Արխիւ

ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷՊԷՃԵԱՆ

Հայաստան-սփիւռք յարաբերութիւններու կազմակերպչական օղակը, սկսելով իմ պատանեկան-երիտասարդական տարիներէն, կու գար երկրորդ հանրապետութենէն, որ այդ օրերուն կը կոչուէր Սփիւռքահայութեան հետ մշակութային կապի կոմիտէ:

Մայր Աթոռը կարեւորութիւն կ՚ընծայէ հոգեւորականաց գիտելիքներու կատարելագործման նկատմամբ:
Ամենայն Հայոց Վեհափառ Հայրապետը տեսակցեցաւ դասընթացքներու մասնակից եկեղեցականներուն հետ:

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ

Ծափահարութիւնը գնահատանքի ձեւ մըն է, որ կը ձգտի քաջալերել եւ խրախուսել հանդէս եկող արուեստագէտը։ Ան իր մեկնաբանութեան արժեւորումը կը տեսնէ ծափահարութեան որակին՝ որոտընդոստ կամ յոտնկայս, եւ տեւողութեան մէջ։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Երկար ատենէ ի վեր Հայաստանի «Արմէնփրէս» լրատուական գործակալութիւնը հայրենիքի մէջ ամենաշատ վաճառուող գիրքերու ցուցակ կը կազմէ՝ թիւերը քաղելով Երեւանի գրախանութներէն: Գործակալութիւնը հարցումներուն արդիւնքները կը ներկայացնէ իր «Յատուկ նախագիծեր» շարքին մէջ՝ «Երեւանեան պեսթսելըր» խորագրով:

Երէկ, Պատրիարքական ընդհանուր փոխանորդ Տ. Արամ Արք. Աթէշեան շնորհաւորական այցելութիւն մը տուաւ Իսթանպուլի նորանշանակ կուսակալ Ալի Երլիքայային։ Այս առթիւ նորանշանակ կուսակալը ջերմ մթնոլորտի մը մէջ հիւրընկալեց ընդհանուր փոխանորդը։

Փաշինեան անդրադարձաւ ղարաբաղեան հակամարտութեան կարգաւորման գործընթացի ներկայ փուլին:
Պաքուէն հնչած վերջին պնդումներուն Երեւան կը պատասխանէ հաւասարակշռուած ու չափաւոր շեշտադրումներով:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Պահ մը տեղափոխուինք Պէյրութ։ Պէյրութի կեդրոնական հատուած։ Այդ շրջանը յատկապէս նախապատերազմեան ժամանակ կը համարուէր լիբանանահայութեան մշակութային կեանքի ամենէն բանուկ վայրերէն մին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Եթէ կը հաւատանք՝ թէ Եկեղեցին «Սուրբ» է եւ անբաժանելի՝ Հայր Աստուծոյ, Որդիին եւ Սուրբ Հոգիին հաւատքէն եւ Առաքելական է, հաստատուած Յիսուս Քրիստոսի կողմէ, ապա ուրեմն ան «մի՛» է։ Աստուծոյ Եկեղեցի՛ն է ան՝ մէ՛կ եւ անբաժանելի՛, որուն մէջ Աստուծոյ կողմէ զետեղուած «բոլոր» պարգեւները՝ շնորհները յստակօրէն բարութեան կը վերագրուին։

ԱԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

​«Բոլոր ներկաները Սուրբ Հոգիով լեցուեցան եւ սկսան տարբեր լեզուներով խօսիլ, ինչպէս որ Հոգին խօսիլ կու տար» (Գրծ 2.4)։
Պէնտէկոստէի օրը՝ որպէս բարձրակէտը քրիստոնէական կրօնքին՝ յաճախ մեր միտքն ու սիրտը, եւ մեր ողջ էութիւնը կը լեցնէ Մխիթարիչին՝ Ս. Հոգիին գալստեան հրաշազան ու հրճուափառ ներգործութեամբը, որ «ի վեր է քան զմիտս եւ զբանս»։