայ կ՚արժէ սեւեռիլ։
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Սուրիան իր մայրաքաղաքով, աշխարհագրական դիրքով, պատմութեամբ ու հնութիւններով, գեղեցկութեամբ ու հիւրընկալութեամբ միշտ դարձած է երազային ու երանելի այն վայրը, զոր ուզած են մարդիկ այցելել աշխարհի չորս կողմերէն:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Նախաճաշէն վերջ անցան ճաշի: Արցախը բարեյաջող մարսեցին: Կլլելու ընթացքին երբեմն փոքրիկ չորութիւններու կը հանդիպէին, սակայն ումպ մը ջուրով բարեյաջող կը հասցնէին ստամոքս: Մեծաւ մասամբ դէմ էին:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Քառասուն տարի առաջ՝ 18 մայիս 1981 թուականին, Ֆրեզնոյի մէջ, Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներ, մահացաւ աշխարհահռչակ հայ գրող Ուիլիըմ Սարոյեան: Իր կտակին համաձայն՝ աճիւնին մէկ մասը փոխադրուած է Երեւան եւ թաղուած «Կոմիտաս» պանթէոնին մէջ։
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Հոլանտացի յայտնի նկարիչ Հիերոնիմուս Պոսի ամենայայտնի ստեղծագործութիւնն է «Երկրային վայելքներու այգի»ն, որ նկարած է 1503 թուականին։ Նկարը զարմացուցած է եւ կը շարունակէ զարմացնել մինչ օրս եւ դժուար է հաւատալ այն փաստին, թէ այդ ստեղծագործուած է գրեթէ 500 տարի առաջ։
ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ
8 մայիս 2021-ին լիբանանահայ «Զարթօնք» օրաթերթի աշխարհասփիւռ ընթերցողները խմբագրութեան կողմէ ստացան նամակ մը (շատո՜նց սպասուած), ուր մասնաւորապէս գրուած էր հետեւեալը.
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Մերձաւորի մը ապտակը ոչ թէ պատիժի, այլ սթափութեան նշան մըն է: Երբ մենք կը կորսնցնենք ինքզինքնիս, կը յայտնուինք սխալ ուղիի մը վրայ, կը գլորուինք դէպի անդունդ, ուշքի գալու համար մեզի անհրաժեշտ կ՚ըլլայ այդ ապտակը:
