Հարթակ

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Իս­րա­յէ­լի հա­մար գլխա­ւոր թշնա­մին «Հիզ­պուլ­լա­հ»ն է: Այս եզ­րա­կա­ցու­թիւ­նը հան­րու­թեան կը ներ­կա­յա­ցուէր Իս­րա­յէ­լի Ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թեան վեր­լու­ծա­կան կեդ­րո­նի հրա­պա­րա­կած ա­մէ­նա­մեայ տե­ղե­կագ­րին մէջ: Տե­ղե­կա­գի­րը, որ կը բաղ­կա­նայ 200 է­ջե­րէ եւ կը հրա­պա­րա­կուի իւ­րա­քան­չիւր տա­րե­վեր­ջին յստակ դա­սա­կար­գում­ներ կա­տա­րե­լով՝ յան­գած է այն եզր­կա­ցու­թեան, թէ Իս­րա­յէ­լի պե­տու­թեան գլխա­ւո­րա­գոյն թշնա­մին եւ նոյ­նիսկ սպառ­նա­լի­քը լի­բա­նա­նեան «Հիզ­պուլ­լա­հ»ն է:

ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ

Եր­բեմն միտ­քեր կը խու­ժեն ու ես կը յե­տաձ­գեմ… ա­պա՝ կը փնտռեմ ու չեմ գտներ: Ու­րեմն՝ ը­սի, հի­մա նստիմ գրի առ­նեմ ինչ որ կը մտա­ծեմ, քա­նի որ հո­վու հո­սան­քի ա­տեն է, որ ջա­ղաց­քին պտու­տա­կը պի­տի դառ­նայ:

«Ա­րե­գակն ար­դա­րու­թեան այ­սօր յայտ­նե­ցաւ ազ­գի մարդ­կան»։
­Ներսէս Շնորհալի

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

-Աս ի՞նչ մեծ դպրոց մըն է, կը կոր­սուինք մենք ե­թէ հոս գանք:
-Մեր հի­մա­կուան դպրո­ցը ո՜ւր, աս դպրո­ցը՝ ուր:
-Բայց շատ-շատ սի­րե­ցի, տե­սէք, տե­սէք ի՛նչ ըն­դար­ձակ է բա­կը, հոս շատ հան­գիստ զբօ­սան­քին կը վազվ­զենք ու կը պոռպ­ռանք, նոյ­նիսկ ե­թէ ձայ­ներ­նիս բարձ­րաց­նենք, ոչ մէ­կը կը նե­ղա­նայ:

ՊԵՐՃՈՒՀԻ ԱՒԵՏԵԱՆ

Եր­կար տա­րի­նե­րէ հոն էր մայ­րին, քա­ղա­քի ար­ուար­ձա­նի հա­րուստ թա­ղա­մա­սին ման­կա­պար­տէ­զի պար­տէ­զին մէջ, փար­թամ հա­սա­կով, գա­գա­թը դէ­պի բարձ­րունք­նե­րը ձգ­­տող, ճիւ­ղե­րը թռ­­չուն­նե­րուն հիւ­րըն­կալ:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

2016 թուա­կա­նի ամ­փո­փիչ մամ­լոյ ա­սու­լի­սի ըն­թաց­քին Ռու­սաս­տա­նի Նա­խա­գահ Վլա­տի­միր Փու­թին կա­րե­ւոր շեշ­տով կ՚անդ­րա­դառ­նար Սու­րիոյ եւ յատ­կա­պէս Հա­լէ­պի մէջ տե­ղի ու­նե­ցած վեր­ջին զար­գա­ցում­նե­րուն: Փու­թին իր խօս­քին մէջ կը շեշ­տէր, որ ի­րենց հա­մար հիմ­նա­կան նպա­տա­կը Սու­րիոյ մէջ խա­ղա­ղու­թեան վե­րա­հաս­տա­տումն է:

ԹԱ­ԳՈՒ­ՀԻ Ա­ԹՈ­ՔԵԱՆ

Ընդ­հան­րա­պէս  ու­րախ մթնո­լոր­տի մէջ չենք զգար, թէ ինչ­պէս կը սա­հին ժա­մե­րը: Յա­ճախ ժա­մա­նա­կը կը հաս­նի իր ա­ւար­տին եւ մենք տա­կաւ կ՚ու­զենք շա­րու­նա­կել մեր հա­ճե­լի ժա­ման­ցը եւ չենք ու­զեր բաժ­նուիլ այդ ու­րախ մթնո­լոր­տէն. իսկ ընդ­հա­կա­ռա­կը վշտա­լի եւ տա­ռա­պա­լից օ­րե­րը կ՚եր­կա­րի՜ն եւ կ’եր­կա­րի՜ն այն­քան՝ որ­քան ա­մե­նա­կարճ ժա­մա­նա­կա­մի­ջո­ցը մեր աչ­քին կը վե­րա­ծուի ա­միս­նե­րու, տա­րիի: Եւ ա­հա այդ վիշ­տը մար­դուն մէջ կը գե­րա­զան­ցուի, կը մեծ­նայ, հո­գին կը կրծէ, սիր­տը կը հա­լեց­նէ:

ԹՈՐԳՈՄ ՔՀՆՅ. ՉՈՐՊԱՃԵԱՆ

Հա­լէ՜պ…: Ո՛չ միայն ա­նուն, այլ ան­ցեալ, կեանք, կազ­մա­ւո­րում ու ե­րազ:
Հա­լէ՜պ…: Մի­թէ՞ կա­րե­լի է քեզ մոռ­նալ: Ա­հա­ւա­սիկ, մեր բա­ժա­նու­մը իր եօթ­նե­րորդ տա­րին թե­ւա­կո­խեց, բայց ա­նընդ­հատ քու մա­սիդ կը մտա­ծեմ:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ան­կաս­կած, որ 2016-ը փոր­ձա­քա­րի տա­րի մը ե­ղաւ Հա­յաս­տա­նի հա­մար: 
Հա­յաս­տա­նի հա­մար բնու­թագ­րու­մը սո­վո­րա­կան բնու­թագ­րում մը չէ, ո­րով­հե­տեւ Թա­լի­շի մէջ ատր­պէյ­ճան­ցիին կա­տա­րած բար­բա­րո­սու­թիւն­նե­րը, ա­պա մայ­րա­քա­ղաք 

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱ­ԶԱ­ՐԵԱՆ

Դեկ­տեմ­բեր է: Գի­շե­րը ցե­րե­կուը­նէ չի զան­զա­զա­նուիր՝ ա­մէն տեղ լու­սա­ւոր է, շող­շո­ղուն ու զար­դա­րուն: Ա­կա­մայ դուրս կը նե­տուիս, սփո­փանք մ­­՚է փնտռածդ: