Հարթակ

ԱԿՆԱՐԿ - 72 - ՊԱՏԱՍԽԱՆ ԱՒԱԳ ԳՐՉԵՂԲՕՐՍ՝ ՅԱՐԳԱՐԺԱՆ ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆԻՆ

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Հինգշաբթի, 20 յունիս 2024-ի թերթիս մէջ լոյս տեսաւ թերթի աւագ գրիչներէն՝ Յարգարժան Գէորգ Պետիկեանի «Նամակն ու պատասխանը» գրութիւնը: Տրուած պատասխաններուն լիովին համամիտ ըլլալով, ուզեցի, աւելի ճիշդ համարձակութիւն ձեռք ձգեցի այս գրութեամբ պատասխանել աւագ գրչեղբօրս հարցումներուն:

ԵՍ ԵՒ ԴԻՄԱՑԻ «ԵՍ»Ս

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Աշնանացած շատ կանուխ առաւօտ մըն էր ու չեմ գիտեր ինչպէս յանկարծ ես ու ազգակիցս, երկուքով, սենեակէս ներս կրկին անգամ իրար հանդիպեցանք: Մտերիմ բարեկամս էր ան, անբաժան ընկերս ու նաեւ խորհրդակիցս:

ՊԻՏԻ ԴԱՒԱՃԱՆԵ՛Մ ՀԱՅՐԵՆԻՔԻՍ (ԶԱՌԱՆՑԱՆՔ ԱԶԱՏՈՒԹԵԱՆ ԵՒ ՎԱԽԻ ՄԱՍԻՆ)

ՄՈՒՀԱՄՄԱՏ ԱԼ-ՄԱՂՈՒԹ
Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Այն օրէն երբ Իսրայէլը դէպի արաբները՝ իրենց աջակողմեան եւ ձախակողմեան համակարգերով ուղղեց իր առաջին թնդանօթը, առաջին համակարգիչը, առաջին անօդաչու թռչող սարքը, իսկ արաբները դէպի Իսրայէլ ուղղեցին առաջ յեղաշրջումը, առաջին բարձրախօսը եւ առաջին մարդը՝ առանց ծնօտի՝ որովհետեւ աջակողմեան է, եւ առանց կողերու՝ քանի որ ձախակողմեան է:

ՀԱՐՑՈՒՄՆԵՐՈՒ ՊԱՏԱՍԽԱՆՆԵՐ ԱՌԱԿԱՑ ԳԻՐՔԷՆ ԵՒ ԲԱՑԱՏՐՈՒԹԻՒՆՆԵՐ

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

​Հարցում. Ի՞նչ կ՚ըլլայ արդարութեան եւ ողորմածութեան հետեւողին:
Պատասխան.
Իմաստունը կը գրէ. «Արդարութեան ու ողորմածութեան հետեւողը կեանք, արդարութիւն եւ փառք պիտի գտնէ» (Առ 21.21):

ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ԿՈՒՍՈՒԹԻՒՆ - 2

ՏԻԳՐԱՆ ԳԱԲՈՅԵԱՆ

Զարգացած երկիրներու մէջ նոյնիսկ, հասարակական ու ժողովրդային ընդհանրացող միտում կայ քաղաքականութեան դաշտ չմտնելու ու քաղաքացիներուն համար ալ այն շատ ցանկալի ասպարէզներէն չի համարուիր: Քաղաքական կեանքը շատ բարդ է եւ ան ունի տեսանելի եւ անտեսանելի շատ մը երեսակներ:

ԽՈՍՏՈՎԱՆԱՆՔ

ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ

Յաճախ կ՚ըսենք «Եթէ քարերը լեզու ունենային» կամ «Ուշադրութիւն՝ պատերը ականջ ունին»։
Այնպէս կ՚երեւի, որ մեր դասարանին պատերը ո՛չ լեզու ունէին՝ ո՛չ ալ ականջ… Լաւ որ չունէին եւ բան չփսփսացին ինծի, որովհետեւ եթէ ունենային՝ այս բանաստեղծութիւնը պիտի չգրուէր։

ՄԹՆՈԼՈՐՏ-ՀԱՄԱԽՄԲՈՒՄ՝ ԱՆՀՐԱԺԵՇՏՈՒԹԻՒՆՆԵՐ

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Եւ որովհետեւ միտքս մտահոգ հարցերու ամբար մը դարձած է, անոր համար յաճախ կրկնութեան գնով կ՚ուզեմ ընթերցողին հետ կիսել կարգ մը միտքեր: Իբրեւ նախաբան նաեւ յիշեցնեմ, որ բոլորս ալ լաւատեղեակ ենք, թէ ինչպէ՞ս ժամանակները գերազանցապէս նիւթականացած են, միաժամանակ նիւթականացած՝ մեր բոլոր արժեւորումներն ու անոնց չափանիշները:

ԿԵԱՆՔԸ ՏԽՈՒՐ ԵՐԳ Է ՑԱՒԻ…

ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ

Սովորական օր մըն էր, ընտանիքով ճաշի նստած ենք նորէն, անսովորը իմ լռութիւնս էր… Աշխարհի հոգը ուսերուս առած լուռ նստած էի, աւելի ճիշդը հայ գրողներու ճակատագիրն էր ուսերուս վրայ եւ մտքիս ու սրտիս մէջ։

Էջեր