Հարթակ

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Բարձ­րա­ցած են ջա­հե­րը, մո­մե­րը եւս, ու կը քա­լեն ա­նոնք, ար­շաւ մը կազ­մած կ­­՚ուղ­ղուին դէ­պի կան­չը բնազ­դին: Ա­յո, բնազդ դար­ձած կանչն է զի­րենք մղո­ղը, կան­չը ար­դա­րու­թեան, փաս­տը գո­յու­թեան հին ազ­գի մը, որ ու­նի հա­զա­րա­մեակ­նե­րու պատ­մու­թիւն եւ դա­րու մը պա­հանջք:

ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷ­ՊԷ­ՃԵԱՆ

22 Մարտ 2017. Ո­ւի­թըն­պերկ՝ այս­պէս ը­սած նախ­կին ա­րե­ւե­լեան Գեր­մա­նիոյ գե­ղե­ցիկ քա­ղաք­նե­րէն մէ­կը: Հոն, ուր Մար­թին Լու­տեր ապ­րե­ցաւ եւ ստեղ­ծա­գոր­ծեց, հի­մը դնե­լով նաեւ ե­կե­ղեց­ւոյ ու ընդ­հան­րա­կան կեան­քի բա­րե­կար­գու­մի գոր­ծըն­թա­ցին:

Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

«Բանալի» հարցադրում մը. բայց այդ «բանալի»ն երկսայրի սուրի նման երկու ծայրեր ունի։ Այդ երկու ծայրերու անուններն են դաւաճանութիւն եւ վստահութիւն, որոնք ընկերութեան մը երկու ներհակ «բանալի»ներն են։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Տէր Զօ­րը այ­սօր Ի­ՇԻՊ-ի երկ­րորդ մայ­րա­քա­ղաքն է: Նաւ­թով հա­րուստ այդ քա­ղա­քին մա­սին դժուար է տե­ղե­կու­թիւն­ներ հա­ւա­քե­լը: Ճիշդ է, որ Սու­րիոյ կա­ռա­վա­րա­կան ու­ժե­րը կը շա­րու­նա­կեն տի­րա­պե­տել քա­ղա­քի մէկ հա­տուա­ծին վրայ, բայց եւ այն­պէս Տէր Զօր քա­ղա­քի կեդ­րո­նա­կան մա­սե­րը եւ յատ­կա­պէս այդ նա­հան­գի գիւ­ղա­կան հա­մայնք­նե­րը դար­ձած են այս­պէս կո­չուած՝ Ի­ՇԻՊ-ի բոյն:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Պուրճ Հա­մու­տի աղ­բա­նո­ցին «ծննդոց»ը 
Լի­բա­նա­նի քա­ղա­քա­ցիա­կան պա­տե­րազ­մին հե­տե­ւան­քով Պէյ­րու­թը կը կիսուէր եր­կու­քի: 

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Զա­տիկ մըն ալ ան­ցաւ, գնաց: Մեր կեան­քի տօ­նա­կան ա­ռիթ­նե­րէն հատ մը եւս գլո­րե­ցաւ: Կեանք: Ի՞նչ է ար­դեօք ա­նի­կա: Կը խօ­սինք, կը հա­ղոր­դակ­ցինք մեր հա­րա­զատ­նե­րուն հետ, բո­լո­րը հե­ռու, փառք կու տանք Բարձ­րեա­լին, որ կան գո­նէ այս հա­մա­ցան­ցա­յին հա­ղոր­դակ­ցու­թեան մի­ջոց­նե­րը:

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Ապ­րիլ 18-ին կը նշենք ծննդեան տա­րե­դար­ձը մեր գրա­կա­նու­թեան դա­սա­կան մե­ծու­թիւն­նե­րէն Ա­լեք­սանտր Մով­սի­սեա­նի (1858-1935), որ ա­րե­ւե­լեան կողմն Հա­յաս­տա­նի՝ ­Շա­մա­խի (Շիր­վան) մէջ ծնած ըլ­լա­լով, գրչա­նուն ընտ­րեց ­Շիր­վան­զա­տէն (­Շիր­վա­նի ­Զա­ւակ) եւ այդ ա­նու­նով իր լու­սա­ւոր տե­ղը նո­ւա­ճեց հայ ժո­ղո­վուր­դի հո­գեմ­տա­ւոր ժա­ռան­գու­թեան երկ­նա­կա­մա­րին։

Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Ոչ ոք իր մօր ո­րո­վայ­նէն տգէտ, գի­տուն կամ ի­մաս­տուն դուրս ե­լած է։ «Մերկ ե­կած ենք եւ մերկ ալ պի­տի եր­թանք», ինչ­պէս պի­տի ը­սէր համ­բե­րա­տա­րու­թեան գե­րա­գոյն օ­րի­նա­կը՝ Յոբ։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

- «Մենք ա­մէն ինչ պի­տի ը­նենք պահ­պա­նե­լու հա­մար մեր ե­կե­ղե­ցի­նե­րը»
Ա­հա­բեկ­չու­թե­նէն ժա­մեր անց Քի­րիլ­լոս Պա­հիժ ա­նու­նով ղըպ­տի քա­ղա­քա­ցին իր ըն­կեր­նե­րուն հետ շի­րիմ­ներ կը փո­րէր Թան­թա քա­ղա­քի «Մար Ժըր­ժէոս» ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ զո­հուած­նե­րը թա­ղե­լու հա­մար:

ՅՈՒ­ՇԻԿ ՂԱ­ԶԱ­ՐԵԱՆ 

Ես քե­սապ­ցի եմ:
Գի­տէ՞ք՝ ինչ կը նշա­նա­կէ քե­սապ­ցի ըլ­լալ… Վստա­հա­բար ա­ւե­լի նշա­նա­կու­թիւն ու­նի, քան՝ խնձո­րի պար­տէզ ու­նե­նա­լը, ա­մառ­նե­րը Քե­սապ ան­ցը­նե­լը, քա­նի մը բառ քեսպ­նօք ջար­դե­լը, կամ քե­սապ­ցի­նե­րուն կէ­սը ազ­գա­կան­ներդ ըլ­լա­լը (միւս կէսն ալ՝ խնա­մի­ներ): Այս բո­լո­րէն շա՜տ, շա՛տ ա­ւե­լի…