Հարթակ

Կարէն Աղամեան ծնած է 1946-ի Նո­յեմ­բե­րի 28-ին, Ե­րե­ւան: 1964-ին ա­ւար­տած է Ե­րե­ւա­նի Փանոս Թեր­լե­մե­զեա­նի ա­նուան գե­ղա­րուես­տի ու­սում­նա­րա­նը, 1969-ին՝ Ե­րե­ւա­նի Գե­ղա­րուես­տա-թա­տե­րա­կան հիմ­նար­կը: 1970-էն ի վեր կը դա­սա­ւան­դէ Երե­ւա­նի Գե­ղա­րուես­տա-թա­տե­րա­կան հիմ­նար­կին մէջ (1989-էն՝ փրո­ֆէ­սէօր, 1988-94 թուականնե­րուն՝ ամ­պիո­նի վա­րիչ): 1974-ին՝ կը դառնայ Հա­յաս­տա­նի նկա­րիչ­նե­րու միու­թեան ան­դամ: 1982-ին՝ ստա­ցած է Խորհրդային Հա­յաս­­տանի Ն­կա­րիչ­նե­րու միու­թեան վկա­յա­գիր՝ տա­րուայ լա­ւա­գոյն գե­ղան­կա­րի հա­մար: 1988-ին դար­ձած է Խորհրդային Հա­յաս­տանի ծ­րա­գող­նե­րու միու­թեան ան­դամ: 1998-էն ի վեր նախագահն է Հա­յաս­տա­նի Նկա­րիչ­նե­րու միու­թեան:

ՍԵ­ԴՕ ՊՈ­ՅԱ­ՃԵԱՆ

Հա­լէ­պի կո­րուս­տը հա­մա­զօր է ազ­գա­յին կո­րուս­տի: Չա­փա­զան­ցու­թիւն կամ զգա­ցա­կա­նու­թիւն պէտք չէ ո­րո­նել դժուա­րու­թեամբ ար­տա­յայ­տուող այս հաս­տա­տու­մին մէջ: Կեն­սա­կա­նօ­րէն կա­րի­քը կայ բա­ցատ­րե­լու ազ­գա­յին մա­կար­դա­կով հե­տե­ւանք­ներ ու­նե­ցող ի­րա­վի­ճակ մը, ո­րուն լու­սա­բա­նումն ու հիմ­նա­ւո­րու­մը պէտք է շա­տոնց տրուէր, անդ­րա­դառ­նա­լու հա­մար, թէ ի՞նչ կը նշա­նա­կէ հաս­տա­տուած եւ կազ­մա­ւո­րուած գա­ղու­թի մը գո­յա­տեւ­ման, մին­չեւ իսկ գո­յու­թեան վտան­գը:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Վեր­ջին օ­րե­րուն իս­րա­յէ­լեան մա­մու­լի ա­մե­նա­թէժ քննար­կու­մը Մոս­կուա­յի կող­մէ դէ­պի Մի­ջին Ա­րե­ւելք ռու­սա­կան ար­դիա­կան զէն­քե­րու ա­ռա­քումն է

ՄԱ­ՐԻԱ­ՆԱ ՊԵՐ­ԹԻԶ­ԼԵԱՆ-ՂԱ­ԶԱ­ՐԵԱՆ

Ա­մէն ան­գամ  քա­ղա­քա­մայր Ե­րե­ւա­նէն  Հա­լէպ վե­րա­դար­ձիս, հետս ան­պայ­ման հա­րա­զատ­նե­րուս հա­մար յու­շա­նուէր­նե­րու  կա­պոց մը կ՚ու­նե­նամ:

