ԵՐԱՄ
Անշուշտ վերջինը չէ քաղաքի. այլ այս շարքինը պարզապէս։ Մեր մօտ շընկերները շատ են, բայց ոչ բոլորն են ծանօթ ինծի, ու ոչ բոլորի մասին կարելի է գրել. մարդ կայ, գիտէք, ինքն իրմով պատկեր մըն է, դէմք մըն է, տեսակ մը, որուն վրայ կ՚արժէ սեւեռիլ։
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Սուրիան իր մայրաքաղաքով, աշխարհագրական դիրքով, պատմութեամբ ու հնութիւններով, գեղեցկութեամբ ու հիւրընկալութեամբ միշտ դարձած է երազային ու երանելի այն վայրը, զոր ուզած են մարդիկ այցելել աշխարհի չորս կողմերէն:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Նախաճաշէն վերջ անցան ճաշի: Արցախը բարեյաջող մարսեցին: Կլլելու ընթացքին երբեմն փոքրիկ չորութիւններու կը հանդիպէին, սակայն ումպ մը ջուրով բարեյաջող կը հասցնէին ստամոքս: Մեծաւ մասամբ դէմ էին:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Քառասուն տարի առաջ՝ 18 մայիս 1981 թուականին, Ֆրեզնոյի մէջ, Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներ, մահացաւ աշխարհահռչակ հայ գրող Ուիլիըմ Սարոյեան: Իր կտակին համաձայն՝ աճիւնին մէկ մասը փոխադրուած է Երեւան եւ թաղուած «Կոմիտաս» պանթէոնին մէջ։
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Հոլանտացի յայտնի նկարիչ Հիերոնիմուս Պոսի ամենայայտնի ստեղծագործութիւնն է «Երկրային վայելքներու այգի»ն, որ նկարած է 1503 թուականին։ Նկարը զարմացուցած է եւ կը շարունակէ զարմացնել մինչ օրս եւ դժուար է հաւատալ այն փաստին, թէ այդ ստեղծագործուած է գրեթէ 500 տարի առաջ։
ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ
8 մայիս 2021-ին լիբանանահայ «Զարթօնք» օրաթերթի աշխարհասփիւռ ընթերցողները խմբագրութեան կողմէ ստացան նամակ մը (շատո՜նց սպասուած), ուր մասնաւորապէս գրուած էր հետեւեալը.
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Մերձաւորի մը ապտակը ոչ թէ պատիժի, այլ սթափութեան նշան մըն է: Երբ մենք կը կորսնցնենք ինքզինքնիս, կը յայտնուինք սխալ ուղիի մը վրայ, կը գլորուինք դէպի անդունդ, ուշքի գալու համար մեզի անհրաժեշտ կ՚ըլլայ այդ ապտակը:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Սուրիահայ բանասէր, պատմաբան, ազգագրագէտ Յակոբ Չոլաքեան վերջին տարիներուն իր կարեւոր մասնակցութիւնը ունի Հայաստանի գիտական, գրական, պատմագրական, լեզուական միջավայրի կերտման:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Աշխարհի վրայ ամենաքաղցրն է մօրը սէրը, որ չի ճանչնար սահմաններ։ Մայր մը՝ իր զաւկի ծնունդով, ընդմիշտ կը դադրի «երեխայ» մը ըլլալէ։ Զաւկի նկատմամբ անփոխադարձ սիրոյ հետ միանգամայն զինք կը պատէ նաեւ զոհողութեան, համբերատարութեան, հանդուրժողականութեան զգացումները։
ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ
Յանուն անկեղծութեան ու ճշմարտութեան պէտք է ըսեմ, որ այսօր՝ տարիներ ետք, քիչ մը դառնութեամբ կը յիշեմ կեանքիս յատկապէս ա՛յն շրջանը, երբ որպէս մասնագիտութիւն ընտրած ըլլալով հայագիտութիւնը՝ շարունակ «գրոհի կ՚ենթարկուէի» աջէն ու ձախէն:
