Հարթակ

ՅԱ­ՐՈՒԹ ՍԱ­ՍՈՒ­ՆԵԱՆ

Ատր­պէյ­ճա­նի կա­ռա­վա­րու­թիւ­նը իր նաւ­թա­յին եւ կա­զա­յին բազ­մա­մի­լիառ ե­կա­մուտ­նե­րը կը բաշ­խէ հե­տե­ւեալ չորս ուղ­ղու­թիւն­նե­րով՝ կա­շա­ռա­տուու­թիւն, Ա­լիե­ւի ըն­տա­նի­քի եւ ա­նոր բա­րե­կամ­նե­րու կող­մէ թա­լան, ռազ­մա­կան գնում­ներ եւ նա­խա­հա­շի­ւա­յին այլ հար­ցեր: Զար­մա­նա­լի չէ, որ Ատր­պէյ­ճա­նի ժո­ղո­վուր­դին ճնշող մե­ծա­մաս­նու­թիւ­նը կ՚ապ­րի ծայ­րա­յեղ աղ­քա­տու­թեան մէջ՝ հա­կա­ռակ Ա­լիե­ւի միա­պե­տու­թեան վաս­տա­կած նաւ­թա­յին մի­լիա­ռա­ւոր տո­լար­նե­րուն:

ՅԱ­ՐՈՒԹ ՍԱ­ՍՈՒ­ՆԵԱՆ

Տա­րի­ներ շա­րու­նակ Ատր­պէյ­ճա­նի կա­ռա­վա­րու­թիւ­նը զա­նա­զան եր­կիր­նե­րու քա­ղա­քա­կան գոր­ծիչ­նե­րուն եւ պաշ­տօ­նեա­նե­րուն թան­կար­ժէք նուէր­ներ մա­տու­ցած է ա­ռա­տօ­րէն, ինչ­պէս՝ մե­տաք­սէ գոր­գեր, ոս­կի, ար­ծաթ, ձկնկիթ, կան­խիկ դրամ եւ բո­լոր ծախ­սե­րը վճա­րուած ճամ­բոր­դու­թիւն­ներ՝ յօ­գուտ Ատր­պէյ­ճա­նի, բայց՝ ընդ­դէմ Հա­յաս­տա­նի ու Ար­ցա­խի ա­նոնց ձայ­նե­րուն դի­մաց: Այս ա­նօ­րի­նա­կան գոր­ծու­նէու­թիւ­նը այն­քան մեծ տա­րա­ծում գտած է, որ եւ­րո­պա­ցի­նե­րը զայն կը նկա­րագ­րեն որ­պէս «խա­ւիա­րա­յին դի­ւա­նա­գի­տու­թիւն»:

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Ի՞նչ ը­րի ես, ին­չո՞ւ թոյլ տուի այս մեծ յան­ցան­քին, որ ան­մոռ­նա­լի է, բայց ինչ­պէ՞ս ոտ­քերս ուղ­ղուե­ցան դէ­պի հոն, տկա­րու­թի՞ն էր ար­դեօք, ան­ցեա­լի կա­րօ՞տ, ո­րուն հաս­նիլ կը կար­ծէի այս առ­նուած քայ­լով: Ո՛չ, եր­բե՛ք, ան­ցեա­լը չի վե­րա­դառ­նար, չի վե­րա­կեն­դա­նա­նար, կա­րե­լի իսկ չէ, ար­դէն ե­թէ կա­րե­լի ըլ­լար, ան­ցեալ չէր կո­չուեր:

Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

«Սիր­տը տախ­տակ ու­նի՞»։ Ան­կաս­կած չու­նի, երբ ան կա­պուած է մար­դուս ֆի­զի­քա­կան կազ­մուած­քին հետ։ Վե­րո­խո­րագ­րեալ հար­ցում-մա­կա­գի­րը սոսկ կրօ­նա­բա­րո­յա­կան բնոյթ ու­նե­ցող եւ կամ աս­տուա­ծաշն­չա­կան հա­մար­նե­րէն պո­կուած հար­ցադ­րում մը չէ, այլ՝ կեան­քէն առ­նուած եւ մար­դուս նպա­տա­կաուղ­ղուած հար­ցաքն­նու­թիւն մը։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ա­րուես­տա­բան Նա­զա­րէթ Կա­րո­յեա­ն վեր­ջերս այ­ցե­լած է Իս­րա­յէլ, ուր հան­դի­պում­ներ ու­նե­ցած՝ ա­րուես­տի տար­բեր գոր­ծիչ­նե­րու եւ շրջա­նակ­նե­րու հետ: Այս առ­թիւ ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ զրոյց մը ու­նե­ցաւ ա­րուես­տա­բա­նին հետ: 

ՊՕ­ՂՈՍ ՇԱՀ­ՄԵ­ԼԻ­ՔԵԱՆ

Պատ­րաս­տեց՝ ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

Բ. Հա­մաշ­խար­հա­յին պա­տե­րազ­մի ըն­թաց­քին Կար­միր բա­նա­կին եւ Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու զի­նեալ ու­ժե­րուն մէջ պատ­կա­ռե­լի ե­ղած է հայ զի­նուոր­նե­րու, բարձ­րաս­տի­ճան զի­նուո­րա­կան­նե­րու եւ հե­րոս­նե­րու թի­ւը: Հա­յաս­տա­նի պատ­մա­գի­տու­թեան թեկ­նա­ծու, սփիւռ­քա­գէտ, Գի­տու­թիւն­նե­րու ազ­գա­յին ա­կա­դե­միո­յ Պատ­մու­թեան հիմ­նար­կի ա­ւագ գի­տաշ­խա­տող Քնա­րիկ Ա­ւա­գեան «Նիւզ էյ. էմ.» կայ­քին մէջ ներ­կա­յա­ցու­ցած է տուեալ­ներ՝ Հա­մաշ­խար­հա­յին Բ. պա­տե­րազ­մին ըն­թաց­քին Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու բա­նա­կին մէջ հա­յե­րու մաս­նակ­ցու­թեան մա­սին:

Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Ծառ տնկո­ղին կեան­քը միշտ եր­կար ե­ղած է, ո­րով­հե­տեւ հո­ղա­գոր­ծին հա­մար հո­ղին հետ աշ­խա­տի­լը կեան­քի ժա­մա­ցոյ­ցի զսպա­նակ է ե­ղած։ Հո­ղա­գոր­ծը տի­ւու­ցայգ կը փո­րէ հո­ղը՝ զայն բա­րե­բեր դարձ­նե­լու հա­մար, ծա­ռե­րը կը պա­տուաս­տէ՝ զա­նոնք ա­ւե­լի ար­գա­սա­բեր դարձ­նե­լու հա­մար, կ՚է­տէ՝ ա­ւե­լի եւս փար­թա­մաց­նե­լու հա­մար, կը ջրէ՝ կեանք եւ սնունդ տա­լու իր աչ­քի բի­բին՝ այ­գիին։

ԳՐԻ­ԳՈՐ ՇԷ­ՆԵԱՆ

Առ­հա­սա­րակ, մայ­րը նկա­տուած է մարդ­կա­յին ըն­կե­րու­թեան ա­մե­նէն ա­ռողջ եւ գլխա­ւոր էա­կը, ըն­տա­նի­քի մը սիւ­նը։

ԳԷՈՐԳ ՅԱ­ԿՈԲ­ՃԵԱՆ

21-րդ դա­րու կեն­ցա­ղա­յին ու ար­ժե­չա­փա­յին փո­փո­խու­թիւն­նե­րուն հետ՝ ան­փո­փոխ, բնա­կան, ու ան­վի­ճե­լի կար­ծուած ե­րե­ւոյթ­նե­րը ան­գամ սկսած են լուրջ կեր­պա­րա­նա­փո­խում­նե­րու եւ վե­րա­սահ­ման­նե­րու են­թար­կուիլ։ Օ­րէ օր ու անզ­գա­լա­բար, մայ­րու­թեան կեր­պա­րը ար­ժէ­քա­յին ան­կում կ՚ար­ձա­նագ­րէ։