ԱՆՆՇԱՆ ՓՈՍԷՆ ԴԷՊԻ ՓՐԿՈՒԹԻՒՆ
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
Մանկութեանս օրերուն կը յիշեմ, երբ մեր հայաշատ թաղի բնակիչները հաւաքուէին, անյապաղօրէն անոնց միջեւ կ՚ընթանար ինծի համար մասամբ անհասկնալի զրոյց մը: Անոնք կարծես անսալով իրենց արմատներու կանչին եւ զարմանալիօրէն կրելով իրենց արմատներու յատկութիւնները, կը զրուցէին ու երբեմն նոյնիսկ կը վիճէին, իւրաքանչիւրը իր ոճով ու բարբառով: