ԾԱՌԱՅԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ
ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ
(Յայտնի է, այն ատեն խելքս չէր
հասներ «ազգի ծառայել»ուն ինչ
ըլլալուն եւ «ազգի ծառայող»ներուն
գլխուն գալիքները)։
ՎԱՐԴԳԷՍ ԳՈՒՐՈՒԵԱՆ
ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ
(Յայտնի է, այն ատեն խելքս չէր
հասներ «ազգի ծառայել»ուն ինչ
ըլլալուն եւ «ազգի ծառայող»ներուն
գլխուն գալիքները)։
ՎԱՐԴԳԷՍ ԳՈՒՐՈՒԵԱՆ
ՍՈՒՐԷՆ ՇԷՐԻՔ
«Շատ զբաղած է միտքս, այնքան շատ բան ունիմ մտածելու...», «Գլուխս պիտի պայթի, այս ո՞րքան բան կայ խորհելու...», «Ա՛լ կը բաւէ, ոչ մէկ բառ աւելի. միտքս յոգնեցաւ...» եւ այսօրինակ առօրեայ հոգերով ու գանգատներով կլանուած ենք յաճախ:
ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ
Յուլիս 6-ին հայ ժողովուրդը կ՚ոգեկոչէ մահուան 11-րդ տարելիցը քսաներորդ դարու մեծավաստակ հայագէտին՝ բանասէր ու լեզուաբան ակադեմական Գէորգ Բեգլարի Ջահուկեանի (1920-2005), որ ոչ միայն մանկավարժական իր բեղուն գործունէութեամբ սերունդներ հասցուց, այլեւ գիտական իր պատկառելի վաստակով լուսաւորեց հայոց գալիք սերունդներու ուղին՝ ազգային մեր հոգեմտաւոր ժառանգութեան հաղորդուելու եւ տէր կանգնելու ուղղութեամբ։
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Իսրայէլի վարչապետին համար մեծ յաղթանակ կը համարուէր վերատիրանալ իսրայէլեան այն հրասայլերէն մէկուն, որ բռնագրուած էր 1982 թուականին լիբանանեան Պեքաայի մէջ: Իսրայէլի Լիբանան ներխուժման ընթացքին տեղւոյն «Սուլթան Եագուպ» շրջանին մէջ տեղի ունեցած ճակատամարտի ատեն սուրիական բանակը յաջողած էր գրաւել իսրայէլեան քանի մը հրասայլեր, որոնք աւելի ուշ տարուած էին Մոսկուա: Այդ ռազմի ատեն քիչ չէր ռուս մասնագէտներու ցուցաբերած նեցուկը Սուրիոյ բանակին, ու այդ հրասայլերուն գրաւումը կը համարուէր համատեղ գործակցութեան դրական արդիւնք:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Միտքս պարզեմ: Քաջատեղեակ էք, շատ հաւանաբար՝ այո՛, թէ Յունիս 24-ին, եռօրեայ իր այցելութեամբ, Հայաստան եկաւ Կաթոլիկ եկեղեցւոյ քահանայապետ, հոգեւոր առաջնորդ եւ Վատիկան պետութեան ղեկավար Ֆրանսիսքոս Պապը:
Շատ պարզ է. մեր համայնքի ողնասիւնը, անոր ոտքի կանգնած մնալու, գոյատեւելու եւ ազգային կենսունակ կեանքով ապրելու երաշխիքներէն ամենէն հզօրը՝ հայկական վարժարա՛նն է:
ԿԱՐԻՆԷ ԱՒԱԳԵԱՆ
Ճանի Հատտատ… Սուրիահայ բժիշկ, գիտական բազմաթիւ աշխատութիւններու հեղինակ, բարեգործ…. ասոնք, անշու՛շտ, մարդու անհատականութիւնը ընդգծող յատկանիշներ են, սակայն բարեգործութիւ՛նն է ի վերուստ դրուած Աստուծոյ ստեղծած արարածներէն իւրաքանչիւրի հոգիի կերտուածքին մէջ…
Սուրիական տագնապի առաջին օրերէն Հալէպի նուիրեալ հայ տղաքը հայկական մեր թաղերու պաշտպանութիւնը ստանձնեցին: Անոնք նախընտրեցին մաքառումներով առլցուն հերոսապատում կերտողներու դժուար ճամբան եւ մեծ դեր ունեցան ու կը շարունակեն ունենալ ոչ միայն մեր ընտանիքներու, մեր աշակերտներու, բարեսիրական գործի նուիրուած մեր քոյրերու եւ եղբայրներու, մեր եկեղեցականներու պաշտպանութեան մէջ, այլեւ իրենց յանդուգն յանձնառութեամբ պատերազմական վայրագ գործողութիւններուն ու ահաբեկչական արարքներուն դիմաց հայ համայնքին գոյերթը երաշխաւորող վահաններ դարձան:
ՅԱԿՈԲ ՄԻՔԱՅԷԼԵԱՆ
Կեանքի մէջ ամենավատ բանը այն է, երբ տագնապի մէջ, վտանգի դիմաց, կամ մահուկենաց օրհասի պահերուն կը զգաս, որ մինակ ես, անտէր ես ու անտիրական, երբ կեանքիդ բոլոր օրերը եղած ես ընկերային շրջանակի մէջ, սիրած ես, օգնած ես, քաջալերած ես, պայքարած ես, փրկած ես, հասած ես բոլորին, զոհած ես առողջութիւն ու հանգիստ, մոմի պէս լուսաւորած ես շրջապատդ ու հալած… ու այս բոլորէն ետք, երբ «լինել-չլինել»ու դամոկլեան սուրը կախուած է գլխավերեւդ, շուրջդ կը նայիս ու մարդ չես գտներ ձեռքէդ բռնող, վէրքդ կապող, յենակ եղող, որ ոտքի կանգնիս. մինակ ես, առանձին, լքուած քու ճակատագրիդ…