Հարթակ

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ՐԱԵԱՆ

​-Ար­դար կը տես­նե՞ս, աղ­բար, որ դուն ու­նե­նաս վեց զա­ւակ­ներ, տունդ վխտայ ա­նոնց խա­ղե­րով ու ճլվլո­ցով, վա­յե­լես եր­ջան­կու­թիւ­նը բազ­ման­դամ ըն­տա­նի­քին, ա­նունդ վե­րապ­րի ա­նոնց հետ, մինչ­դեռ եղ­բայրդ զա­ւակ չու­նի, ան­կեն­դան է ա­նոր տու­նը, միշտ տխուր, միշտ մտա­հոգ:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Ե­գիպ­տո­սի Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Սա­մէհ Շուք­րի պաշ­տօ­նա­կան այ­ցով կը ժա­մա­նէր Իս­րա­յէլ: Վեր­ջին ան­գամ Թել Ա­ւիւ այ­ցե­լող ե­գիպ­տա­ցի ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րա­րը՝ Ահ­մատ Ա­պու Ալ Ղայտն էր եւ այ­ցը կը կա­տա­րուէր ի­նն տա­րի ա­ռաջ՝ 2007 թուա­կա­նին:

ՍԱՐ­ԳԻՍ ­ՓՈ­ՇՕՂ­ԼԵԱՆ

Բնու­թեան պար­գեւ­նե­րէն մէկն ալ ար­ցունքն է - յու­զու­մի ար­տա­յայ­տու­թիւն ե՛ւ ու­րա­խու­թեան ե՛ւ տխրու­թեան պա­հե­րուն:

​ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Վար­դան Օս­կա­նեա­նի կար­ծի­քով՝ Ե­րե­ւա­նի մէջ տե­ղի ու­նե­ցող դէպ­քե­րը չեն կրնար ժխտա­կան ազ­դե­ցու­թիւն ու­նե­նալ ար­ցա­խեան շփման գի­ծի ընդ­հա­նուր ի­րա­վի­ճա­կին վրայ:

ԶՕՀ­ՐԱՊ ՏԷՕՔ­ՄԷ­ՃԵԱՆ

Վեր­ջերս՝ 28 Յու­նի­սին ստա­ցանք Պէյ­րու­թի նշա­նա­ւոր «Շի­րակ» հրա­տա­րակ­չա­տան լոյս ըն­ծա­յած՝ «Շի­րակ Եր­գա­րան 2016»ի յա­տուկ թո­ղար­կու­մը, որ նուի­րուած է մեր մե­ծա­գոյն ա­շուղ, ան­զու­գա­կան Սա­յեաթ-Նո­վա­յի կեան­քին եւ մա­նա­ւանդ ա­նոր ան­մահ եր­գե­րուն ու տա­ղե­րուն, ո­րոնք ա­ռանց չա­փա­զան­ցու­թեան կ՚եր­գուին ա­ւե­լի քան տաս­նա­մեակ­նե­րէ ի վեր, մեր ժո­ղո­վուր­դին գրե­թէ բո­լոր ազ­գա­յին թէ ժո­ղովր­դա­կան ա­ռիթ­նե­րուն:

ՍԱՐ­ԳԻՍ ­ՓՈ­ՇՕՂ­ԼԵԱՆ

Ցան­կու­թիւն­նե­րը պա­հանջ­քի մը ար­դիւնքն են։ Կ՚աշ­խա­տինք ու­նե­նալ։ Առ այդ կը մտա­ծենք, կը ծրագ­րենք եւ կ՚աշ­խա­տինք ու նա­յած նիւ­թին կը սպա­սենք ի­րա­գոր­ծու­մին:

ՕՀԱՆ ՊՈՏՐՈՒՄԵԱՆ

Պար­սիկ ի­մաս­տուն մը, ան­խոր­հուրդ խօս­քե­րէ զ­­գու­շու­թեան ար­ժէ­քը ցոյց տա­լու հա­մար, ը­սած է՝ «Ա­ւե­լի լաւ է խոր­հիլ, թէ ի՛նչ պի­տի ը­սեմ, քան զղջալ, թէ ին­չո՞ւ ը­սի»: Այս պա­տուէ­րը այն­քան կը յար­մա­րի մեր ի­րա­կա­նու­թեան, որ կար­ծէք, թէ յատ­կա­պէս մե­զի հա­մար ը­սուած ըլ­լար:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Քա­ղա­քա­գէտ Մի­քա­յէլ Զո­լեա­նի կար­ծի­քով, ե­թէ Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թիւն­նե­րը ա­րագ քայ­լե­րու չձեռ­նար­կեն ու չդար­մա­նեն Ե­րե­ւա­նի Սա­րի Թաղ շրջա­նին մէջ տի­րող ի­րա­վի­ճա­կը, ա­պա այս խռո­վու­թիւն­նե­րու ա­լի­քը կրնայ ա­ճիլ եւ հու­նա­ւո­րուիլ ամ­բողջ երկ­րին մէջ:

ՍԵ­ՒԱԿ ՅԱ­ԿՈ­ԲԵԱՆ

Յար­գե­լի ըն­թեր­ցող մը ե­րէկ իր դժգո­հու­թիւ­նը յայտ­նեց, թէ ին­չո՞ւ այս սիւ­նա­կով տա­կա­ւին կը յա­պա­ղիմ իմ տե­սան­կիւ­նէն դի­տածս ար­ձա­նագ­րե­լու այս­տեղ՝ ինչ կը վե­րա­բե­րի ան­ցեալ Կի­րա­կի ա­ռա­ւօ­տէն ի վեր Հայ­րե­նի­քի մէջ տի­րող բո­լո­րիս ծա­նօթ կա­ցու­թեան:

ՍԱՐ­ԳԻՍ ՓՈ­ՇՕՂ­ԼԵԱՆ

Չեմ գի­տեր աշ­խար­հի մէջ քա­նի՞ հա­զար լե­զու­ներ կան, ո­րով մար­դիկ կը հա­ղոր­դակ­ցին ի­րարու հետ. բայց կայ լե­զու մը՝ հաս­կա­ցո­ղու­թեան լե­զուն, որ ի հար­կէ պէտք է անց­նի զգա­ցո­ղու­թեան բո­վէն, որ­պէս­զի ար­դիւ­նա­ւո­րուի, ե­թէ հաս­կա­ցո­ղու­թիւն-զգա­ցո­ղու­թիւն ըն­թա­նան նոյն հար­թա­կի վրայ: