Ընկերա-մշակութային

Մա­յիս է։ Տար­ւոյն ա­մե­նա­գե­ղե­ցիկ ա­մի­սը։ Բնու­թեան ա­մե­նա­կեն­սու­նակ ե­ղա­նա­կը։ Ա­միս մը նուի­րուած մայ­րե­րուն։ Բո­լոր մայ­րե­րուն։

Կ. Գ.

2015 տա­րի­ներ ա­ռաջ քա­րայ­րի մը մէջ ապ­րող ա­նա­սուն­նե­րուն մի­ջեւ փոք­րիկ մը ծնաւ։ Մայր մը ան­հուն գուր­գու­րան­քով ծռե­ցաւ վրան, ժպիտ մը ծաղ­կե­ցաւ ա­նոր շրթնե­րուն վրայ ու իր ու­րախ դէմ­քը լու­սա­ւո­րուե­ցաւ մայ­րա­կան յաղ­թա­նա­կի ճա­ռա­գայթ­նե­րով։

ԹԼԿԱ­ՏԻՆ­ՑԻ

Մա՛յր բո­լոր ա­սոնք ու աս պատ­մած­նե­րուդ ա­մե­նա­յե­տին ման­րա­մաս­նու­թիւն­ներն ալ միտքս են տա­կա­ւին, ո­րոնք տու­նին պզտիկ­ներն ալ չեն մոռ­ցեր ու ա­նոնք մէկ-մէկ սոր­վե­ցու­ցած ա­ղօթ­քիդ պէս կը յի­շեն, բայց՝ քա­նի որ կ՚ը­սեմ, միայն գի­շեր մը ճամ­բոր­դե­լով, այն­քան մը տե­ղե­կու­թիւն­ներ կը բե­րէիր գե­ղէն, որ այն­քան հե­ռու կը մնար մեզ­մէ, հի­մա ալ պահ մը վեր ա՛ռ գլուխդ ու ը­սէ՛ ին­ծի, ի՞նչ կայ ան­դին։

Գո­հու­նա­կու­թեամբ վե­րա­հա­սու կ՚ըլ­լանք, թէ «Ա­րաս» հրա­տա­րակ­չա­տու­նը պատ­րաս­տած է ան­մահ բա­նաս­տեղծ Զահ­րա­տի գոր­ծե­րէն բաղ­կա­ցեալ թրքե­րէն ժո­ղո­վա­ծոյ մը։ Այս գիր­քը, որ ձօ­նուած է Զահ­րա­տի ծննդեան 91-րդ տա­րե­դար­ձին, կ՚ընդգր­կէ ա­նոր ա­ռա­ջին ան­գամ թրքե­րէ­նի թարգ­մա­նուած շարք մը ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւն­նե­րը։

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Եգիպտահայ ականաւոր գործիչը Երեւան այցելութեան օրերուն շահեկան հարցազրոյց մը տուաւ ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթին:
Վահրամ Բրուտեան քաջածանօթ է հայութեան հարցերուն, կը հրճուի իւրաքանչիւր յաջողութեամբ եւ ցաւ կ՚ապրի անարդարութիւններուն համար:

Դաշ­նա­կի ու­սուց­չու­հի Մա­րիեթ­թա Խա­չատ­րեա­նի սա­նե­րը մաս­նակ­ցու­թիւն բե­րին Բե­րա­յի 10-րդ մի­ջազ­գա­յին դաշ­նա­կի փա­ռա­տօ­նին, որ այս օ­րե­րուն կ՚ար­ժա­նա­նայ ե­րաժշ­տա­սէր հա­սա­րա­կու­թեան հե­տաքրք­րու­թեան։ Ե­րէկ, Պէ­յօղ­լուի մէջ, Բե­րա­յի գե­ղա­րուես­տից վար­ժա­րա­նի սրա­հի եր­դի­քին տակ տե­ղի ու­նե­ցաւ Մա­րիեթ­թա Խա­չատ­րեա­նի սա­նե­րուն նուա­գա­հան­դէ­սը։ Այս­պէս, փա­ռա­տօ­նին մաս­նակ­ցու­թիւն բե­րին Մար­տիկ Շանթ Էս­մէր (Կեդ­րո­նա­կան), Ա­րի Պար­սա­մեան (Մխի­թա­րեան),  Լի­լիան Ա­ւի­թօղ­լու (Գա­րա­կէօ­զեան), Մի­քա­յէլ Քա­մի Սի­րոբ (Մխի­թա­րեան) եւ Քրիս­տի­նա Նաի­րա Սի­րոբ (Սէն Փիւլ­շե­րի)։

Գա­տը­գիւ­ղի «Սիւ­րէյ­յա» օ­փե­րա­յին մէջ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ յատ­կան­շա­կան ձեռ­նարկ մը։ Այս­պէս նուա­գուե­ցաւ յայտ­նի գրող Եա­հեա Քե­մալ Պէ­յաթ­լըի ձօ­նուած օ­րա­թո­րիոն, ո­րու հե­ղի­նակն է Այ­տըն Քար­լը­պէլ։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Զբօսաշրջութեան բնագաւառին մէջ արձանագրուած զարգացումները նոր հորիզոններ կ՚ուրուագծեն Հայաստանի տնտեսութեան եւ ընդհանրապէս կեանքին առջեւ:
Բնական գեղատեսիլ վայրերուն առընթեր, պատմամշակութային յուշարձանները կը պայմանաւորեն երկրին վիթխարի ներուժը :

Ե­րէկ ե­րե­կո­յեան, Շիշ­լիի «Քենթ» մշա­կոյ­թի կեդ­րո­նին մէջ մաս­նա­ւոր ձեռ­նար­կով մը ո­գե­կո­չուե­ցաւ նա­հա­տակ գրող Դա­նիէլ Վա­րու­ժան։ Կեդ­րո­նա­կան վար­ժա­րա­նի տնօ­րէ­նու­թեան եւ ու­սուց­չաց կազ­մին նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ կազ­մա­կեր­պուած էր այս ե­րե­կոյ­թը, Վա­րու­ժա­նը ո­գե­կո­չե­լու հա­մար իր նա­հա­տա­կու­թեան 100-րդ տա­րե­լի­ցին։

«Պո­ղա­զի­չի» հա­մալ­սա­րա­նի մշա­կու­թա­յին կեդ­րո­նին մէջ կա­յա­ցաւ սփիւռ­քա­հայ սի­րուած եր­գիչ Օն­նիկ Տինք­ճեա­նի եւ իր որդ­ւոյն՝ յայտ­նի ու­տա­հար Ա­րա Տինք­ճեա­նի հա­մեր­գը։ Հե­տաքր­քիր­նե­րու խուռ­նե­րամ բազ­մու­թիւն մը փու­թա­ցած էր ունկնդ­րե­լու ար­ժէ­քա­ւոր ուես­տա­գէտ­նե­րուն ե­լոյ­թին, որ ան­ցաւ տպա­ւո­րիչ մթնո­լոր­տի մը մէջ։