ԴՈԿՏ. ՀԻԼ­ՏԱ ԳԱԼ­ՖԱ­ՅԵԱՆ-ՓԱ­ՆՈ­ՍԵԱՆ

2011 թուա­կա­նէն ի վեր Ե­րե­ւա­նի մէջ կը գոր­ծէ Սփիւռ­քի նա­խա­րա­րու­թեան Ա­մառ­նա­յին Դպրոց ծրա­գի­րը: Այս տա­րի ո­րոշ փո­փո­խու­թիւն մտցուած էր ծրագրի գոր­ծադ­րու­թեան ձե­ւին մէջ: Սփիւռ­քի Նա­խա­րա­րու­թիւ­նը այս ծրագ­րի գործ­նա­կան ղե­կա­վա­րու­մը վստա­հած էր Պե­տա­կան Հա­մալ­սա­րա­նի Հա­յա­գի­տա­կան Հե­տա­զօ­տու­թիւն­նե­րու Ինս­տի­տու­տին եւ ա­նոր փոխ-տ­նօ­րէն Դոկտ. Մհեր Յով­հան­նի­սեա­նին: Դա­սըն­թացք­նե­րու վայրն ալ Պետական Հա­մալ­սա­րա­նի գլխա­ւոր շէնքն էր:

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Հոկ­տեմ­բե­րի այս օ­րե­րուն (ո­րոշ աղ­բիւր­նե­րու ճշգրտու­մով՝ ­Հոկ­տեմ­բեր 17-ին) կը նշենք ծննդեան տա­րե­դար­ձը հայ­կա­կան հրա­պա­րա­կագ­րու­թեան լու­սա­միտ դէմ­քե­րէն եւ ա­զա­տա­խոհ գա­ղա­փա­րա­բա­նու­թեան դրօ­շա­կիր­նե­րէն Մատ­թէոս ­Մա­մու­րեա­նի։

ՍԵ­ՒԱԿ ՅԱ­ԿՈ­ԲԵԱՆ

Զրոյց՝ ար­տա­գաղ­թը Հա­յաս­տա­նի մէջ խո­չըն­դո­տե­լու, Հա­յաս­տա­նի մէջ մնա­լու եւ աշ­խա­տե­լու հնա­րա­ւո­րու­թեան մա­սին: Հան­դիպ­ման հե­րո­սը Գա­յիա­նէ Դաւ­թեանն է: Գա­յիա­նէն կ՚աշ­խա­տի սպա­սարկ­ման ո­լոր­տին մէջ եւ կը սի­րէ իր աշ­խա­տան­քը:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Մի­ջին Ա­րե­ւել­քի մէջ ըն­թա­ցող խմո­րում­նե­րու լոյ­սին տակ վեր­ջին օ­րե­րու լրա­հո­սին հիմ­նա­կան ա­ռանց­քը դար­ձաւ Լի­բա­նա­նի նա­խա­գա­հա­կան ընտ­րու­թեան օ­րա­կար­գը:

Գրեց՝ ԳՐԻ­ԳՈՐ ՓԻ­ՏԷ­ՃԵԱՆ(*)

Ան­ցեալ ա­միս նա­մա­կա­տու­փիս մէջ, որ­պէս գե­ղե­ցիկ ա­նակն­կալ մը, գտայ Բրա­կա­յէն ա­ռա­քուած ծրար մը։ Շու­տով ե­րե­ւան ե­կաւ որ, ե­րաժշ­տա­գէտ Հայկ Իւ­թիւ­ճեա­նի Դոկ­տո­րա­յին (Ph.D.) Ա­ւար­տա­ճա­ռէն օ­րի­նակ մըն էր ա­նու­նիս մա­կագ­րուած։ Գե­ղե­ցիկ եւ տպա­ւո­րիչ գիրք մը՝ հրա­տա­րա­կուած Charles University In Prague, Faculty of Arts-ի կող­մէ։ Ան­հուն եր­ջան­կու­թեամբ կար­դա­ցի զայն։

ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

Հին ա­սա­ցուած­քը կ՚ը­սէ՝ «Անհ­րա­ժեշ­տու­թիւ­նը գիւ­տին մայրն է»: Գիւ­տե­րը եւ յայտ­նա­բե­րում­նե­րը ար­դիւնք են մարդ­կա­յին կեան­քի անհ­րա­ժեշ­տու­թիւն­նե­րուն եւ մարդ­կա­յին բաղ­ձան­քին՝ աշ­խար­հը ա­ւե­լի լաւ տեղ մը դարձ­նե­լու: Օ­րա­կան նոր եւ ա­ւե­լի նոր նուա­ճում­ներ կ՚ար­ձա­նագ­րուին, յատ­կա­պէս ար­հես­տա­գի­տու­թեան մար­զին մէջ: