ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ժամանակ մը ետք կեանքիս մէջ զգացի, որ ամենատխուր պահերուն, նոյնիսկ երբ ուզեմ չեմ կրնար արտասուել ու լալ. ամէն դժբախտ երեւոյթ տխրութիւն ու յուզմունք մը կը ստեղծէ ներաշխարհիս մէջ, սակայն երբեք արտասուքի տեսքով չ՚արտայայտուիր:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Վերջերս ուրախութեամբ ԺԱՄԱՆԱԿ-ի խմբագրութեան կողմէ ստացայ «ԺԱՄԱՆԱԿ-100» մատենաշարէն լոյս տեսած «Դէպի Էջմիածին Երթուդարձի նօթեր» գիրքը, գրուած բանասէր, բանաստեղծ, խմբագիր եւ հասարակական գործիչ, ինչպէս նաեւ ԺԱՄԱՆԱԿ թերթի աշխատակից Թորոս Ազատեանի կողմէ (ապրած 1898-1955 թուականներուն):
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մի քանի օրեր առաջ Հայաստանի մեծահարուստներէն Գագիկ Ծառուկեան փափաք յայտնեց Հայաստանի բարձունքներէն մէկուն վրայ կառուցել Յիսուս Քրիստոսի արձանը. անոր բացատրութեամբ ու համոզումով՝ աշխարհի առաջին Քրիստոնեայ ազգը ըլլալով պէտք է Հայաստանի ամենաբարձր տեղը ունենանք Յիսուս Քրիստոսի արձանը:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Գ.- ՔՍԱԿԱՀԱՏՈՒԹԻՒՆ.- վերջին տասնամեակը, իր «զարգացած» արուեստագիտութեամբ մեր կեանքին մէջ բացաւ գողերը հետաքրքրող նոր էջ մը՝ կայքահէնութեան ճամբով կատարուած քսակահատութիւն: Աշխարհի «զարգացում»ով գրեթէ ամէն բան դարձաւ առցանց, մինչեւ իսկ տնտեսական աշխարհը եւ այս մէկը պատճառ եղաւ, որպէսզի մարդիկ սկսին գողութիւն կատարել նաեւ առցանց:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Բ.- ՄԱՆԿԱՊՂԾՈՒԹԻՒՆ.- Թէեւ վերջին տասնամեակին, մանաւանդ «զարգացած» երկիրներուն մէջ աճ արձանագրեց մանկապղծութիւնը, սակայն կը հաւատանք, թէ այդ մէկը նորութիւն մը չէ աշխարհի պատմութեան համար. այնպէս ինչպէս գողութիւնը, պոռնկութիւնը, ստախօսութիւնն ու սպանութիւնը գոյութիւն ունէին հազարաւոր տասնամեակներ առաջ, նոյնպէս մանկապղծութիւնը կար, կայ ու ցաւ ի սիրտ պիտի ըլլայ նաեւ յառաջիկային՝ ինչպէս միւսները:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մի քանի օրեր առաջ մուտք գործեցի համացանցի արգիլուած ու խափանուած աշխարհը՝ սեւցանց (darkweb), ուր կարելի է գտնել գրեթէ ամէ՛ն բան, ինչ որ հակառակ է օրէնքին ու օրինականութեան:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաճախ ըսած ենք, թէ ժամանակը փոխած է գրեթէ ամէն բան. սակայն կան երեւոյթներ, որոնք ոչ թէ փոխուած, այլ ամբողջութեամբ վերացած են մեր կեանքէն եւ ցայսօր կը շարունակեն վերանալ ու ոչնչացուիլ: Այդ վերացողներէն են օրինակ ամօթն ու պատկառանքը, յարգանքն ու մեծարանքը:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Տարիներ առաջ գիրքի մը խմբագրութիւնը կատարեցի եւ տպագրութեան ծախսերու մեկենասութեան համար ազգի մեծահարուստներէն մէկուն հետ հեռախօսազրոյց մը ունեցայ եւ ի յիշատակ իր հանգուցեալ ծնողին գիրքի մեկենասութիւնը խնդրեցի:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Բոլոր մարդկութեան քո՞վ այդպէս է, թէ ոչ միայն մօտս, չե՛մ գիտեր, սակայն աւելի քան տասն տարի է կը զգամ իմ մէջս անձէս բացի այլ անհատի մը ներկայութիւնը, որ շարունակ կը խօսի: Կը զգամ գոյութիւնը երկրորդ ձայնի մը, որ շատ անգամ կը վիճի, կը հակաճառէ, նոյնիսկ կը ծաղրէ ու կը հեգնէ արարքներ, զորս ես կը կատարեմ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կեանքի մէջ կան հարցումներ, որոնք ժամանակէն անդին երթալով ցմահ կը մնան որպէս հարցում եւ հակառակ տարիներու թաւալումին՝ անջնջելի հետք մը կը ձգեն: Այդ հարցումներէն մին ինծի տրուեցաւ, երբ տակաւին 13 տարեկան պատանի մըն էի. իմաստուն ուսուցիչի մը հետ առաջին դասապահն էր. հրահանգեց ամէն բան վերցնել եւ մեր դիմաց դնել մաքուր թուղթ ու գրիչ մը. կաւիճը վերցնելով գրատախտակին վրայ գրեց հետեւեալ հարցումը. «Ո՞վ ես դուն», եւ պատուիրեց մէկ էջի սահմաններու մէջ մենք մեզ ներկայացնենք:
