Օրակարգի նիւթերը

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

«Հա­յաս­տան պար­տա­ւոր է լաւ ըն­կեր ըլ­լալ Ա­րեւ­մուտ­քի հետ։ Պէտք է յատ­կա­պէս շեշ­տել, որ սա Ռու­սաս­տա­նի դէմ չէ։ Հա­յաս­տան միշտ պէտք է աշ­խա­տի զգալ Ռու­սաս­տա­նի բազ­կե­րա­կը, իր դի­ւա­նա­գի­տա­կան գի­ծը պէտք է ըլ­լայ չա­փել Ռու­սաս­տա­նի զայ­րոյ­թի կէ­տը։ Ո՞ւր է ռու­սե­րուն զայ­րոյ­թի կէ­տը։ Սա պէտք է շատ լաւ չա­փել եւ այդ կէ­տը ո՛ւր որ է՝ մին­չեւ այն­տեղ պէտք է եր­թալ Եւ­րո­միու­թեան հետ։ Հա­յաս­տանն ալ կրնայ ո­րոշ բա­ներ ը­սել Ռու­սաս­տա­նին ու պէտք է ը­նէ այդ բա­նը։ Երբ որ հար­ցը մեր ա­պա­գան է, մեր ժո­ղո­վուր­դի բա­րօ­րու­թիւնն է եւ մեր մշա­կոյ­թը, ա­պա մենք ձեզ­մէ կ՚ակն­կա­լենք, որ Հա­յաս­տան առանձ­նա­յա­տուկ կար­գա­վի­ճակ մը ու­նե­նայ Կով­կա­սի մէջ։ Սա պէտք է ը­նել, պէտք է ը­սել այս բա­նը»:
Տեսակցութիւն՝ L՚EXPRESS շաբաթաթերթի գլխաւոր խմբագրի տեղակալ Քրիստիան Մաքարեանի հետ, Հայաստանի Հանրապետութեան անկախութեան 25-ամեակի յոբելեանին շարժառիթով:

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Փոխ-վար­չա­պետ Վէյ­սի Քայ­նա­քի եւ փոք­րա­մաս­նա­կան հա­մայնք­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րուն ե­րէ­կուան հան­դի­պու­մը ու­նի կա­րե­ւոր նշա­նա­կու­թիւն։ Ընդ­հան­րա­պէս երկ­րի ոչ-իս­լամ փոք­րա­մաս­նա­կան հա­ւա­քա­կա­նու­թիւն­նե­րուն տե­սա­կէ­տէ կա­րե­ւոր հան­դի­պում մը ե­ղած է այս մէ­կը։ Բայց եւ այն­պէս, այս ամ­բող­ջին մէջ մեր հա­մայն­քին տե­սա­կէ­տէ ա­ռանձ­նա­յա­տուկ կա­րե­ւո­րու­թիւն կը ներ­կա­յաց­նէ տե­սակ­ցու­թիւ­նը։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Սա­մա­թիոյ ե­րէ­կուան մա­տա­ղօրհ­նու­թիւ­նը թէեւ ըն­թա­ցիկ նշա­նա­կու­թիւն ու­նէր, սա­կայն հա­մայն­քի այժ­մու ի­րադ­րու­թեան տե­սան­կիւ­նէն ու­նէր ե­զա­կի նշա­նա­կու­թիւն։ 2016-2017 կրթա­կան շրջա­նը ու զու­գա­հե­ռա­բար՝ մա­տա­ղօրհ­նու­թիւն­նե­րու շրջա­նը սկսած էր յո­ռե­տես պայ­ման­նե­րու ներ­քեւ։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան ան­կա­խու­թեան 25-ա­մեա­կի յո­բե­լեա­նին առ­թիւ, Ե­րե­ւա­նի մար­զա­հա­մեր­գա­յին հա­մա­լի­րին մէջ նա­խըն­թաց ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ տօ­նա­կան ան­մո­ռա­նա­լի հա­մերգ մը։ Ա­ռանց վա­րա­նու­մի, կա­րե­լի է ը­սել՝ որ 25-ա­մեա­կի առ­թիւ կազ­մա­կեր­պուած զօ­րա­հան­դէ­սին հա­մա­զօր յատ­կան­շա­կան ձեռ­նարկ մըն էր այս մէ­կը։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Հա­յոց պե­տա­կա­նու­թեան ան­կա­խու­թեան 25-ա­մեայ յո­բե­լեա­նը ներ­կա­յիս ու­րա­խու­թեամբ ու հպար­տու­թեամբ հա­մա­կած է հա­մայն հա­յու­թիւ­նը։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Այ­սօր 2016-2017 կրթա­կան տա­րուան ա­ռա­ջին օրն է։ Նոր շրջան մը կը սկսի՝ մարդ­կա­յին ա­մէն տե­սակ զգա­ցում­նե­րու միա­ձուլ­մամբ։ Ե­ռանդն ու սպա­սում­նե­րը, կամքն ու նպա­տակ­նե­րը, տա­ղանդն ու աշ­խա­տան­քը միա­հիւ­սուած են՝ ա­հա­ւա­սիկ... Վե­րա­մու­տը կը խորհրդան­շուի նաեւ վեհ տրա­մադ­րու­թիւ­նով մը՝ ըն­կեր­սի­րու­թեամբ։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

​Ան­ցեալ շա­բաթ այս սիւ­նա­կին մէջ հար­կա­դիր պա­տաս­խան մը հաս­ցէագ­րած էինք Բագ­րատ Էս­դու­գեա­նի կող­մէ «Ա­կօս» շա­բա­թա­թեր­թի մէջ ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի մա­սին յա­ռաջ քշուած շարք մը պնդում­նե­րուն շուրջ։ Ան­ցաւ շա­բաթ մը եւ հի­մա Բագ­րատ Էս­դու­գեան ստո­րագ­րած է ու­րիշ գրու­թիւն մը՝ «Ա­ւարտ ան­հա­ճոյ վէ­ճի» խո­րագ­րեալ։ Կարճ խօս­քով, հրա­դա­դար կ՚ա­ռա­ջար­կէ մեր բա­րե­կա­մը։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Նա­տիա Կիւլ­մէզ­կի­լը կորսն­ցու­ցինք։ Բո­լոր ա­նոնք, ո­րոնք քիչ թէ շատ տե­ղեակ էին իր ա­ռող­ջա­կան վի­ճա­կին՝ լռե­լեայն ձե­ւով կը գի­տակ­ցէին, թէ ան ի­րենց­մէ հրա­ժեշտ պի­տի առ­նէ ան­ժա­մա­նակ։ Անս­պա­սե­լի չէր իր մա­հը, սա­կայն այդ հան­գա­ման­քը չի մեղ­մաց­ներ կո­րուս­տին պատ­ճա­ռած ցա­ւը։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

​​Թուր­քիա շա­բա­թա­վեր­ջին հեր­թա­կան ցնցու­մը ապ­րե­ցաւ՝ Կա­զիան­թէ­պէն հա­սած ա­հա­բեկ­չա­կան յար­ձակ­ման լու­րով։ Սահմռ­կե­ցու­ցիչ դէպ­քը ու­նե­ցաւ շատ ծանր հե­տե­ւանք­ներ. ա­ւե­լի քան յի­սուն զո­հեր։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Իր աշ­խա­տակ­ցած թեր­թին մէջ զբա­ղե­ցու­ցած սիւ­նա­կը՝ եր­բեմ­նի սեւ պե­խե­րով ու քի­թով խորհր­դան­շած հրա­պա­րա­կա­գիր մը այս շաբ­թուան հեր­թա­կան յօ­դուա­ծին մէջ անդ­րա­դար­ձեր է ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի մէջ լոյս տե­սած գրու­թեան մը։ Հե­ղի­նա­կը քննա­դա­տե­լի նկա­տեր է մեր թեր­թին մէջ լոյս տե­սած յօ­դուած­նե­րէն մէ­կուն բո­վան­դա­կու­թիւ­նը եւ իր հա­կա­փաս­տարկ­նե­րը թուար­կեր՝ այդ յօ­դուա­ծը ստո­րագ­րած մեր աշ­խա­տակ­ցին դէմ։ Մին­չեւ այս­տեղ ան­հասկ­նա­լի կամ ա­նըմբռ­նե­լի ո­չինչ կայ. բնա­կան ե­րե­ւոյթ։