Հարթակ

Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Ար­մա­տա­ցած սո­վո­րու­թիւն­ներ կան մեր կեան­քի խաչ­մե­րուկ­նե­րուն մէջ, ո­րոնք վա­րա­կիչ ախ­տի նման բոյն դրած են մեր ներ­սի­դին։ Ախ­տեր, ո­րոնք փո­խան­ցուած են յա­ջոր­դող սե­րունդ­նե­րուն դա­րե­րու ըն­թաց­քին, բայց ձա­խա­ւեր ազ­դե­ցու­թիւն ու­նե­ցած են ներ­կայ ե­րի­տա­սար­դին մօտ։

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ

Ըն­տա­նե­կան ա­ւան­դա­կան հաս­կա­ցո­ղու­թիւ­նը՝ հայր, մայր եւ զա­ւակ­ներ, գրե­թէ գո­յու­թիւն ու­նե­նա­լէ դադ­րած է Ամերիկայի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու տա­րած­քին։ Հի­մա միա­սե­ռա­կան (gay) եր­կու այ­րեր կամ միա­սե­ռա­կան (lesbian) եր­կու կի­ներ՝ կրնան զա­ւակ որ­դեգ­րել եւ ըն­տա­նիք կազ­մել…

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Բարձ­րա­ցած են ջա­հե­րը, մո­մե­րը եւս, ու կը քա­լեն ա­նոնք, ար­շաւ մը կազ­մած կ­­՚ուղ­ղուին դէ­պի կան­չը բնազ­դին: Ա­յո, բնազդ դար­ձած կանչն է զի­րենք մղո­ղը, կան­չը ար­դա­րու­թեան, փաս­տը գո­յու­թեան հին ազ­գի մը, որ ու­նի հա­զա­րա­մեակ­նե­րու պատ­մու­թիւն եւ դա­րու մը պա­հանջք:

ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷ­ՊԷ­ՃԵԱՆ

22 Մարտ 2017. Ո­ւի­թըն­պերկ՝ այս­պէս ը­սած նախ­կին ա­րե­ւե­լեան Գեր­մա­նիոյ գե­ղե­ցիկ քա­ղաք­նե­րէն մէ­կը: Հոն, ուր Մար­թին Լու­տեր ապ­րե­ցաւ եւ ստեղ­ծա­գոր­ծեց, հի­մը դնե­լով նաեւ ե­կե­ղեց­ւոյ ու ընդ­հան­րա­կան կեան­քի բա­րե­կար­գու­մի գոր­ծըն­թա­ցին:

Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

«Բանալի» հարցադրում մը. բայց այդ «բանալի»ն երկսայրի սուրի նման երկու ծայրեր ունի։ Այդ երկու ծայրերու անուններն են դաւաճանութիւն եւ վստահութիւն, որոնք ընկերութեան մը երկու ներհակ «բանալի»ներն են։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Տէր Զօ­րը այ­սօր Ի­ՇԻՊ-ի երկ­րորդ մայ­րա­քա­ղաքն է: Նաւ­թով հա­րուստ այդ քա­ղա­քին մա­սին դժուար է տե­ղե­կու­թիւն­ներ հա­ւա­քե­լը: Ճիշդ է, որ Սու­րիոյ կա­ռա­վա­րա­կան ու­ժե­րը կը շա­րու­նա­կեն տի­րա­պե­տել քա­ղա­քի մէկ հա­տուա­ծին վրայ, բայց եւ այն­պէս Տէր Զօր քա­ղա­քի կեդ­րո­նա­կան մա­սե­րը եւ յատ­կա­պէս այդ նա­հան­գի գիւ­ղա­կան հա­մայնք­նե­րը դար­ձած են այս­պէս կո­չուած՝ Ի­ՇԻՊ-ի բոյն:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Պուրճ Հա­մու­տի աղ­բա­նո­ցին «ծննդոց»ը 
Լի­բա­նա­նի քա­ղա­քա­ցիա­կան պա­տե­րազ­մին հե­տե­ւան­քով Պէյ­րու­թը կը կիսուէր եր­կու­քի: 

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Զա­տիկ մըն ալ ան­ցաւ, գնաց: Մեր կեան­քի տօ­նա­կան ա­ռիթ­նե­րէն հատ մը եւս գլո­րե­ցաւ: Կեանք: Ի՞նչ է ար­դեօք ա­նի­կա: Կը խօ­սինք, կը հա­ղոր­դակ­ցինք մեր հա­րա­զատ­նե­րուն հետ, բո­լո­րը հե­ռու, փառք կու տանք Բարձ­րեա­լին, որ կան գո­նէ այս հա­մա­ցան­ցա­յին հա­ղոր­դակ­ցու­թեան մի­ջոց­նե­րը:

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Ապ­րիլ 18-ին կը նշենք ծննդեան տա­րե­դար­ձը մեր գրա­կա­նու­թեան դա­սա­կան մե­ծու­թիւն­նե­րէն Ա­լեք­սանտր Մով­սի­սեա­նի (1858-1935), որ ա­րե­ւե­լեան կողմն Հա­յաս­տա­նի՝ ­Շա­մա­խի (Շիր­վան) մէջ ծնած ըլ­լա­լով, գրչա­նուն ընտ­րեց ­Շիր­վան­զա­տէն (­Շիր­վա­նի ­Զա­ւակ) եւ այդ ա­նու­նով իր լու­սա­ւոր տե­ղը նո­ւա­ճեց հայ ժո­ղո­վուր­դի հո­գեմ­տա­ւոր ժա­ռան­գու­թեան երկ­նա­կա­մա­րին։

Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Ոչ ոք իր մօր ո­րո­վայ­նէն տգէտ, գի­տուն կամ ի­մաս­տուն դուրս ե­լած է։ «Մերկ ե­կած ենք եւ մերկ ալ պի­տի եր­թանք», ինչ­պէս պի­տի ը­սէր համ­բե­րա­տա­րու­թեան գե­րա­գոյն օ­րի­նա­կը՝ Յոբ։