Ընկերա-մշակութային

Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Չկայ գո­յակ մը այս երկ­նա­կա­մա­րին վրայ, որ «ճշմար­տու­թեան» եւ «ա­նա­չա­ռու­թեան» կողմ­նա­կի­ցը չէ։ Երբ հարց տաս շրջա­պա­տի մար­դոցդ, որ ճշմար­տու­թեա՞ն կամ ստա­խօ­սու­թեան կողմ­նա­կից են, ընդ­հա­նուր յայ­տա­րար-պա­տաս­խան մը կը ստա­նաս։ Բո­լորն ալ «ճշմար­տա­խօս» եւ «ճշմար­տու­թեան» պաշտ­պան­ներն ու ջա­տա­գով­ներն են, ո­րոնք ո­գի ի բռին կը փոր­ձեն կեղ­ծամտու­թեան եւ կեղծ­պա­րիշ­տու­թեան քօ­ղին տակ սու­տը՝ ճշմա­րիտ, տգե­ղը՝ գե­ղե­ցիկ, յի­մա­րը՝ ի­մաս­տուն, ան­յա­ջո­ղա­կը՝ յա­ջո­ղակ, ա­պի­կա­րը՝ կա­րող, ա­նու­սը՝ ու­սեալ, մե­ղա­ւո­րը՝ ան­մեղ, ան­գոյ­նը՝ երփ­նե­րանգ ներ­կա­յաց­նել հան­րու­թեան աչ­քին։

Մար­սէյ­լի մէջ վեր­ջերս նշուե­ցաւ Սա­հակ-Մես­րոպ երգ­չա­խում­բի հիմ­նադ­րու­թեան 40-ա­մեայ յո­բե­լեա­նը։ Խմբա­վար Խա­չիկ Եըլ­մա­զեա­նի մա­կա­նին ներ­քեւ այս երգ­չա­խում­բը կը գոր­ծէ չորս տաս­նա­մեա­կէ ի վեր եւ իր նման­նե­րու շար­քին սփիւռ­քեան ի­րա­կա­նու­թեան մէջ ու­նի շատ յա­ւակ­նոտ դիրք մը։

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Քա­նի մը օր ետք գա­րու­նը Հա­յաս­տա­նի մէջ իր լիի­րաւ ի­րա­ւունք­նե­րուն կը տի­րա­պե­տէ: Ար­դէն ա­ռա­ւօ­տուն քա­ղա­քին մէջ քեզ ա­ռա­ջին ող­ջու­նող­նե­րը կ­­՚ըլ­լան ծաղ­կած ծա­ռե­րը, ո­րոնք ճեր­մակ ծա­ղիկ­նե­րով կ՚ա­ւե­տեն գար­նան գա­լուս­տը, իսկ ա­նոնց­մով հիա­ցող­նե­րը եւ ա­ռատ բեր­քին սպա­սող­նե­րը կ՚ա­ղօ­թեն, որ խիստ ցրտա­հա­րու­թիւն մը չըլ­լայ եւ գար­նան բերքն ու բա­րի­քը ա­ռատ ըլ­լան ամ­րան ա­միս­նե­րուն:

ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷ­ՊԷ­ՃԵԱՆ

Իւ­րա­քան­չիւր աշ­խա­տան­քա­յին ճամ­բոր­դու­թեան եւ ոչ հայ­կա­կան հան­դի­պում-ժո­ղով­նե­րուս եւ ե­լոյթնե­րուս ըն­թաց­քին միշտ ալ հե­տա­մուտ կ՚ըլ­լամ ներ­կա­յաց­նե­լու, գէթ հա­մա­ռօտ, իմ՝ հա­յուս պատ­մու­թիւ­նը: Պէտք չէ եր­բեք ակն­կա­լել, որ ամ­բողջ աշ­խարհ գիտ­նայ մեր պատ­մու­թիւ­նը:

Ե­րե­ւա­նի Պե­տա­կան հա­մալ­սա­րա­նի (ԵՊՀ) Հայ­կա­կան բա­նա­սի­րու­թեան ֆա­քիւլ­թէէն ներս նա­խըն­թաց օր տե­ղի ու­նե­ցաւ՝ «Ե­րե­ւա­նի Պե­տա­կան հա­մալ­սա­րան (95-ա­մեակ). ե­րախ­տա­ւոր դա­սա­խօս­ներ (դի­մա­քան­դա­կա­յին հպում­ներ)» խո­րագ­րեալ գրքին շնոր­հան­դէ­սը։ Հարկ է նշել, որ այս գիր­քին հե­ղի­նակն է լի­բա­նա­նա­հայ հրա­պա­րա­կա­գիր ու գրա­կա­նա­գէտ Պա­րոյր Աղ­պա­շեան։

Սուրբ Փրկիչ Ազ­գա­յին հի­ւան­դա­նո­ցի մէջ վեր­ջին օ­րե­րուն ԶԻ­ՊԷՉ-ի ըն­տա­նի­քին հա­մար կազ­մա­կեր­պուե­ցաւ Ս. Զատ­կի խրախ­ճանք մը։ Հո­գա­բար­ձու­թեան ան­դամ­նե­րէն Կար­պիս Փո­լա­տի ներ­կա­յու­թեամբ տե­ղի ու­նե­ցաւ այս հա­ւա­քոյ­թը, ո­րու կազ­մա­կերպ­չա­կան աշ­խա­տանք­նե­րը ի­րա­կա­նա­ցուե­ցան ընդ­հա­նուր քար­տու­ղա­րու­հի Սիլ­վա Թրի­քա­յի կող­մէ։ Կար­պիս Փո­լատ զատ­կուան կար­միր հաւ­կիթ­ներ յանձ­նեց ԶԻ­ՊԷՉ-ի ա­շա­կերտ­նե­րուն, ո­րոնք հա­ճե­լի ժա­մանց ու­նե­ցան ի­րենց պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րուն ներ­կա­յու­թեան։

ՃՀՓ­-ի Իս­թան­պու­լի մաս­նա­ճիւ­ղի ղե­կա­վա­րու­թիւ­նը ե­րէկ պահ­քի սե­ղան մը սար­քեց քա­ղա­քիս փոք­րա­մաս­նու­թիւն­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րուն հա­մար։ Շիշ­լիի «Մա­րիոթ» պան­դո­կին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ այս հա­ւա­քոյ­թը, որ ան­ցաւ հա­ճե­լի մթնո­լոր­տի մը մէջ։

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Որ­քան որ ար­հես­տա­գիու­թեան մի­ջոց­նե­րը մեզ կը հե­ռաց­նեն շատ սի­րե­լի ժան­րէ մը՝ նա­մա­կա­նիէն, այն­քան հա­րա­զատ ու փայ­փա­յուած կը դառ­նայ գրա­կան այդ ժան­րը, որ դա­րեր շա­րու­նակ ե­ղած է կեն­սու­նակ. մե­ծե­րուն եւ պարզ մար­դոց նա­մակ­նե­րուն մի­ջո­ցաւ մենք կրցած ենք տես­նել ա­նոնց ապ­րած ժա­մա­նա­կը: Որ­քան յոյ­զեր, ապ­րում­ներ, սպա­սում եւ խորհր­դա­ւո­րու­թիւն կայ թուղ­թին վրայ գրուած, պա­հա­րա­նին մէջ դրուած եւ թղթա­տա­րու­թեամբ ա­ռա­քուած նա­մակ­նե­րուն մէջ:

​Է­սաեան սա­նուց միու­թեան եւ իր հո­վա­նիին ներ­քեւ գոր­ծող «Մա­րալ» հա­մոյ­թին նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ կազ­մա­կեր­պուած «Յա­ւեր­ժու­թիւն» մրցոյ­թին ա­ւար­տա­կա­նը ե­րէկ տե­ղի ու­նե­ցաւ Շիշ­լիի «Քենթ» մշա­կոյ­թի կեդ­րո­նին մէջ։ Այս տա­րի երկ­րորդ ան­գամ կը կազ­մա­կեր­պուի միջ­վար­ժա­րա­նա­յին այս պա­րի մրցոյ­թը։