Արխիւ

 Վար­չա­պե­տի ա­ւագ խորհր­դա­կան Է­թիէն Մահ­չու­պեան կո­չուե­ցաւ հանգս­տեան։ Ե­րէկ, զան­գուա­ծա­յին լրա­տուու­թեան մի­ջոց­նե­րուն մօտ լայն ար­ձա­գանգ գտաւ այս ի­րա­դար­ձու­թիւ­նը։ Ըստ պաշ­տօ­նա­կան աղ­բիւր­նե­րու հա­ղոր­դում­նե­րուն, ան հանգս­տեան կո­չուեցաւ տա­րի­քի բեր­մամբ։

Հանրապետութեան նախագահը Աստանայի շփումներուն ընթացքին երէկ դարձեալ ձայն բարձրացուց Եւրոխորհրդարանի որոշման դէմ:
Ըստ Էրտողանի, 1915-ի դէպքերուն պատրուակով որոշում ընդունողները մտադրութիւն չունին հայոց իրաւունքը պաշտպանելու եւ անոնց ցաւերը բաժնելու:

Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան ե­րէկ այ­ցե­լեց Ֆէ­նէ­րի Յու­նաց Պատ­րիար­քա­րա­նը։ Ուղ­ղա­փառ աշ­խար­հի Ս. Զատ­կի տօ­նին առ­թիւ Նո­րին Սրբազ­նու­թիւ­նը փու­թաց շնոր­հա­ւո­րու­թեան, իր հետն ու­նե­նա­լով Կրօ­նա­կան Ժո­ղո­վի Ա­տե­նա­պետ Տ. Թա­թուլ Ծ. Վրդ. Ա­նու­շեա­նը եւ Տ. Շիր­վան Քհնյ. Միւր­զեա­նը։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Ոչ միայն այս տա­րուան, այլ նաեւ հե­տա­գայ դա­րե­րու հա­մար մե­ծա­գոյն ի­րա­դար­ձու­թիւն էր 12 Ապ­րի­լին Վա­տի­կա­նի Ս. Պետ­րո­սի տա­ճա­րին մէջ Ֆրան­սիս­քոս Ա. Սրբա­զան Քա­հա­նա­յա­պե­տին կող­մէ Սուրբ Գրի­գոր Նա­րե­կա­ցիի հռչա­կու­մը իբ­րեւ «Տիե­զե­րա­կան ե­կե­ղեց­ւոյ վար­դա­պե­տ»: Այդ շնոր­հու­մով հայ գրա­կա­նու­թեան վե­րած­ննդեան հիմ­նա­դիր եւ հայ ի­մաս­տա­սի­րու­թեան մտքի գա­գաթ նկա­տուող Գրի­գոր Նա­րե­կա­ցին դար­ձաւ այն ա­նուն­նե­րէն մէ­կը, ո­րուն տրուե­ցաւ այս խիստ բա­ցա­ռիկ պա­տուա­ւոր կո­չու­մը, որ 2000-ա­մեայ քրիս­տո­նէա­կան պատ­մու­թեան մէջ երեսունվեց ան­ձե­րու տրուած է միայն:

Շիշլիի գերեզմանատունէն Ասպետ Ջունդի ստեղծագործութիւնները կը պակսին՝ Կարօ Համամճեանի ատենապետած յանձնախումբի պաշտօնավարութեան շրջանէն ի վեր:
Այժմու պատասխանատուներուն բացատրութիւններով, նորոգութեան ուղարկուած այդ պաստառները շուրջ ամիս մը վերջ վերստին պիտի զետեղուին իրենց տեղը:

Թուր­քիոյ Ֆութ­պո­լի հիմ­նար­կի նո­րըն­տիր վար­չու­թիւ­նը գու­մա­րեց իր անդ­րա­նիկ նիս­տը։ Ճան­տէ­միր Պերք­մա­նի կող­մէ գլխա­ւո­րուած այս վար­չու­թեան փոխ-նա­խա­գահ­նե­րէն մին է Տիգ­րան Կիւլ­մէզ­կիլ։

«Նոսթալժի» մշակոյթի կեդրոնի երդիքին տակ «Galeri Birzamanlar»ի նախաձեռնութեամբ ասուլիս:
Խոր ու փառաւոր անցեալի հիման վրայ Երեւանէն՝ նախկին սուրիահայ հասարակական գործիչ եւ հրապարակագիր Յարութ Էքմանեան խօսեցաւ ներկայ արհաւիրքին եւ ապագայի անորոշութեան կապակցութեամբ:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ­կա­յին պատ­մու­թեան ա­մէն շրջա­նին՝ գա­ղա­փա՛րն է, որ բարձր բռնած է մար­դուն ար­ժա­նա­ւո­րու­թիւնն ու ար­ժա­նա­պա­տուու­թիւ­նը, քա­նի որ գա­ղա­փա­րի եզրն է, որ մարդս կը բարձ­րաց­նէ եւ կը զա­տէ միւս բո­լոր ապ­րող էա­կա­նե­րէ։ Ար­դա­րեւ գա­ղա­փա՛րն է, որ ըն­թա­ցքը կ՚ո­րո­շէ կեան­քին եւ մարդս կ՚ուղ­ղէ նպա­տա­կի մը՝ հասկ­նա­լու կեան­քին ի­մաս­տը իր բո­լոր ե­րես­նե­րով։

​Պատրիարքարանի երդիքին տակ երէկ առաւօտ կազմակերպուեցաւ պատմական նշանակութեամբ ստորագրման արարողութիւն մը:
Գալֆաեանն ու Դպրեվանքը թուղթի վրայ պաշտօնապէս պիտի մնան երկու անջատ կառոյց, բայց գործնականին մէջ պիտի նոյնանան բոլոր առումներով։ Համայնքային շրջանակները կ՚ողջունեն ստեղծուած համագործակցութեան մթնոլորտը եւ անով պայմանաւորուած փայլուն հեռանկարները:
Տոց. Թորոս Ալճանի բացատրութիւններով, այս կարեւոր նախաձեռնութիւնը հետամուտ է կրթական աշխարհի փոփոխեալ չափանիշներուն այլեւս քայլ յարմարցնելու եւ թրքահայ կեանքէն ներս միասնականութեան ոգիով գործելու մշակոյթի վերահաստատման: