Ընկերա-մշակութային

Թուր­քիոյ Հայ Կա­թո­ղի­կէ Հա­սա­րա­կու­թեան Վի­ճա­կա­ւոր Տ. Լե­ւոն Արք. Զէ­քիեան ե­րէկ ե­րե­կո­յեան ե­լոյ­թով մը հան­դէս ե­կաւ Պո­մոն­թիի Մխի­թա­րեան վար­ժա­րա­նին մէջ։ Ծա­նօթ է, որ Զէ­քիեան Գե­րա­պայ­ծառ վեր­ջերս նոյն դպրո­ցէն ներս դա­սա­խօ­սած էր՝ ա­րեւմտա­հա­յե­րէ­նի ան­ցեա­լին, ներ­կա­յին ու ա­պա­գա­յին մա­սին։

ՊԱՅ­ԾԻԿ ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Յու­նուա­րի 5-ին, ՌԱԿ-ի Պէյ­րու­թի «Պայ­քա­ր» ա­կում­բը իր հա­ւա­տա­ւոր ան­դամ­նե­րուն ու հա­մա­կիր­նե­րուն կը ներ­կա­յա­նար վե­րա­կանգ­նող ո­գիով, նո­րա­նոր մար­տահ­րա­ւէր­ներ դի­մագ­րա­ւե­լու յան­դուգն կե­ցուած­քով ու գա­ղա­փա­րա­կան շրջա­նա­կի կար­գա­պահ գի­տակ­ցու­թեամբ:

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Օքսֆորտ համալսարանի Արեւելագիտութեան ամպիոնի Հայագիտութեան բաժինը 2016-ի տարեմուտին կը կազմակերպէ երկօրեայ աշխատանոցային գիտաժողով մը:
Հրաչ Չիլինկիրեանի եւ Թէօ ֆան Լինտի կողմէ կեանքի կը կոչուի մասնագիտական հաւաքոյթին ծրագիրը, որուն մասնակցութիւն կը բերէ նաեւ ԺԱՄԱՆԱԿ-ի խմբագիր Սեւան Տէյիրմենճեան:
 

Ն. ՊԷՐ­ՊԷ­ՐԵԱՆ

Աշ­խար­հահռ­չակ գծան­կա­րիչ եւ փո­րագ­րա­կան գե­ղան­կար­չու­թեան հայ վար­պետ Էտ­կար Շա­հին (1874-1947) մեծ համ­բա­ւի տէր է:

Ն. ՊԷՐ­ՊԷ­ՐԵԱՆ

Ո՛չ պա­տա­հա­կա­նօ­րէն ը­սուած խօսք է, ո՛չ ալ այդ­պէս` շռայ­լան­քով տրուած գնա­հա­տա­կան է շա­րու­նակ շեշ­տուող այն հաս­տա­տու­մը, ո­րուն հա­մա­ձայն, հայ մա­մու­լը հիմ­նա­կան դեր խա­ղա­ցած է մեր ժո­ղո­վուր­դի լե­զուամ­տա­ծո­ղու­թեան ար­դիա­կա­նա­ցու­մը, քա­ղա­քակր­թա­կան ինք­նա­հաս­տա­տու­մը եւ մշա­կու­թա­յին կեն­սա­գոր­ծու­մը յա­ռաջ մղե­լու, մշտա­նո­րոգ պա­հե­լու եւ նպա­տա­կաս­լաց հու­նով ա­ռաջ­նոր­դե­լու ազ­գա­կերտ գոր­ծին մէջ:

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​Հա­յաս­տա­նի մօտ Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու դես­պա­նա­տան Հա­սա­րա­կայ­նու­թեան հետ կա­պե­րու բաժ­նին կից գոր­ծող Տե­ղե­կա­տուա­կան մի­ջոց­նե­րու կեդ­րո­նի տնօ­րէն, Հա­յաս­տա­նի Գրա­դա­րա­նա­յին միու­թեան վար­չու­թեան հիմ­նա­դիր նա­խա­գահ Ներ­սէս Հայ­րա­պե­տեա­նի հետ ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի զրոյ­ցը ա­ռա­ւե­լա­բար կը վե­րա­բե­րի իր ղե­կա­վա­րած կեդ­րո­նի տա­րած աշ­խա­տանք­նե­րուն:

ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

19-րդ դա­րուն աղ­ջիկ­նե­րը տղոց հա­ւա­սար ու­սում չէին ստա­նար: Հա­րուստ­նե­րու աղ­ջիկ­նե­րը քիչ մը հա­յե­րէ­նի եւ քիչ մըն ալ ֆրան­սե­րէ­նի անձ­նա­կան դա­սեր կ’առ­նէին, իսկ աղ­քատ­նե­րը ա­տոնց­մէ ալ զրկուած էին:

Շա­բաթ ե­րե­կո­յեան Պէ­յօղ­լուի մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ ա­րե­ւե­լեան ե­րաժշ­տու­թեան հա­մա­կիր­նե­րուն տե­սա­կէ­տէ ան­մո­ռա­նա­լի ձեռ­նարկ մը։ Այս­պէս, «Մա­րի» ճա­շա­րա­նի եր­դի­քին տակ, Ակ­նէս Յա­կո­բեա­նի նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ կազ­մա­կեր­պուե­ցաւ ե­րե­կոյթ մը, ո­րու պա­տուոյ հիւրն էր Գա­լի­ֆո­րնիա­յէն հռչա­կա­ւոր ու­տա­հար Ռի­չըրտ Յա­կո­բեան։

Անմոռանալի երաժիշտ Օննօ Թունչ վերյիշուեցաւ իր մահուան 20-րդ տարելիցին առթիւ:
Պաքըրգիւղի քաղաքապետութեան կողմէ կազմակերպուած ձեռնարկը համախմբեց հոծ թիւով արուեստագէտներ:

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Գագիկ Գէորգեան. «Հիասթափութիւնը առաւելապէս առընչուած է մարդկային յարաբերութիւններուն հետ»:
Յայտնի քանդակագործը հարցազրոյց մը տուաւ ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթին՝ բաժնելով իր դիտարկումներն ու մեկնաբանութիւնները: