Ընկերա-մշակութային

ՆԱ­ԶԱ­ՐԷԹ ՊԷՐ­ՊԷ­ՐԵԱՆ

Յու­նո­ւա­րի 7-ին հայ ժո­ղո­վուր­դը կ­­՚ո­գե­կո­չէ ան­մեռ յի­շա­տա­կը իր հան­ճա­րեղ բա­նաս­տեղծ­նե­րէն ­Վա­հան ­Տէ­րեա­նի (Տէր-Գրիգորեան, 1885-1920)։ 96 տա­րի ա­ռաջ, 7 ­Յու­նո­ւար 1920-ին, վա­ղա­ժամ իր վեր­ջին շուն­չը փ­չեց Հայաստանի Ջա­ւախ­քի ար­ժա­նա­ւոր այս զա­ւա­կը, ո­րուն ­Պատ­գա­մը մին­չեւ այ­սօր կ­­՚ար­ձա­գան­գէ հա­յոց սե­րունդ­նե­րու մտ­քին եւ սրտին մէջ։

Աշ­խար­հահռ­չակ ե­րա­ժիշտ Քրիս­տոֆ Պեն­տե­րեց­քի, որ այս օ­րե­րուն կը գտնուի Ե­րե­ւա­նի մէջ, ե­րէկ այ­ցե­լեց Կո­մի­տա­սի թան­գա­րա­նը։ Ծա­նօթ է, որ Պեն­տե­րեց­քի մաս­նակ­ցու­թիւն բե­րաւ Հա­յաս­տա­նի Պե­տա­կան ե­րի­տա­սար­դա­կան նուա­գա­խում­բի հիմ­նադ­րու­թեան 10-ա­մեա­կին ձօ­նուած յո­բե­լե­նա­կան շքեղ հա­մեր­գին։

Յու­նուա­րի 24-ին, օրհ­նու­թեամբ Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Ա­մե­նայն Հա­յոց Կա­թո­ղի­կո­սին, Գէոր­գեան հո­գե­ւոր ճե­մա­րա­նին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի միա­բան, Քա­հա­նա­յից պատ­րաս­տու­թեան լսա­րա­նի պա­տաս­խա­նա­տու Տ. Ներ­սեհ Վար­դա­պետ Խա­լա­թեա­նի՝ գե­ղան­կա­րի եւ կրա­ֆի­քի ան­հա­տա­կան ցու­ցա­հան­դէ­սի բաց­ման ա­րա­րո­ղու­թիւ­նը, ո­րուն ծի­րէն ներս ներ­կա­յա­ցուած են քա­ռա­սուն­հինգ նկար­ներ: Այս մա­սին կը հա­ղոր­դէ Մայր Ա­թո­ռի տե­ղե­կա­տուա­կա­նը։

Մոս­կուա­յի Թրե­թեա­կո­վեան պե­տա­կան պատ­կե­րաս­րա­հը 2016 թուա­կա­նի Յու­լիս-Նո­յեմ­բեր ա­միս­նե­րուն Լոն­տո­նի Դի­ման­կար­նե­րու ազ­գա­յին պատ­կե­րաս­րա­հին եւ Վա­տի­կա­նի թան­գա­րան­նե­րուն հետ պի­տի կազ­մա­կեր­պԷ Յով­հան­նէս Այ­վա­զովս­կիի 200-ա­մեա­կին նուի­րուած ցու­ցա­հան­դէս մը, ուր պի­տի ներ­կա­յա­ցուին նկա­րի­չի ա­ռա­ւել նշա­նա­կա­լի կտաւ­նե­րը, նե­րա­ռեալ՝ «Ծիա­ծա­նը» եւ «Սեւ ծո­վը»՝ Թրե­թեա­կո­վեան պատ­կե­րաս­րա­հէն, ինչ­պէս նաեւ «Ին­նե­րորդ ա­լի­քը» եւ «Ա­լե­կո­ծու­թիւ­նը»՝ ռու­սա­կան թան­գա­րա­նէն:

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Յու­նո­ւար 20-ին կը նշենք ծննդեան տա­րե­դար­ձը տա­ղան­դա­ւոր բա­նաս­տեղծ ու խի­զախ մտա­ւո­րա­կան ­Սիլ­վա Կա­պու­տի­կեա­նի (1919-2006), որ հայ գրա­կա­նու­թեան պար­գե­ւեց մայ­րա­կան շուն­չով յա­գե­ցած ­Սի­րոյ եւ Ի­մաս­տու­թեան ինք­նա­տիպ յու­զաշ­խարհ մը։

​Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​Կիւմրիի «Վիլլա Կարս» պանդոկը չի սահմանափակուիր միակողմանի գործունէութեամբ ու վերածուած է մշակութային կեդրոնի մը:
Պատմական Ալեքսանտրոպոլի ծխական եկեղեցւոյ կից դպրոցէն ներս բանաստեղծ Աւետիք Իսահակեան ունէր դասընկեր մը…

Ե­րէկ ե­րե­կո­յեան Ե­րե­ւա­նի մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ շքեղ հա­մերգ մը։ Հա­յաս­տա­նի Պե­տա­կան ե­րի­տա­սար­դա­կան նուա­գա­խում­բի հիմ­նադ­րու­թեան 10-ա­մեայ յո­բե­լա­նին ձօ­նուած փա­ռա­շուք ե­րե­կոյթ մըն էր այս մէ­կը, ո­րուն ներ­կայ գտնուե­ցան նաեւ Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սեան եւ Ա­ռա­ջին տի­կին Ռի­թա Սարգ­սեան։

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

​22 Յու­նո­ւա­րին, հայ մար­դու յի­շո­ղու­թեան պաս­տա­ռին, տի­րա­կան իր ձայ­նին­ ներ­կա­յու­թիւ­նը կը հաս­տա­տէ առ­նա­կան դէմ­քը հայ եր­գի եւ ե­րաժշ­տու­թեան­սի­րո­ւած վար­պետ­նե­րէն Առ­նօ Բա­բա­ջա­նեա­նի։

Մխի­թա­րեան սա­նուց միու­թեան հիմ­նադ­րու­թեան 70-ա­մեայ յո­բե­լեա­նին շար­ժա­ռի­թով ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ շքեղ հան­դի­սու­թիւն մը։ Հար­պիէի «Լիւթ­ֆի Քըր­տար» կեդ­րո­նին մէջ այս առ­թիւ Պէ­յօղ­լուի Լու­սա­ւո­րիչ երգ­չա­խում­բը ներ­կա­յա­ցուց «Հրանդ Տինք» ժա­մա­նա­կա­կից օ­րա­թո­րիոն։

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

21 ­Յու­նո­ւա­րին լրա­ցաւ մա­հո­ւան 144-րդ ­տա­րե­լի­ցը­ հայ գրա­կա­նու­թեան վա­ղա­մե­ռիկ հան­ճա­րին՝ ­Պետ­րոս ­Դու­րեա­նի, որ միայն 21 տա­րի ապ­րե­ցաւ՝ մա­հա­ցու հի­ւան­դու­թեան դէմ ­պայ­քա­րե­լով եւ, այդ ճամ­բով, Մահ-ւան դէմ մղո­ւած ­Մար­դու­յա­ւի­տե­նա­կան ­Պայ­քա­րին հան­ճա­րեղ եր­գի­չը դառ­նա­լով։