Ընկերա-մշակութային

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Մես­րոպ Մաշ­տո­ցի ա­նուան Մա­տե­նա­դա­րա­նի Ձե­ռագ­րաց հա­ւա­քա­ծո­յին մէջ կը պահ­պա­նուին Գրի­գոր Նա­րե­կա­ցիի եր­կե­րու, ձե­ռա­գիր մա­տեան­նե­րու եւ հնա­տիպ գիր­քե­րու կա­րե­ւո­րա­գոյն հա­ւա­քա­ծոն՝ զա­նա­զան դա­րե­րէ ե­կած եւ այ­սօ­րուան ու գա­լիք սե­րունդ­նե­րուն հա­մար պահ դրուած:

Հա­յաս­տա­նի Մշա­կոյ­թի նա­խա­րա­րու­թեան ա­ջակ­ցու­թեամբ այս ա­միս Ե­րե­ւա­նի մէջ կ՚ո­գե­կո­չուի հայ­կա­կան ե­րաժշ­տու­թեան տի­րա­կան ա­նուն­նե­րէն Ա­լեք­սանդր Սպեն­դիա­րեան՝ իր ծննդեան 145-ա­մեա­կին առ­թիւ։ Ա­լեք­սանդր Սպեն­դիա­րեա­նի տուն-թան­գա­րա­նը նա­խա­ձեռ­նած է մե­ծա­նուն յօ­րի­նո­ղի ո­գե­կոչ­ման ծրագ­րին, որ սկսաւ ե­րէկ ու պի­տի շա­րու­նակուի մին­չեւ Նո­յեմ­բե­րի 20-ը։

Կը տե­ղե­կա­նանք, որ «Ա­րաս» հրա­տա­րակ­չա­տու­նը ներ­կա­յիս ըն­թեր­ցա­սէր հա­սա­րա­կու­թեան տրա­մադ­րու­թեան տակ դրած է «Գա­ւա­ռէն ձայ­ներ» ա­նուն գործ մը, որ կող­քի մը տակ կը հա­ւա­քէ՝ Դեկ­տեմ­բեր 1962-Ապ­րիլ 1963 շրջա­նին ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ օ­րա­թեր­թին մէջ լոյս տե­սած հա­մա­նուն ընդ­հա­նուր խո­րագ­րով պար­բե­րա­բար հրա­տա­րա­կուած յօ­դուա­ծա­շարք մը, որ այդ շրջա­նին ար­ժա­նա­ցած է մեծ ժո­ղովր­դա­կա­նու­թեան եւ ո­րու հե­ղի­նակն է հո­գե­լոյս Տ. Շա­ւարշ Քհնյ. Պա­լը­մեան։

ԳԷՈՐԳ ՊԵ­ՏԻ­ԿԵԱՆ

Այ­սօր Վա­նան մե­զի հետ պի­տի ըլ­լայ: Մեծ «խապ­րիկ»: Թոռ­նի­կի հետ ըլ­լալ` իս­կա­պէս որ հո­գե­կան տար­բեր վայ­լելք է: Հար­ցու­ցէ՛ք: Եր­կար ա­տե­նէ ի վեր զինք չէի տե­սած:Մեր մօտ չէր:

Հո­լի­վու­տի մէջ պաշ­տօ­նա­պէս հաս­տա­տուե­ցաւ ֆրան­սա­հայ աշ­խար­հահռ­չակ եր­գիչ Շարլ Ազ­նա­ւու­րին ձօ­նուած պա­տուոյ աստ­ղը։ «Ար­մէնփ­րէս»ի հա­ղոր­դում­նե­րով, Daily Mail-ի կող­մէ այս մա­սին հա­ղոր­դուե­ցաւ հե­տե­ւեա­լը. «Ֆրան­սա­ցի եր­գող ա­ռաս­պել Շարլ Ազ­նա­ւու­րին՝ 20-րդ դա­րու ա­մե­նա­յայտ­նի ե­րա­ժիշտ­նե­րէն մէ­կուն, որ կը շա­րու­նա­կէ աշ­խոյժ մնալ 92 տա­րե­կա­նին, Հոկ­տեմ­բե­րի 27-ին պա­տուե­ցին հո­լի­վու­տեան աստ­ղով, որ ներ­կա­յա­ցուած է Գա­լի­ֆոր­նիոյ հա­յոց կող­մէ»։

Ե­րէկ, հա­ճոյքն ու­նե­ցանք խմբագ­րա­տանս մէջ հիւ­րըն­կա­լե­լու Է­սաեան սա­նուց միու­թեան վար­չու­թեան ա­տե­նա­պե­տու­հի Մա­րիամ Տրա­մէ­րեանն ու հա­մա­նուն վար­ժա­րա­նի հա­յե­րէ­նի ու­սուց­չու­հի­նե­րէն Ար­մա­ւե­նի Մի­րօղ­լուն։ Ա­նոնք փու­թա­ցած էին մեզ հրա­ւի­րե­լու հա­մար յա­ռա­ջի­կայ շա­բաթ նա­խա­տե­սուած կա­րե­ւոր ձեռ­նար­կի մը։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Ե­րե­ւա­նի շար­ժան­կա­րա­յին սրահ­նե­րուն մէջ մեծ պաս­տառ­նե­րուն «Կեանք ու կռի­ւ» շար­ժան­կա­րը կը ցու­ցադ­րուի: Մէկ ա­մի­սէն ա­ւե­լի է, որ ցու­ցադ­րու­թեան ի­ջած  է այս շար­ժան­կա­րը, եւ  տա­կա­ւին ցու­ցադ­րու­թիւ­նը կ­­՚ըն­թա­նայ լե­ցուն դահ­լիճ­նե­րու մէջ, հան­դի­սա­տե­սին հե­տաքրք­րու­թիւ­նը չէ պակ­սած այս գոր­ծին հան­դէպ:  

Ֆրան­սա­հայ աշ­խար­հահռ­չակ եր­գիչ Շարլ Ազ­նա­ւուր պի­տի ու­նե­նայ իր պա­տուոյ աստ­ղը՝ Հո­լի­վու­տի «Փառքի ծա­ռու­ղի»ին մէջ։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Ան­ցեալ տա­րի լրա­ցաւ 120-ա­մեա­կը ան­զու­գա­կան մար­դու մը, ո­րուն ա­նու­նը Ար­տօ­նագ­րուած գիւ­տե­րու հա­մաշ­խար­հա­յին մա­տեա­նին մէջ ամ­րագ­րուած է իբ­րեւ տասն­մէկ գիւ­տի հե­ղի­նակ: Իսկ այդ գիւ­տե­րը այն­պի­սի գիւ­տեր են, ո­րոնք 20-րդ դա­րէն սկսեալ փո­խած են մար­դոց կեան­քը:

«Զօրլու» կեդրոնի դահլիճի երդիքին տակ շաբաթավերջին երաժշտասէրները ապրեցան մեծ ոգեւորութիւն:
Լենա Շամամեան քաղաքիս մէջ հերթական անգամ հանդէս եկաւ՝ ունկնդիրները հմայելով իր ուրոյն ոճով: