Հարթակ

ԳԷՈՐԳ ՅԱ­ԿՈԲ­ՃԵԱՆ

1992-ի ա­մա­ռը ըն­տա­նեօք Ե­րե­ւան ան­ցու­ցինք: Այդ օ­րե­րու ման­կա­կան յի­շո­ղու­թիւն­նե­րուս մէջ անջն­ջե­լի տեղ կը գրա­ւէ Հա­յաս­տա­նի հա­ցը: Օ՜հ, ինչ կարծր ու ան­համ էր այդ օ­րե­րու Հա­յաս­տա­նի սո­վո­րա­կան հա­ցը, քա՛ր էր կար­ծէք: Վրան ալ մե­զի հա­մար ան­սո­վոր ու տհաճ հա­յաս­տա­նեան ճա­շա­տե­սակ­նե­րը եւ յատ­կա­պէս կա­նա­չիով պատ­րաս­տուած ա­պուր­նե­րը կ՚ա­ւել­նա­յին…

ՅՈՎ­ՆԱՆ ԱՐ­ՔԵ­ՊԻՍ­ԿՈ­ՊՈՍ

Սեպ­տեմ­բեր 5, 2016 թուա­կա­նին, վաղ ա­ռա­ւօ­տեան Ս. Էջ­միած­նէն կ՚ու­ղե­ւո­րուինք Ար­ցախ աշ­խարհ, եր­կար տա­րի­նե­րու չի­րա­կա­նա­ցուած ե­րա­զը ա­ռա­ջին ան­գամ կեան­քի կո­չե­լով: Թէ ին­չո՞ւ այս­քան ու­շա­ցում դէ­պի Ար­ցախ ուխ­տագ­նա­ցու­թիւ­նը ի­րա­կա­նաց­նե­լու հա­մար այդ խոր­քին մէջ ինձ հա­մար յստակ չէ: Ե­րե­ւի Աս­տու­ծոյ նա­խախ­նա­մու­թիւ­նը այս էր:

Ա­ՀԱ­ՐՈՆ ՇԽՐՏԸ­ՄԵԱՆ

Չո­րեք­շաբ­թի, 14 Սեպ­տեմ­բեր 2016-ին, Պէյ­րու­թի Ա­մե­րի­կեան հա­մալ­սա­րա­նի «Ա­սեմպ­լի Հո­լ­»ին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ Ա­մե­րի­կեան հա­մալ­սա­րա­նի «Սե­րունդ­նե­րու պատ­մա­կան ա­ւան­դ» յա­տուկ հան­դի­սու­թիւ­նը՝ նոյ­նինքն հա­մալ­սա­րա­նի հիմ­նադ­րու­թեան 150-ա­մեա­կին առ­թիւ:

Տեսակցեցաւ՝  ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ա­մե­նա­մեծ աղ­մու­կը բարձ­րա­ցաւ, երբ նա­խա­գահ Լե­ւոն Տէր-Պետ­րո­սեան մաս­նակ­ցե­ցաւ Թուր­քիոյ նա­խա­գահ Թուր­կուտ Էօ­զա­լի թաղ­ման, 1993 թուա­կա­նի Ապ­րի­լին: Այս բո­լո­րով հան­դերձ, Հա­յաս­տա­նի մէջ Թուր­քիոյ հետ յա­րա­բե­րու­թիւն­ներ հաս­տա­տե­լու վե­րա­բե­րեալ ընդ­հա­նուր դրա­կան մթնո­լորտ մը կար: Ու հա­կա­ռակ ա­նոր, որ ՀՅԴ կտ­րա­կա­նա­պէս դէմ էր այդ մօ­տե­ցու­մին,  երկ­րի այդ օ­րե­րու բո­լոր ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար­նե­րը հան­դի­պում­ներ կ­­՚ու­նե­նա­յին ի­րենց թուրք պաշ­տօ­նա­կից­նե­րուն հետ:

Տեսակցեցաւ՝ ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Այն ժա­մա­նակ գոր­ծըն­թա­ցը կը կո­չուէր՝ 5+1 ձե­ւա­չափ. 5-ը՝ ԱՄՆ-ը, Ռու­սաս­տա­նը, Թուր­քիան, Ատր­պէյ­ճա­նը, Հա­յաս­տա­նը, գու­մա­րած Մինս­քեան խմբա­կի խորհր­դա­ժո­ղո­վը, ո­րուն ղե­կա­վարն էր ի­տա­լա­ցի դիւ­ա­նա­գէտ՝ Մար­լէն Ռա­ֆա­յէլ, եւ այս շրջա­նակ­նե­րուն մէջ տա­րուած բա­նակ­ցու­թիւն­ներ տե­ղի ու­նե­ցան: Այդ շրջա­նի Թուր­քիոյ ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար դի­ւա­նա­գէտ՝ Հիք­մէթ Չե­թին այ­ցե­լեց Մոս­կուա, հան­դի­պե­ցաւ ռուս բարձ­րաս­տի­ճան պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րու հետ եւ կա­րե­ւոր պայ­մա­նա­ւո­րուա­ծու­թիւն­ներ ձեռք բե­րուե­ցան:

ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ

Այս մէ­կը հե­քիաթ չէ, հե­ռա­ւոր Ա­մե­րի­կա­յի բար­քե­րէն ալ չէ, այլ պա­տա­հած է հետս ու ըն­թաց­քը ա­ւար­տած չէ տա­կա­ւին. Կը յու­սամ միջ­նորդ մը գտնել եւ խն­­դի­րը կար­գադ­րել:

Տեսակցեցաւ՝ ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

-Այս քսան­հինգ տա­րուան ըն­թաց­քին ի՞նչ քայ­լե­րու կրնար դի­մել Հա­յաս­տան, Հա­յաս­տան-Թուր­քիա յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րուն մէջ նոր ծիր մը բա­նա­լու, եւ փո­խա­րէ­նը ի՞նչ կրնար ը­նել Թուր­քիան՝ նկա­տի ու­նե­նա­լով, որ վեր­ջին յի­սուն տա­րի­նե­րուն ըն­թաց­քին թրքա­հա­յե­րը այս­քան ի­րա­ւունք չեն ստա­ցած, որ­քան Նա­խա­գահ Էր­տո­ղա­նի ա­ռաջ­նոր­դած ԱՔ կու­սակ­ցու­թեան իշ­խա­նու­թեան գա­լէն ի վեր:

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱ­ԶԱ­ՐԵԱՆ

Ա­րե­ւուն ճա­ռա­գայթ­նե­րը կը ջեր­մաց­նեն ան­կո­ղինս, կ­­՚արթնց­նեն զիս: «Ար­դեօք ժա­մը քա­նի՞ է», կը մտա­ծեմ ու ժա­մա­ցոյ­ցիս նա­յե­լով կը ցատ­կեմ տե­ղէս: Ար­դէն ժա­մը տասն է, ինչ­պէ՞ս քնա­ցած եմ այս­քան: Մայրս ալ, ինչ­պէս միշտ, չ­­՚արթնց­ներ. բայց ո­րո­շած եմ ե­կե­ղե­ցի եր­թալ: Օ­րը Ուր­բաթ է, Զօ­րա­վար Աս­տուա­ծա­ծին ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ Սուրբ Պա­տա­րագ կը մա­տու­ցուի, ուր ընդ­հան­րա­պէս կը հա­մախմ­բուին սու­րիա­հա­յե­րը: Պէտք է ել­լեմ ու պատ­րաս­տուիմ, ար­դէն ու­շա­ցած եմ:

Հա­յաս­տա­նի ան­կա­խու­թեան 25-ա­մեա­կին առ­թիւ զրու­ցե­ցինք յայտ­նի լրագ­րող-հրա­պա­րա­կա­գիր, վեր­լու­ծա­բան եւ «Ա­նի» ու­սում­նա­սի­րու­թիւն­նե­րու կեդ­րո­նի ղե­կա­վար Թա­թուլ Յա­կո­բեա­նի հետ։ Ստո­րեւ մը ներ­կա­յաց­նենք այս տե­սակ­ցու­թիւ­նը։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Մինչ Սէու­տա­կան Ա­րա­բիա-Ի­րան սրա­ցու­մը կը շա­րու­նա­կէ մագլ­ցում ար­ձա­նագ­րել, Չեչ­ե­նիոյ մայ­րա­քա­ղա­քը՝ Կրոզ­նիի մէջ 2 Սեպ­տեմ­բե­րին բա­ցու­մը կը կա­տա­րուէր «Ո՞վ է սիւն­նի իս­լա­մ» խո­րագ­րով ժո­ղո­վի մը, որ վեր­ջին տա­րի­նե­րուն ան­նա­խըն­թաց էր իր տե­սա­կին մէջ: