Հարթակ

Տ. Սա­հակ Եպսկ. Մա­շա­լեա­նի հրա­ժա­րա­կա­նէն վերջ կապ հաս­տա­տե­ցինք Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեա­նի հետ՝ հա­շուի առ­նե­լով, որ Կրօ­նա­կան Ժո­ղո­վը ներ­կայ պայ­ման­նե­րով Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռի միակ օ­րի­նա­կան մար­մինն է ու շատ կա­րե­ւոր դե­րա­կա­տա­րու­թիւն ու­նի առ­կայ ան­ցու­մա­յին շրջա­նին։ Այս կա­պակ­ցու­թեամբ Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նոր­դը ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ օ­րա­թեր­թին յայ­տա­րա­րեց հե­տե­ւեա­լը.

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ինչ­պէս նա­խա­տե­սած էինք («Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու Մի­ջին Ա­րե­ւելք Վե­րա­դար­ձը … Եւ Ան­գա­րա­ն» Տես­նել ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ՝ 23 Յու­նուար 2017-ի թի­ւը կամ թեր­թի կայ­քէ­ջի «Հար­թա­կ» բա­ժի­նը), որ Ո­ւա­շինկ­թըն եւ Ան­գա­րա յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րը նոր փուլ մը կը թե­ւա­կո­խեն:

ԳԷՈՐԳ ՉԻՉԵԱՆ

Հա­յաս­տան տե­ղա­փո­խուած իւ­րա­քան­չիւր հայ­րե­նա­դարձ իր պատ­մու­թիւ­նը ու­նի: Ա­տոնք տար­բեր են ու ինք­նա­տիպ, ինչ­պէս աշ­խար­հի տար­բեր եր­կիր­նե­րու մէջ ծնած ու մեծ­ցած հա­յե­րը, ո­րոնց Հա­յաս­տան բե­րած են նման, միեւ­նոյն ժա­մա­նակ այն­քան տար­բեր ճա­նա­պարհ­ներ:

ՏՔԹ. ԶԱՒԷՆ Ա. ՔՀՆՅ. ԱՐԶՈՒՄԱՆԵԱՆ

Կո­րուս­տը մեծ ե­ղաւ բարձ­րա­գոյն ուս­մամբ վկա­յեալ մտա­ւո­րա­կան եւ Հա­յաս­տա­նեայց Ե­կե­ղեց­ւոյ եր­կա­րա­մեայ ծա­ռա­յու­թեամբ գնա­հա­տուած Տքթ. Մեսր­ոպ Ար­քեպ­իսկ­ոպ­ոս Գրիգ­որ­եա­նի (1932-2017) վախ­ճա­նու­մով: Սրբա­զան Հ­­օ­ր ա­նուն­ը սերտ­օր­էն կապ­ուած կ­­ը մնայ Կիլ­իկ­իոյ Կաթ­ող­իկ­ոս­ութ­եան, Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի եւ մա­նա­ւանդ Վիեն­նա­յի գաղ­ութ­ի կազ­մա­ւոր­ման կ­­են­սա­կան գործ­ին հետ:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ռամ­կա­վար ա­զա­տա­կան կուս­կա­ցու­թեան (ՌԱԿ) սփիւռ­քի Կեդ­րո­նա­կան վար­չու­թեան ան­դամ Ա­լեք­սան Գա­րա­տա­նա­յեա­նին կար­ծի­քով՝ սփիւռ­քը եր­բեք պէտք չէ մի­ջամ­տէ Հա­յաս­տա­նի ներ­քին գոր­ծե­րուն: Գա­րա­տա­նա­յեան, որ այս մա­սին խօ­սած է «Ա­ռա­ւօ­տ» օ­րա­թեր­թի խմբա­գիր Ա­րամ Աբ­րա­հա­մեա­նի «Շան­թ» ա­լի­քէն սփռուող «Հա­մայ­նա­պատ­կե­ր» յայ­տագ­րին ըն­թաց­քին, նոյն­պէս վստա­հե­ցու­ցած է, թէ ի­րենք խնդիր չու­նին ե­թէ Յա­կոբ Ա­ւե­տի­քեա­նի ղե­կա­վա­րած Հա­յաս­տա­նի ՌԱԿ-ը (ան­ցեա­լին՝ Հ­­ՌԱԿ) մաս­նակ­ցու­թիւն բե­րէ յա­ռա­ջի­կայ Ապ­րի­լին տե­ղի ու­նե­նա­լիք Հա­յաս­տա­նի Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի ընտ­րու­թիւն­նե­րուն:

ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ

Մարդ­կա­յին կա­նու­նա­ւոր խում­բե­րու ալ բա­նակ կ՚ը­սեն: Կը յի­շեմ սի­րե­լի ու­սու­ցիչ­նե­րէս մին՝ դա­սա­պա­հուն, երբ բա­նակ բա­ռի հան­դի­պե­ցանք, ժպի­տը դէմ­քին՝ ը­սաւ. «Դուք կա­պոյտ բա­նա­կը կը սի­րէք», մենք՝ Յո­վա­կի­մեան-Մա­նու­կեան վար­ժա­րա­նի աշ­խա­կերտ­ներ էինք.- ակ­նար­կը նկա­տի ու­նէր Դա­րու­հի Յա­կո­բեան աղջ­կանց վար­ժա­րա­նը…

Ս. ՄԱՀ­ՍԷ­ՐԷ­ՃԵԱՆ

Քա­ղա­քա­կան աշ­խար­հին մէջ չգրուած օ­րէնք մը կ՚ը­սէ, որ նո­րըն­տիր նա­խա­գահ մը կամ նո­րա­կազմ կա­ռա­վա­րու­թիւն մը 100 օ­րե­րու «մեղ­րա­լուս­նի շրջան» մը կ՚ու­նե­նայ, այդ ժա­մա­նա­կա­մի­ջո­ցին ըստ բա­ւա­կա­նին կը յստա­կա­նայ, թէ տուեալ իշ­խա­նա­ւո­րը ի՞նչ ուղ­ղու­թիւն պի­տի տայ իր վա­րած կառ­քին՝ պե­տա­կան գոր­ծե­րուն տար­բեր բնա­գա­ւառ­նե­րուն մէջ, ներ­քին ու ար­տա­քին գե­տին­նե­րու վրայ:

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱ­ԶԱ­ՐԵԱՆ

Առ­տուան ժա­մը տասն­մէկն է, վա­րէն կան­չող մը չկայ, ի՞նչ կայ ար­դեօք, ի՞նչ պա­տա­հած կրնայ ըլ­լալ: Վատ բա­ներ չան­ցը­նեմ մտքէս ու սրճեփ մը սուրճ ե­փեմ ու ի­ջեց­նեմ դրա­ցի­նե­րուս:

ՅԱԿՈԲ ՎԱՐԴԻՎԱՌԵԱՆ

Յու­նուար 26-ին, կը մա­հա­նայ ա­մե­րի­կա­հա­յու­թեան ար­ժէ­քա­ւոր դէմ­քե­րէն՝ Գրի­գոր Օ­հա­նեան, Կրտսեր, ֆիլ­մա­րուես­տի աշ­խար­հին ծա­նօթ իբ­րեւ Մայք Գա­նըրզ ա­նու­նով: Կար ժա­մա­նակ մը, երբ աշ­խար­հաս­փիւռ հա­յեր, ի մաս­նա­ւո­րի ա­մե­րի­կա­հայ նոր սե­րուն­դը կը հպար­տա­նար իր հայ­րե­նա­կից աստ­ղե­րով, ո­րոնք ա­րուես­տի զա­նա­զան բնա­գա­ւառ­նե­րուն մէջ դար­ձած էին փնտըռ-ւած ա­նուն­ներ:

ՊՕ­ՂՈՍ ՇԱՀ­ՄԵ­ԼԻ­ՔԵԱՆ

Ինչ­պէս նա­խա­պէս անդ­րա­դար­ձած էի, Մա­թիլտ Պու­տա­քեան ե­ղած է Լի­բա­նա­նի մէջ ա­ռա­ջին հա­յե­րէն եր­գո­ղը, որ այդ օ­րե­րուն ար­ձա­նագ­րած է հա­յե­րէն ձայ­նապ­նակ­ներ. ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նի մը մէջ, երբ այն­քան հա­զուա­դէպ էր եւ տա­կա­ւին չէր ընդ­հան­րա­ցած ար­ձա­նագ­րու­թեան ար­հես­տա­գի­տու­թիւ­նը: