ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ
Այսօրուան մեր պատմութիւնը առընչութիւն ունի անբնականօրէն մեծ՝ խոհանոցային առարկաներու հետ։
Հիմա ձեզի պիտի ներկայացնեմ խոհանոցային երեք անօթներ՝ որոնք մեզի կու գան Ամերիկայի երեք տարբեր նահանգներէն։
ԲԺԻՇԿ ՎԱՀԱՆ ԱՐԾՐՈՒՆԻ (1902)
Արեւմտահայերէնի վերածեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Նախորդող գլուխին մէջ անվնաս մանրիկներուն մասին խօսեցանք: Անոնցմէ շատերը նոյնիսկ շատ օգտակար են մարդուն համար. օրինակ, փտումի պաքթերիաները:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Այսօրուան մեր սիւնակին մէջ խօսքը կը թողունք հայ արդի գրականութեան տիրական դէմքերէն Վահրամ Մավեանի յատկանշական վկայութիւններէն մէկուն։ Վահրամ Մավեանի թողած աւանդը ինքնին կարեւոր է, բայց հետեւեալ գրութեան պարագային նշանակութիւնը կը կրկնապատկուի՝ այն առումով, որ վկայութիւնը կը վերաբերի ուրիշ հսկայի մը՝ լուսանկարչութեան անմոռանալի վարպետ Արա Կիւլէրի։
Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
«Ես հրապարակաւ խօսեցայ բոլորին, ամէն ատեն սորվեցուցի ժողովարաններու եւ տաճարին մէջ. Ես գաղտնի բան բնաւ չեմ խօսած» (Յհ 18.20):
ՏԻԳՐԱՆ ԳԱԲՈՅԵԱՆ
Մշտապէս միջազգային յարաբերութիւններուն մէջ պետութիւններու միջեւ եղած լաւ, համերաշխ ու ծաղկուն կապերուն հիմքը կը կազմեն անոնց եղբայրական ծագումը: Շատ կան երկիրներ-պետութիւններ, որոնց ժողովուրդները նոյն ազգային ծագումը ունին. ինչպէս՝ արաբական, սլաւոնական, գերմանական եւ կրնանք դասակարգնել նաեւ անկլօ-սաքսոնական... եւ այլն ծագումները:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Մասնաւորապէս Արցախի 44-օրեայ պատեարզմէն վերջ անվստահութեան մեծ մթնոլորտ մը ստեղծուեցաւ։ Այդ անվստահութիւնը մի միայն Հայաստանի ներքին կեանքին մէջ չէր, այլ նաեւ բազմաբովանդակ առումով կը տարածուէր մինչեւ սփիւռքի ամենահեռաւոր ափերը։
ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷՊԷՃԵԱՆ
«Կ՚ուզեմ տաքուկ-տաքուկ պահել սիրտը իմ»։
Թադէոս Եսայեանը չեմ ճանչցած անձնապէս։ Հանդիպած եմ իրեն առցանց՝ Շաքէ Մանկասարեանի ղեկավարած «Ռատիօ Այգ» կայանին եւ անոր դիմատետրի միջոցաւ։
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Պատերազմի ընթացքը կը բնորոշուի Քիեւի դիմադրութեամբ եւ Զելենսքիի հեռացած ըլլալու լսումներով:
Զապարոժիայի հիւլէակայանի ռուսական զօրքերու կողմէ վերահսկման զուգահեռ պատահած իրադարձութիւնները խոր անհանգստութեան պատճառ: Ուքրայնայի ծովային հատուածները հետզհետէ կը կտրուին մայրցամաքէն:
ՆՈՐԱ ԳԱԲՈՅԵԱՆ
Ինչո՞ւ դարձեալ Հալէպ եւ ուրկէ՞ եկաւ անոր անվերջօրէն առթած ներշնչանքը:
Տակաւին քառասունական թուականներուն, մեծանուն Անդրանիկ Ծառուկեան զայն պիտի անուանէր «Երազային Հալէպը» եւ այդ դիպուկ բնութագրումը պիտի ստանար ամբողջ հայկական գաղթաշխարհի օրհնութիւնը:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
«Քորոնա» կամ «օմիքրոն»՝ մահացու համաճարակ: Այդպէս է եղեր:
Միտքս պարզեմ: Այսպէս, օր մը, երբ առաւօտուն աչքերդ հազիւ կը փորձես բանալ, կը զգաս, որ դո՛ւն՝ ինքդ չես:
