Արխիւ

Սերժ Սարգսեան. «Ես կը հաւատամ, որ մենք կրնանք կերտել համերաշխութեան ու հանդուրժողականութեան աշխարհ մը»:
Մարդկութեան յիշողութիւնը՝ իւրայատուկ մաղ:
Երեւանի ղեկավարութիւնը Ապրիլի 24-ի առթիւ հիւրընկալեց միջազգային ընտանիքի ներկայացուցիչները՝ միշտ խաղաղամէտ պատգամներով:
Փութին. «Մարդոց զանգուածային սպա-նութիւնը չի կրնար արդարացած ըլլալ»:
Օլանտ. «Հայոց ցեղասպանութեան ճանաչումը աքտ է խաղաղութեան»:
Գարեգին Բ. «Համարժէք գնահատական չտրուիլը՝ նախադէպ նոր ոճիրներու»:
Նիքոլիչ. «Եզրոյթը կը շահարկուի քաղաքական մանր շահերու համար»:
Անաստասիատիս. «Չի կրնար անպատիժ մնալ անպատժելիութիւնը»:

Հա­յաս­տա­նի Նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սեան ե­րէկ Ե­րե­ւա­նի մէջ ա­ռան­ձին հան­դի­պում­ներ ու­նե­ցաւ Ռու­սաս­տա­նի Նա­խա­գահ Վլա­տի­միր Փու­թի­նի եւ Ֆրան­սա­յի Նա­խա­գահ Ֆրան­սուա Օ­լան­տի հետ, ո­րոնք մաս­նակ­ցե­ցան Ապ­րի­լի 24-ի ո­գե­կո­չում­նե­րուն։ Պաշ­տօ­նա­կան աղ­բիւր­նե­րու հա­ղոր­դում­նե­րով, Փու­թի­նի հետ զրու­ցե­լու ըն­թաց­քին Սերժ Սարգ­սեան շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց հայ ժո­ղո­վուր­դի հա­մար կա­րե­ւոր նշա­նա­կու­թեամբ օ­րուան ըն­թաց­քին Ե­րե­ւա­նի մէջ գտուե­լու կա­պակ­ցու­թեամբ։

Ե­րէկ ե­րե­կո­յեան Իս­թան­պու­լի Ֆրան­սա­կան պա­լա­տին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ ըն­դու­նե­լու­թիւն մը, ո­րու ըն­թաց­քին նուագ­նե­րով հան­դէս ե­կաւ հռչա­կա­ւոր դաշ­նա­կա­հար Շա­հան Արծ­րու­նի։ Իս­թան­պու­լի մօտ Ֆրան­սա­յի ա­ւագ հիւ­պա­տոս Միւ­րիէլ Տո­մե­նա­քի եւ ա­մուս­նոյն՝ Օ­լի­վիէ Պու­քէի տան­տի­րու­թեամբ կազ­մա­կեր­պուած այս ե­րե­կոյ­թին ներ­կայ գտնուե­ցան Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան եւ Հայ Կա­թո­ղի­կէից Վի­ճա­կա­ւոր Տ. Լե­ւոն Արք. Զէ­քիեան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ի­րա­կա­նին, անն­շան եւ սո­վո­րա­կան ե­րե­ւոյթ­ներ ե­թէ խոր­հիք, շատ ա­ւե­լի մեծ գա­ղա­փար­ներ կրնան ստեղ­ծել։ Ա­մէ­նօ­րեայ, ըն­թա­ցիկ կան այն­պէս պա­տա­հար­ներ՝ ո­րոնք ի­րենց տես­նուա­ծէն շատ ա­ւե­լի վեր ի­մաստ­ներ ու­նին։ Ե­թէ մէ­կը շրջա­հա­յեաց է, հա­ճոյք կ՚առ­նէ ա­մէն մէկ ի­րա­դար­ձու­թե­նէն ի­մաստ մը քա­ղե­լէ, կը տես­նէ ու կը խոր­հի ա­նոնց վրայ եւ կ՚ընդ­լայ­նէ իր մտա­յին հո­րի­զո­նը եւ կ՚ըն­դար­ձա­կէ միտ­քը։

Հա­յաս­տա­նի Նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սեան բա­ցա­ռիկ հար­ցազ­րոյց մը տուած է «Հիւր­րի­յէթ» օ­րա­թեր­թին, ո­րու թղթա­կի­ցը Ճան­սու Չամ­լը­պէլ այս օ­րե­րուն կը գտնուի Ե­րե­ւա­նի մէջ։ Այ­սօր «Հիւր­րի­յէթ»ի մէջ գրե­թէ ամ­բողջ էջ մը յատ­կա­ցուած է այս հար­ցազ­րոյ­ցին, ո­րու ամ­բող­ջա­կան տար­բե­րա­կը զե­տե­ղուած է նաեւ թեր­թի հա­մա­ցան­ցա­յին կայ­քէ­ջին վրայ։

Րէճէպ Թայյիպ Էրտողան. «1915-ի դէպքերուն վերաբերեալ հայոց բոլոր պնդումները անհիմն են»:
Թուրքիա հայկական հարցին շուրջ սկսած է վերստին շեշտադրել իր վաղեմի մօտեցումները: Նախագահը այսօր դարձեալ հանդէս կու գայ յայտարարութիւնով մը:
Պետական աւագանին այսօր ոգեկոչման համար Չանաքքալէ կ՚այցելէ միջազգային հիւրերուն մասնակցութեամբ:

Ե­ՐՈ­ՒԱՆԴ Օ­ՏԵԱՆ

Չէ՛, սգա­հան­դէս մը չէ այ­սօ­րուա­նը։ Ողբ ու կոծ, լաց ու ար­ցունք տեղ չու­նին հոս։ Տխրու­թիւ­նը հա­մա­կած է, ան­շուշտ մեր բո­լոր էու­թիւ­նը, բայց ա­յո տխրու­թիւ­նը մե­ծա­վա­յե­լուչ, պատ­կա­ռազ­դե­ցիկ, հպարտ տխրու­թիւն մըն է եւ ո՛չ թէ գլխի­կոր տխրու­թիւն մը։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Աշխարհի բազմաթիւ քրիստոնէական եկեղեցիներուն զանգերը հնչեցին ի յիշատակ հայոց նահատակներուն:
2015-ի ոգեկոչումները կը կատարուին զգացականութեան եւ տրամաբանութեան առաւելագոյնս համընկման մթնոլորտին մէջ:

Ապ­րի­լի 24-ին ըն­դա­ռաջ, ե­րէկ յետ­մի­ջօ­րէին, Վա­նայ լի­ճի Աղ­թա­մար կղզիի «Ս. Խաչ» ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ եւս տե­ղի ու­նե­ցաւ ո­գե­կոչ­ման ա­րա­րո­ղու­թիւն մը։ Ներ­կա­յիս Պիթ­լի­սէն, Մու­շէն, Սա­սու­նէն, Տիար­պա­քը­րէն եւ յար­կից այլ շրջան­նե­րէն խումբ մը հա­յեր պտոյ­տի մը ձեռ­նար­կած են դէ­պի ա­րե­ւելք՝ եր­բեմ­նի հա­յաբ­նակ գա­ւառ­նե­րը։