Ընկերա-մշակութային

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Որքա՞ն կը փոխուի մեր կեանքը, եթէ հրաժարինք գանգատելէ։ Արդեօք սա հնարաւո՞ր է։ 

ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ

Արհեստագիտութեան հետ քայլ պահելու նպատակով սփիւռքահայ թերթերը սկսան իրենց օրուան թիւը առցանց ձեւաչափով առաքել ընթերցողներուն: Սա ձեւ մըն էր ոտքի վրայ մնալու, յարակայելու եւ կարդացուելու. աւելի քան անհրաժեշտութիւն մը, այնպէս չէ՞:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Օրերս երբ հերթական անգամ գացած էի զաւակս տուն վերադարձնելու նախակրթարանէն, ծառայողական ինքնաշարժ պատուիրեցի համացանցային մէկ ծրագիրով: Քանի մը վայրկեան սպասելէ ետք, ինքնաշարժը տեղ հասաւ:

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Վերջերս, բարեկամներէս մէկը, անմեղօրէն ինծի հարցուցած էր, թէ «ի՞նչ կ՚ընէի» այս օրերուն:
-Գրել-կարդալով կը զբաղուիմ.- համեստօրէն պատասխանած էի:

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Փարիզի մէջ անմահ լեզուաբան Հրաչեայ Աճառեան անցուցած է դժուար եւ ծանր օրեր: Ինչպէս ան կը նկարագրէ իր յուշագրութեան մէջ, դժուարութիւնները ի յայտ եկած են ուսումնառութեան երկրորդ տարուան ընթացքին:

ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Անողոք պատերազմի ծանրագոյն օրերուն, խաւարի մեջ լոյս փնտռելու ատեն, նորէն ինքզինքս գտայ եկեղեցիի շեմին՝ պատարագի մասնակցելու ընթացքին: Երկրորդ անգամն է: Երկրորդ անգամ դարձայ դէպի Աստուած, դէպի Յիսուս Քրիստոս:

ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Գիտէի, որ Աստուած կայ՝ գոյութիւն ունի, քանզի Անոր անունը մեր տունի մէջ շատ կը գործածուէր: Սակայն պատկերացում չունէի, թէ ո՛ւր կը բնակի Տէրը, ինչպէ՛ս կրնամ զինքը ճանչնալ ու սիրել:

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Այս տարի կը լրանայ անուանի լեզուաբան, բառարանագիր եւ գիտնական Հրաչեայ Աճառեանի 145-ամեակը: Հիմնուելով լեզուաբանին յուշերուն վրայ, ժամանակին անդրադարձած էինք Պոլսոյ անոր կեանքին եւ գործին մանրամասնութիւններուն, բայց ծանօթ է, որ Հրաչեայ Աճառեանի վրայ մեծ ազդեցութիւն ձգած է նաեւ Փարիզը, ուր ան 1895 թուականին կը մեկնի բարձրագոյն կրթութիւն ստանալու «Սորպոն»ի համալսարանին մէջ, ուր կ՚աշակերտէ Անթուան Մէյէին, իսկ 1898 թուականին Սթրազպուրկի մէջ՝ Հ. Հիւպշմանին։

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Մարդը՝ մաս կազմելով բնական էքօհամակարգին, կ՚օգտագործէ բնութեան պաշարները. օդէն, ջուրէն, հողէն, կենդանական ու բուսական աշխարհէն եւ իր կեանքի ու գործունէութեան ընթացքին կը ներգործէ այդ էքօհամակարգի վրայ իր թափօններով, մթնոլորտ արտանետումներով ու կեղտաջուրերու արտահոսքերով:

ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ

Ուսուցչուհի մըն է այս ըսողը, որ կը հպարտանայ իր բացառիկ կարողութիւններով ու, չես գիտեր՝ ինչո՛ւ, կարիքը կը զգայ զանոնք ի լուր աշխարհին յայտնելու: Կը խորհիմ, թէ միթէ հպարտառի՞թ երեւոյթ է սա, թէ՞ հակառակը, այսինքն՝ պարտուողականութեան տիղմին մէջ թաթախուած ըլլալու փայլուն ապացոյց. ո՞ր մէկը: