Արխիւ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂ­ԼԵԱՆ

Կար ժամանակ, երբ ամբողջ աշխարհը, ներառեալ եկեղեցականները կը հաւատային, թէ մեծագոյն իմաստութիւններէն մէկն է «աջ ձեռքին տուածը ձախը պիտի չգիտնայ» համոզումը. սակայն, ժամանակին հետ միասին կը փոխուին նաեւ համոզումները, մանաւանդ նման համոզում մը, որ ծագած է հազարամեակներ առաջ, թշնամիներ դարձնելով ձախն ու աջը:

Հայաստանի Հանրապետութիւնը մշտական ներկայացուցիչ մը հաւատարմագրեց՝ ՄԱԿ-ի Նաիրոպիի գրասենեակին եւ տեղւոյն երկու գործակալութիւններուն մօտ։ Մշտական ներկայացուցիչի պաշտօնը վստահուած է դեսպան Սահակ Սարգսեանին, որու նստավայրը կը գտնուի Ատիս Ապապայի մէջ։

Թուրքիոյ Հայոց Պատրիարք Ամեն. Տ. Սահակ Ս. Արք. Մաշալեան երէկ ընդունեց Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներէն՝ Սթիրլինկ բարեգործական ընտանեկան հիմնարկի Եւրոպայի եւ Միջին Արեւելքի պատասխանատու Պրիտնի Սթիրլինկն ու ընկերակիցները, որոնք այս օրերուն կ՚այցելեն քաղաքս։

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Յիսուս իր աշակերտներուն կ՚ըսէ եւ կը հաստատէ, թէ անկարելի է, որ ընկերական յարաբերութիւններու մէջ գայթակղութիւններ՝ իրարու դէմ պակասութիւններ չպատահին։ Մտքի, բարոյական նկարագրի, տարիքի, դասակարգի, պաշտօնի, դիրքի եւ այլ շատ մը տարբերութիւններ, որոնք ինքնաբերաբար յառաջ եկած են մարդկային ընկերութիւններու մէջ՝ բնական եւ տնտեսագիտական յեղաշրջումով, յաճախ բախումներ յառաջ կը բերեն իրարու հետ ապրող ամենէն սիրելի անձերու միջեւ իսկ։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մարդու տկարութեան մաս կը կազմէ կողմնակալութիւնը. օրինակի համար՝ այսօր փողոցի մը մէջ հայ մը եւ օտար մը թող կռուի բռնուին, առանց նիւթի իսկութիւնը հասկնալու, բնականաբար, առաջին անգամ պիտի պաշտպանենք հայը, որովհետեւ այդ մէկը մարդկային տկարութեան մաս կը կազմէ:

Ամանորի ընդառաջ Պէշիկթաշի քաղաքապետ Ռըզա Աքփոլատ եւ կողակիցը երէկ երեկոյեան ընթրիք մը սարքեցին՝ ոչ-իսլամ փոքրամասնութեանց հոգեւոր առաջնորդներուն եւ համայնքային շրջանակներուն համար։

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Այսօր մեր սիրելի ընթերցողներուն պիտի ներկայացնենք Եդուարդ Սիմքէշեանի (1906-1979) մէկ գրութիւնը, որ կը կրէ «Մարդուն մեծագոյն քաղաքակրթութիւնը»: Գրութիւնը կը ներկայացնենք, նկատի ունենալով անոր այժմէականութիւնը:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Տեւական կ՚աղօթենք Աստուծոյ, քանի որ Ան ըստ քրիստոնէական աստուածաբանութեան Հա՛յր է՝ Արարիչ եւ Նախախնամ, եւ շատ բնական է, որ «որդի»ն հօրմէն պահանջէ իր կարիքերը։ Բայց աղօթքը, ինչպէս ընդհանրապէս կը կարծուի, միայն պահանջելու միջոց մը չէ։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Իրականութեան մէջ այս յօդուածին սկսելէ առաջ կասկածի տակ կը դնեմ անոր հրապարակումը, որովհետեւ հայկական դարաւոր սովորութեան համաձայն, յաճախ մեծերը չնեղացնելու սիրոյն պէտք է ստել, անտեսել անդունդ ի վար գահավիժումը, սակայն աւելի քան երբեք, այսօր համոզուած ենք, որ շատ անգամ այդ «մեծերը» նեղացնելու գնով անգամ պէտք է բարձրաձայնել ճշմարտութիւնը, համոզուած ըլլալով, թէ ճշմարտութիւնն ու արդարութիւնը աւելի մեծ ու բարձր են՝ քան այդ մեծերը: