Հարթակ

ՍԵ­ՒԱԿ ՅԱ­ԿՈ­ԲԵԱՆ

Լի­բա­նա­նի մէջ վտան­գուած տպա­գիր մա­մու­լի հար­ցը դար­ձեալ լու­սար­ձա­կի տակ էր ե­րէկ:

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱ­ԶԱ­ՐԵԱՆ

Ո՞վ չի փա­փա­քիր ա­պա­գա­յի մա­սին բան մը տե­ղե­կա­նալ: Յի­րա­ւի բո­լորս ալ, մա­նա­ւանդ կա­նայք, հե­տաքրք­րուած ենք այս հար­ցով, հար­կաւ տար­բեր չա­փա­նի­շե­րով:

Ա­ԲՕ ՊՈ­ՂԻ­ԿԵԱՆ

​Մտա­հոգ կը հե­տե­ւինք մայ­րա­քա­ղա­քի ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րուն: «Սաս­նայ Ծռեր» ա­նու­նով հան­դէս ե­կած զի­նեալ­նե­րու կող­մէ գրա­ւուած ոս­տի­կա­նա­կան շէն­քին ու ա­նոր յա­րա­կից տա­րած­քին վրայ մեր ու­շադ­րու­թիւ­նը կեդ­րո­նաց­նե­լով՝ կը միա­նանք բո­լոր ա­նոնց, ո­րոնք կ՚աշ­խա­տին ա­ռանց յա­ւե­լեալ ա­րիւ­նա­հե­ղու­թեան լու­ծում մը բե­րե­լու ստեղ­ծուած ծանր ի­րա­վի­ճա­կին:

ՏՔԹ. ԱՆԴ­ՐԱ­ՆԻԿ ՏԱ­ԳԷ­ՍԵԱՆ

Մի քա­նի լու­սա­բա­նա­կան նա­խա­տուեալ­նե­րէ ետք միայն կը փա­փա­քիմ տե­սա­կէտս ա­ռանց ծամծ­մե­լու ը­սել:

1) Ե­րե­ւա­նի մէջ պա­տա­հած դէպ­քին մա­սին բա­րե­կամ­նե­րէ լսե­ցի: Չհե­տե­ւե­ցայ լու­րե­րուն: Բա­ցար­ձակ ար­դար ըլ­լա­լու հա­մար ըս­եմ, որ բա­րե­կամ­ներս ըս­ին, թէ՝ «Էր­ե­բուն­իի ճամ­բան փակ է» եւ թէ Հա­յաս­տան­ի Հան­րա­պե­տութ­եան նա­խա­գա­հին դէմ (կամ իր ըն­թաց­քին դէմ) զ­­ի­նա­կան քայլ մը առ­նուած է:

ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ

​Զրա­դաշ­տա­կա­նու­թեան մէջ մա­հա­ցա­ծին վրայ ող­բա­լը կը կաշ­կան­դէ հո­գիին թռիչ­քը:
Հո­րի­զո­նը... եր­կինքն ու եր­կի­րը միաց­նող գի­ծը. կամ՝ մահն ու կեան­քը, որ ի բնէ միա­ձոյլ է, միեւ­նոյ­ն ա­տեն նաեւ՝ բա­ժան­ման գի­ծը:

​ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ

​Ի՞նչ է թանգարա­նի մը նպատակը՝ ե­թէ ոչ արուես­տով հետաքրքրուող այցելու­նե­րու առիթ ընծայել, որ­պէսզի անոնք ըմբոշխ­նեն հոն ցուցադրուած ի­րե­րու գե­ղեց­կու­թիւ­նը, ընդլայ­նեն ի­րենց մտահո­րիզոնն ու զարկ տան ի­րենց ե­րեւակա­յու­թեան։­

Սագօ Արեան կը գրէ Երեւանէն.-
Ե­րէկ տե­ղի ու­նե­ցած դէպ­քը եւ «Սաս­նայ ծռե­ր» ա­նու­նով հան­րու­թեան ներ­կա­յա­ցած զի­նեալ­նե­րու խում­բին կող­մէ Է­րե­բու­նիի ոս­տի­կա­նա­կան-պա­հա­կա­յին կեդ­րո­նին վրայ կա­տա­րուած յար­ձա­կումն ու ա­պա գրա­ւու­մը կը շա­րու­նա­կեն մնալ Հա­յաս­տա­նի ու հա­յու­թեան հիմ­նա­կան ու­շադ­րու­թեան կի­զա­կէտին:

​ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Ար­մա­տա­կան խմբա­ւո­րում­նե­րուն հա­մար Ֆրան­սան կը շա­րու­նա­կէ մնալ՝ որ­պէս թի­րախ հա­մա­րուող գլխա­ւոր եր­կիր: Անց­նող Նո­յեմ­բե­րին երբ «Սթատ տը Ֆրան­ս­»ի եւ «Պա­թաք­լա­ն» թա­տե­րաս­րա­հին մէջ ա­հա­բեկ­չա­կան յար­ձա­կում­ներ կը գոր­ծուէին, երկ­րի մէ­կէ ա­ւե­լի բարձ­րաս­տի­ճան պա­տաս­խա­նա­տու­ներ կը զգու­շաց­նէին, որ գա­լիք դէպ­քե­րը կրնան շատ ա­ւե­լի ծանր ըլ­լալ:

ՎԱՀ­ՐԱՄ ԷՄ­ՄԻԵԱՆ

14 Յու­լի­սի կէս գի­շե­րին թու­նուզ­ցի մը բեռ­նա­կառ­քով վրա­յեր­թի են­թար­կեց Նի­սի մէջ Ֆրան­սա­յի ազ­գա­յին տօ­նին առ­թիւ հրա­վա­ռու­թիւն­նե­րը դի­տող ժո­ղո­վուր­դը: Իս­կա­կան թի­րա­խը, սա­կայն, այդ ան­մեղ զո­հե­րը չեն:

ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

Ամ­բողջ աշ­խար­հի մէջ, մա­նա­ւանդ՝ ա­մառ­նա­յին ար­ձա­կուրդ­նե­րու շրջա­նին, քիչ չեն այն ըն­տա­նիք­նե­րը, ո­րոնք  ի­րենց ե­րա­խա­նե­րը բա­նա­կում­նե­րու կը ղրկեն, ար­տատ­նա­յին գոր­ծու­նէու­թեան: