ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Ընկերային հոգեբաններ, որոնք տարատեսակ փորձեր կատարած են պատմութեան որոշ ողբերգական իրադարձութիւններու մասին, յանգած են այն եզրակացութեան, թէ «վկայ մը ունենալը աւելի ձեռնտու է, քան տասնեակ վկաներ»։ Ուրիշ խօսքով, առաւել հաւանական է, որ դուք օգնէք փողոցը վատ բան մը պատահած մարդու մը, եթէ առանձին էք։
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Յետպատերազմեան շրջանին ինչպէս շատեր, ես ալ տակաւին ներքին ապրումներուս եւ տուայտանքներուս գերին դարձած եմ եւ դեռ ուժը չեմ գտած բնական ընթացքին վերադառնալու (չնայած դժուար այլեւս 9 նոյեմբերէն առաջուան վիճակին վերադառնամ կամ գոնէ մօտենամ): Նոյն ապրումները ունեցած եմ եւ տակաւին կը շարունակեմ կրել 2012 սեպտեմբերի առաջին օրերերէն ի վեր…
ՀՐԱԿ ՓԱՓԱԶԵԱՆ
Յօդուածաշարքի վերջին այս մասով ահա կ՚անցնիմ դէպի Հայաստան խնդրոյ առարկայ շարժի ֆիզիքական երեսակին, ի մասնաւորի գրելու համար Երեւանի մէջ մշտական կամ երկարաժամկէտ բնակութիւն հաստատած Թուրքիացի հայերու մասին։
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Զմմառի խաղաղ մենաստանը հեռու է Լիբանանի այսօրուայ անցուդարձերուն կեդրոնէն:
Մինչ Պէյրութի կեդրոնը հերթական բողոքի ցոյցերը տեղի կ՚ունենան՝ աւելի թէժացնելով Լիբանանի այսօրուայ ճգնաժամային վիճակը, Պէյրութէն 36 քմ. հիւսիս-արեւելք, Միջերկրական ծովուն մակարդակէն 930 մեթր բարձրութեան վրայ, դարերու փորձութիւնը դիմագրաւած 270-ամեայ Զմառռու պատմական վանքին մէջ կարեւոր հոգեւոր իրադարձութիւն մը տեղի կ՚ունենայ:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Օրը սովորականի պէս կը բացուի:
Կը շողայ պայծառ արեւը: Առանց գարունի ունեցանք ամառ:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Թերեւս ամէն հայու ականջին հասած է այս նախադասութիւնը. «Եթէ կորսնցնենք Արցախը, կը գոցենք հայոց պատմութեան վերջին էջը»: Ստեղծուած ծանր կացութիւնը կու գայ ապացուցելու, թէ շատեր թերահաւատօրէն մօտեցած են այս պնդումին:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Երկու ամիս առաջ Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներու մէջ մահացաւ հայ անուանի գործիչ Վարդան Գրիգորեան՝ կեանքի հետաքրքրական ուղի անցած պատմաբանը, ակադեմիկոսը, ուսուցիչն ու հանրային գործիչը, որ իր հարուստ կեանքի փորձառութիւնը նկարագրած է «Տուն տանող ճանապարհը» ինքնակենսագրական գիրքին մէջ:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Հակառակ իրենց յարաբերութիւններուն մէջ դրսեւորած բոլորովին այլ վերաբերմունքին՝ եսապաշտ մը եւ անվերապահօրէն իր շրջապատը գոհացնել փորձող բարեպաշտ մը կրնան ունենալ հասարակաց կէտ մը. երկուքն ալ սերած ու դաստիարակուած են այն ծնողներու կողմէ, որոնք ընդունակ չեն «կառավարել» իրենց յոյզերը։
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Արտայայտութիւն, որ յաճախ մարդոցմէ կ՚արտաբերուի, բայց շատ յաճախ նոյնիսկ արտաբերողները չեն գիտեր ու չեն հասկնար իրենց արտաբերածին իմաստը, աւելին՝ չեն գիտակցիր իրենց ըսածին:
«Ես աթէիստ եմ», այսինքն՝ ես անաստուած եմ, Աստուծոյ գոյութիւնը չեմ ընդունիր, զԱստուած չեն ընդունիր որպէս ամէն ինչի Տէր ու Արարիչ:
ՀՐԱԿ ՓԱՓԱԶԵԱՆ
Ամիսներ առաջ վար դրած էի ԺԱՄԱՆԱԿ-ի գրիչս, ըսելով, որ Թուրքիոյ հայութեան մասին այն հիմնական տեղեկութիւններն ու վերլուծական մտորումները, որոնք մօտս ամբարուած էին տարիներու հետազօտութեանս ընթացքին, սպառած են. հրապարակախօսական ոճով ըսուելիք մտածումներուն մեծ մասը փոխանցած էի, ու խոստացած վերադառնալ, երբ հետազօտահէն նոր տուեալներ ունենամ կիսելու՝ այս նիւթերով հետաքրքրուող ընթերցողին հետ։
