Ընկերա-մշակութային

Հա­մակ­րե­լի նկար­չու­հի Գա­րին Ճին­ճիօղ­լու ե­րէկ ան­հա­տա­կան ցու­ցա­հան­դէս մը բա­ցաւ Պէ­յօղ­լուի մէջ։ Ի­տա­լա­կան մշա­կոյ­թի կեդ­րո­նի եր­դի­քին տակ բա­ցուե­ցաւ այս ցու­ցա­հան­դէ­սը, որ ձօ­նուած է Գալ­ֆաեան Տան հիմ­նադ­րու­թեան 150-ա­մեա­կի յո­բե­լեա­նին։

ՏՔԹ. ՅԱԿՈԲ ԱՅՆԹԱՊԼԵԱՆ

​Վեր­ջին քա­նի մը տա­րի­նե­րուն հան­րու­թիւ­նը մեծ ո­գե­ւո­րու­թեամբ ար­շա­ւեց Դի­մա­տետ­րի եւ հա­մա­ցան­ցի մի­ջո­ցով հա­ղոր­դակ­ցե­լու եւ տե­ղե­կու­թիւն քա­ղե­լու:

Հրա­տա­րա­կիչ Օս­ման Քէօ­քէր ե­րէկ ե­րե­կո­յեան բա­նա­խօ­սու­թիւ­նով մը հան­դէս ե­կաւ Ս. Յա­կոբ հի­ւան­դա­նո­ցի «Լո­քալ»ին մէջ։

ՊԱՅԾԻԿ ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

​Ինչ­պէս ա­մէն տա­րի, այս տա­րի եւս Եւ­րո­տե­սի­լի երկր­պա­գու­նե­րը ժա­մադ­րուած էին ի­րենց հե­ռա­տե­սի­լի պաս­տառ­նե­րուն դի­մաց ըմ­բոշխ­նե­լու հե­ռար­ձա­կու­մը Եւ­րո­տե­սիլ մի­ջազ­գա­յին եր­գի մրցոյ­թին։

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

​Ան­ցեալ Ապ­րի­լի ա­ռա­ջին օ­րե­րուն Ար­ցա­խի սահ­ման­նե­րուն վրայ չոր­սօ­րեայ ա­նակն­կալ պա­տե­րազ­մը ե­կաւ ան­գամ մը եւս հաս­տա­տե­լու, թէ ի­րա­պէս ազ­գո­վին դժուա­րին պայ­ման­նե­րու մէջ կը գտնուէինք: Լուրջ, նոյն­քան ալ՝ վտան­գա­ւոր:

Սա­մա­թիոյ «Ա­ճա­ռեան» սրա­հին մէջ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ Ա­ւե­տիս Ար­զու­մա­նի ա­ռաջ­նոր­դու­թեամբ կազ­մա­կեր­պուած ման­տո­լի­նի դա­սըն­թաց­քի մաս­նա­կից սա­նե­րուն ե­րաժշ­տա­հան­դէ­սը։

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱ­ԶԱ­ՐԵԱՆ

Հան­րա­կառ­քի խճո­ղուա­ծու­թիւ­նը սի­րա­հար զոյ­գին հա­մար ձեռն­տու է կար­ծես: Ա­նոնք կրակ կտրած փաթ­թուած են ի­րա­րու, սի­րոյ ապ­րում­նե­րով խեն­թա­ցած ու գի­նով­ցած, կար­ծես ա­ռան­ձին են բազ­մու­թեան մէջ:

ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ

​«Օ, բնու­թիւն Օ՜, մայր,
Մշտահ­ոլ­ով, մշտագ­ոյ եւ մշտատ­եւ...» (Ե. Չ.):

Սա­մա­թիոյ «Ա­ճա­ռեան» սրա­հին մէջ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ Սա­հա­կեան սա­նուց միու­թեան թա­տե­րա­խում­բին այս տա­րուան ներ­կա­յա­ցում­նե­րու շար­քի կա­լան։ Միու­թեան թա­տե­րա­խում­բը այս տա­րի կը բե­մադ­րէ «Այս ալ իմ կինս է» խո­րագ­րեալ խա­ղը, ո­րու բե­մադ­րիչն է Վոլ­քան Սա­րըէօզ։ Դե­րա­կա­տար­ներն են՝ Լիա­նա Իւ­նալ, Սե­ւան Սել­վի­լէր, Գա­րօ­լին Պեն­լի, Գրի­գոր Պա­լօղ­լու եւ Սե­լին Իլ­կէն։

ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ

​Նո­րա­ծի­նը կա­թին կը փա­րի ով ալ ըլ­լայ մա­տա­կա­րա­րո­ղը, քա­նի որ տա­կա­ւին աչ­քե­րը իսկ չեն բա­ցուած. սա­կայն Պէտ­քը զինք կ՚ա­ռաջ­նոր­դէ: Պէտ­քէն կը յա­ռա­ջա­նայ կա­խուա­ծու­թիւ­նը. այս է կեն­դա­նա­կան աշ­խար­հի բնա­կան ըն­թաց­քը: