Ընկերա-մշակութային

Է­ԼԻԶ ՇԱ­ՐԱՊ­ԽԱ­ՆԵԱՆ

Նա­խորդ շա­բաթ ներ­կայ ե­ղանք եր­կու ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րու, ո­րոնց ըն­թաց­քին պատ­ւուե­ցան սփիւռ­քա­հայ եր­կու գրող­ներ, ար­ձա­կա­գիր` Մով­սէս Պչաք­ճեա­նը եւ բա­նաս­տեղծ Զահ­րա­տը:

Աշ­խար­հի կա­րե­ւո­րա­գոյն ա­ճուր­դի ըն­կե­րու­թիւն­նե­րէն «Տո­րո­թէում»ի Փրա­կի մաս­նա­ճիւ­ղը վա­ճառ­քի դրած է աշ­խար­հահռ­չակ ծո­վան­կա­րիչ Յով­հան­նէս Այ­վա­զովս­քիի «Վե­զիւ­վի տե­սա­րա­նը» կտա­ւը։ «Ար­մէնփ­րէս» գոր­ծա­կա­լու­թեան հա­ղոր­դում­նե­րով, հա­ւա­նա­կան է, որ Այ­վա­զովս­քիի այս գոր­ծին ա­ճուր­դը տե­ղի ու­նե­նայ յա­ռա­ջի­կայ Նո­յեմ­բե­րի 28-ին։

ՀՐԱՅՐ ԵՍԱՅԵԱՆ

​Տասն­չորս տա­րի ա­ռաջ` 9-11-ի ա­տեն ըն­կե­րա­յին ցան­ցե­րու աշ­խարհ չկար: Օ­րին աշ­խար­հը ա­հա­ւոր ո­ճի­րէ մը ցնցուե­ցաւ, եւ կա­րեկ­ցա­կան մթնո­լորտ կը տի­րէր ա­մէն տեղ, ա­մէն մարդ կը դա­տա­պար­տէր այդ հա­կա­մարդ­կա­յին բռնա­րար­քը:

​Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Սփիւռքահայ փորձառու ազգային-հասարակական գործիչը դէպի Հայաստան վերջին այցելութեան օրերուն հարցազրոյց մը տուաւ ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթին:
Երուանդ Ազատեան. «Խօսելու շատ հարցեր կան, սակայն այսօր ամենակարեւորն է արտագաղթը, որ մեծ համեմատութիւններու հասած է։ Երկիրը լքելու գլխաւոր պատճառն է՝ հեռանկարի պակասը։ Հայրենալքումը մեծապէս ցաւալի երեւոյթ մըն է:

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂ­ԼԵԱՆ

Ժա­մա­նա­կի ա­րագ յա­ռա­ջա­ցու­մը այն­պի­սի հսկա­յա­կան անդունդ­ներ ստեղ­ծած է մար­դոց մի­ջեւ, ո­րոնց վեր­լու­ծու­մը դար­ձած է գրե­թէ անհ­նար ու ան­բա­ցատ­րե­լի: Նոյն թա­ղը, նոյն դպրոցն ու ա­կում­բը գա­ցող եր­կու տար­բեր ե­րի­տա­սարդ­նե­րու ըն­տա­նիք­ներ կ՚ապ­րին՝ գրե­թէ հա­սա­րա­կաց ոչ մէկ գիծ ու­նե­ցող կեան­քով մը:

ՍԵՒԱԿ  ՅԱԿՈԲԵԱՆ

​​Շատ մը լիբանանցիներու համակրանքը վայելող եւ անոնց միտքերուն վրայ ազդեցութիւն ունեցող լիբանանցի երաժիշտ Զիատ Ռահպանի, Պըրժ Պարաժնէի պայթումին վերաբերող գրառում մը ըրած էր վերջերս ընկերային համացանցի իր էջին վրայ՝ ըսելով, թէ ի՞նչ էր ակնկալուածը այդ պայթումէն՝ բացի նահատակներ խլելէ: Վա՞խ: Փախո՞ւստ: Զէնքերէ հրաժարո՞ւմ:

TÜYAP-ի Պիւյիւքչեքմեճէի համալիրէն ներս կազմակերպուած Իսթանպուլի 34-րդ միջազգային գրքի տօնավաճառը եզրափակուեցաւ:
«Արաս» հրատարակչատունը շաբաթավերջին իրականացուց ասուլիս մը, իսկ յառաջիկայ շրջանի իր գործերը պիտի ձօնէ մեծանուն գրողի ոգեկոչման:

ՍԵՒԱԿ ՅԱԿՈԲԵԱՆ

Գիր­քը որ­պէս սպա­ռո­ղա­կան ապ­րանք, ինչ­պէս ո­րե­ւէ այլ ար­տադ­րու­թիւն, կ՚են­թար­կուի ար­տադ­րու­թեան եւ պահանջ­քի (supply&demand) օ­րէնք­նե­րուն:

ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԵ­ՐԵԱՆ

ԻՆՉ­ՊԷ՞Ս ԿԻ ՖԱՈՒՔՍ ԴԱՐ­ՁԱՒ ԺԱ­ՄԱ­ՆԱ­ԿԱ­ԿԻՑ ԲՈ­ՂՈ­ՔԻ ԴԷՄ­ՔԸ
Ա­մէն տա­րի 5 Նո­յեմ­բե­րին բրի­տա­նա­ցիք ամ­բողջ երկ­րի տա­րած­քին հրա­վա­ռու­թիւն­ներ կը կազ­մա­կեր­պեն նշե­լու հա­մար մա­հա­պա­տի­ժի գոր­ծադ­րու­մը 17-րդ դա­րու կա­թո­լիկ ա­հա­բե­կիչ Կի Ֆաուք­սի: Վեր­ջերս գոր­ծիչ­նե­րը իւ­րա­ցու­ցին այդ օ­րը՝ իբ­րեւ զան­գուա­ծա­յին բո­ղո­քի օ­րե­րէն մէ­կը:

Շիշ­լիի «Քենթ» մշա­կոյ­թի կեդ­րո­նի եր­դի­քին տակ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ Մեծն Կո­մի­տաս Վար­դա­պե­տին ձօ­նուած ե­զա­կի հա­մերգ մը, որ խոր տպա­ւո­րու­թիւն գոր­ծեց ե­րաժշ­տա­սէր­նե­րուն վրայ։ «Կո­մի­տա­սի հետ երկ­խօ­սու­թիւն» խո­րագ­րեալ այս ձեռ­նար­կին ըն­թաց­քին թէ՛ ո­գե­կո­չուե­ցաւ Կո­մի­տաս Վար­դա­պե­տը եւ թէ ունկն­դիր­նե­րը հեր­թա­կան հնա­րա­ւո­րու­թիւ­նը ու­նե­ցան հա­ղորդ դառ­նա­լու ա­նոր ժա­ռան­գու­թեան։