ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Հոն՝ ուր ճշմարիտ ընտանիք կը գտնուի, հոն կայ երջանիկ եւ խաղաղ կեանք, որ կ՚ենթադրէ բարգաւաճ կեանք։ Մաքուր սրտով ընտանիք եթէ չկայ, հոն բարոյական, քաղաքական եւ հոգեւոր անկում կը տիրէ, որ թշուառութեան պատճառ կ՚ըլլայ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ներկայ օրերուն ծնողներ իրարու հետ կը մրցին, որպէսզի իրենց զաւակները ուսում ստանան, սակայն այդ ուսումի «սէր»ը անոնց «գիտակից» ու «խելացի» ըլլալուն հետ կապ չունի, որովհետեւ անոնք կը հաւատան, թէ «մեծ մարդ» դառնալու լաւագոյն ճամբաներէն մէկը ուսումն է:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդ երբ կը համարձակի աղաչել կամ պաղատիլ՝ կը խօսի երկիւղած սրտով, մեղմ ձայնով եւ երկչոտ խօսքերով, բազմաթիւ աղաչանքներով իր ցաւագին աղերսանքը կը ներկայացնէ։ Այս ըլլալու է աղօթողին հոգեվիճակը, այլապէս ինքնահաւան կեցուածքով եւ կերպով մը պարտադրող ոճով կատարուած ոչ մէկ խնդրանք ընդունելի կ՚ըլլայ ընդհանրապէս եւ մանաւանդ Աստուծոյ կողմէ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր թուականէն 114 տարի առաջ Պոլսոյ մէջ սկսաւ հրատարակուիլ «Դրախտ» հասարակական պարբերականը, որ հակառակ իր լաւատես հակումներուն, շատ կարճ կեանք մը ունեցաւ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Բնութեան միջոցով Աստուծոյ իր արարածներուն պարգեւած «կեանք»ը ժամանակամիջոց մըն է՝ որ կենդանի մնալու, ապրելու շրջան մըն է։ Քանի որ «կեանք»ը պարգեւ մըն է, արժէք մը կը ներկայացնէ եւ կարեւորութիւն կ՚ընծայէ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաճախ մենք ունինք այն կարծիքը, որ հայկական սփիւռքը ծնունդ առաւ ցեղասպանութենէն ետք, սակայն իրականութեան մէջ, թէ՛ Ֆրանսայի, թէ՛ Ամերիկայի, թէ՛ Լիբանանի, թէ՛ Սուրիոյ, թէ՛ Հնդկաստանի եւ Եգիպտոսի մէջ արդէն իսկ հայկական գաղութներ գոյութիւն ունէին:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդուս կեանքին մէջ օրինաւոր եւ շնորհալի մրցակցութիւնը մղիչ ուժ մըն է՝ որ մարդս կ՚առաջնորդէ միշտ աւելի լաւը ընելու, յաջողելու եւ հասնելու իր մտադրած նպատակին։ Մրցակցութիւնը ընդհանրապէս դժուար ընթացք մըն է, մանաւանդ երբ մրցակիցը աւելի զօրաւոր է եւ հաստատակամ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր թուականէն 135 տարիներ առաջ Ֆրանսայի Մարսէյլ քաղաքին մէջ ձեռագիր ձեւով կը հրապարակուի «Արմէնիա» ազգային, քաղաքական եւ գրական շաբաթաթերթը, որ կ՚ունենայ մօտաւորապէս 31 տարուան կեանք մը. «Արմէնիա» եղած է ֆրանսահայ, ինչպէս նաեւ սփիւռքահայ առաջին հրատարակութիւններէն մին:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Լոյսը՝ ինչ որ ամէն ինչ տեսանելի կը դարձնէ, յստակ տեսողութիւն կը պատրաստէ, ճշմարտութեան յայտնի դառնալու ամենակարեւոր եւ առաջնակարգ միջոցն է։ Լոյսը, արդարեւ, Պղատոնի յայտնի քարայրի այլաբանութեան մէջ, ուր՝ ճշմարտութիւն կարծուածները միայն ճշմարտութեան ստուերն են, կ՚ըսէ Պղատոն, ահաւասիկ լոյսն է, որ կը փարատէ այն անորոշութիւնը, եւ ճշմարտութիւնը իսկական ձեւով երեւան կու գայ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ինչքա՜ն պիտի ուզէի առտու մը արթննալ այն աղջիկներուն, ինչու չէ նաեւ տղոց նման, որոնց համար արեւածագը նոյնիսկ բաւարար է լաւատեսութեամբ լեցուելու եւ թեթեւ ու անհոգ ձեւով դուրս գալու իրենց անկողիններէն:
