Ընկերա-մշակութային

ՄԻՒ­ՌՈՆ ՔՀՆՅ. Ա­ՒԵ­ՏԻ­ՍԵԱՆ

Սուրբ Սար­գիս նա­հա­տա­կուե­լէ ա­ռաջ ա­ղօ­թած է. «Ո՜վ Տէր, Քրիս­տոս Աս­տուած իմ, ա­նոնք, ո­րոնք կը յի­շեն իմ ա­նունս ի­րենց նե­ղու­թեան մէջ եւ կը կա­տա­րեն իմ նա­հա­տա­կու­թեանս յի­շա­տա­կը ուխ­տով եւ Պա­տա­րա­գով, ինչ որ ու­զեն Քեզ­մէ, լսէ ա­նոնց եւ շնոր­հէ ա­նոնց խնդրան­քը: Այն ա­տեն եր­կին­քէն ձայն մը ե­կաւ, որ կ՚ը­սէր. «Պի­տի տամ քու խնդրածդ եւ պի­տի կա­տա­րեմ ա­ղա­չանքդ. իսկ դուն ե­կուր վա­յե­լէ քե­զի հա­մար պատ­րաս­տուած բա­րիք­նե­րը». (Մար­զուան­ցի, էջ 123 Բ. սիւ­նակ):

ՇՈՒ­ՇԻԿ ՄԱ­ՒԻ­ՍԱ­ԳԱ­ԼԵԱՆ

Ս. Սար­գի­սը շար­ժա­կան տօն է. այս տօ­նով կը սկսի Բա­րե­կեն­դա­նը, ո­րուն ան­մի­ջա­պէս յա­ջոր­դող 49 օ­րեայ Մեծ պահ­քը կ՚ա­ւար­տի Զա­տի­կով: Այս­պէ­սով, ա­նուղ­ղա­կիօ­րէն կա­պուե­լով 35 օ­րուան շար­ժա­կա­նու­թիւն ու­նե­ցող Զատ­կուան հետ, Ս. Սար­գի­սի տօ­նը նոյն­պէս կը շար­ժի 35 օ­րե­րու ըն­թաց­քին, նշուե­լով Յու­նուար 18-էն մին­չեւ Փետ­րուար 23-ը եր­կա­րող այն Շա­բաթ օ­րը, որ տուեալ տա­րուան Զատ­կուան տօ­նէն ճիշդ 63 օր ա­ռաջ կու գայ:

«Վահան Տէրեանի անյայտ նախաձեռնութիւնը. հայ որբերու յուշերը» գիրքի գինեձօնը:
Բանասէր Գէորգ Էմին-Տէրեան կը բացայայտէ մեծ գրողի կեանքէն նոր ու յատկանշական երեսակներ:

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Սուրբ Սարգիս զօրավարի տօնը Հայաստանի մէջ ընդունուած է նշել ոչ միայն եկեղեցական ծէսով, այլ նաեւ՝ ժողովրդական սովորութիւններով, որոնք նուիրական աւանդութիւններ դարձած են եւ տարուէ տարի կ՚ընդարձակին: Հետեւելով այս տօնին ժողովուրդին կողմէ սիրուած ըլլալուն՝ այս տարի Հայաստանի Մշակոյթի նախարարութիւնը սկիզբ դրած է Երիտասարդներու եւ սիրոյ արագահաս բարեխօս Սուրբ Սարգիսի տօնին նուիրուած փառատօնի մը, որ առաջին անգամ ըլլալով տեղի պիտի ունենայ:

Ե­րէկ, Ե­րե­ւա­նի մէջ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան հա­մա­ձայ­նա­գիր մը ստո­րագ­րուե­ցաւ՝ Հա­յաս­տա­նի Ազ­գա­յին փո­լի­թեք­նիկ հա­մալ­սա­րա­նի եւ «Շնայ­տըր է­լէքթ­րիկ» աշ­խար­հահռ­չակ ըն­կե­րու­թեան մի­ջեւ։ «Ար­մէնփ­րէս»ի հա­ղոր­դում­նե­րով, այս հա­մա­ձայ­նու­թեան նպա­տակն է՝ կրթա­կան, գի­տա­կան եւ նո­րա­րա­րու­թեան նե­րու­ժի հա­մարկ­ման հի­ման վրայ եր­կու կող­մե­րուն մի­ջեւ հաս­տա­տել ու զար­գաց­նել եր­կա­րա­ժամ­կէտ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թիւն։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Աւստ­րա­լա­հայ քա­ղա­քա­կան գոր­ծիչ Կլէյ­տիս Պէ­րէ­ճիք­լեա­նի ա­նու­նը հա­յու­թեան ծա­նօթ դար­ձաւ, երբ ան վեր­ջին տա­րի­նե­րուն զբա­ղե­ցուց ի­րե­րա­յա­ջորդ կա­րե­ւոր ու բարձր պաշ­տօն­ներ՝ Աւստ­րա­լիոյ Նոր Հա­րա­ւա­յին Ո­ւելս նա­հան­գի կա­ռա­վա­րու­թեան մէջ: Իսկ վեր­ջերս ան դար­ձաւ այդ նա­հան­գին վար­չա­պե­տը։

Գէոր­գեան հո­գե­ւոր ճե­մա­րա­նի «Էջ­միա­ծին» երգ­չա­խում­բը այս օ­րե­րուն շրջա­գա­յու­թիւն մը կ՚ի­րա­կա­նաց­նէ դէ­պի Ռու­սաս­տան եւ Սպի­տակ Ռու­սիա։ Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սի օրհ­նու­թեամբ երգ­չա­խում­բը հան­դէս կու գայ հա­մերգ­նե­րով։

Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի հրա­տա­րակ­չու­թեան բաժ­նէն լոյս տե­սաւ «Տօ­նա­պատ­ճառ» ժո­ղո­վա­ծո­յի (Վար­դան Հաղ­բա­տե­ցիի, Վար­դան Ա­րե­ւել­ցիի եւ Յով­հան­նէս Գան­ձա­կե­ցիի խմբագ­րում­նե­րը) ա­ռա­ջին մա­սը։ Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սի օրհ­նու­թեամբ հրա­տա­րա­կուած գիր­քի մե­կե­նասն է «Սար­գիս Գաբ­րիէ­լեան» հիմ­նադ­րա­մը։

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հա­յաս­տա­նի վաս­տա­կա­ւոր արուեստա­գիտուհի, երգ­չու­հի, «Շո­ղակն» խում­բի հիմ­նա­դիր, մեր մա­քուր հայ­կա­կան եր­գե­րու, խա­ղիկ­նե­րու, օ­րօ­րո­ցա­յին­նե­րու լա­ւա­գոյն կա­տա­րող­նե­րէն՝ Յաս­միկ Յա­րու­թիւ­նեան այն հա­զուա­գիւտ ա­րուես­տա­գէտ­նե­րէն է, ո­րոնք եր­բեք ա­ժան ու շու­կա­յա­կան ճա­շակ ա­պա­հո­վե­լու ճամ­բան չեն բռներ: Քսան տա­րիէն ա­ւե­լի ան նոյն ժան­րի, նոյն ո­ճի մէջ հայ ազ­գա­յին, ժո­ղովր­դա­կան եր­գը ան­խառն կը մա­տու­ցէ մե­զի ու աշ­խար­հին

Հա­յաս­տա­նի Մշա­կոյ­թի նա­խա­րա­րու­թեան եւ «Փիւ­նիկ» մար­դու­ժի զար­գաց­ման հիմ­նադ­րա­մին մի­ջեւ ե­րէկ ստո­րագ­րուե­ցաւ յու­շա­գիր մը, որ կը վե­րա­բե­րի «Մշա­կու­թա­յին կան­գառ» ծրագ­րին։ «Ար­մէնփ­րէս»ի հա­ղոր­դում­նե­րով, սոյն նա­խա­գի­ծը կ՚են­թադ­րէ ներ­կայ տա­րուան տե­ւո­ղու­թեան երկ­րի զա­նա­զան մար­զե­րէն ներս 426 մշա­կու­թա­յին ձեռ­նարկ­նե­րու ի­րա­կա­նա­ցու­մը։