Հոգե-մտաւոր

Ս. ԳԻՐՔԻ ՄԷՋ ԻՆՔՆԱԽԱԲԷՈՒԹԻՒՆԸ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Ինքնախաբէութիւն» տառացիօրէն կը նշանակէ՝ մարդուն ինքն իրեն համոզելը, ինքն իրեն խաբելը՝ պատրանք, որ մոլորութեան մէջ ըլլալ կ՚ենթադրէ՝ հաւատացած ըլլալով, թէ ճշմարիտ ճամբու վրայ է։ Արդարեւ, ինքնախաբէութիւն է՝ անթերի ըլլալ, ամենազօրաւոր կարծել ինքզինք, քանի որ մարդ «կատարեալ» չէ եւ ունի թերութիւններ, տկարութիւններ եւ մէկ խօսքով՝ անկատար էակ մըն է։

 

ԴԱՐԱՒՈՐ ԱՆԲՈՒԺԵԼԻ ԱԽՏ ՄԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Վերջին մի քանի տարիներուն, կամայ թէ ակամայ բոլորս ալ տեսանք, թէ ինչպիսի աւերներ կրնայ գործել տարածուած ախտ մը. այդ ախտը ինչքա՜ն ընտանիքներ թշուառացուց ու դժբախտացուց վերջին մի քանի տարիներուն ընթացքին:

ՄԵՐ ԱԶԳԸ ՔԱՆԴՈՂՆԵՐԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեր ազգը քանդողները, թէ՛ հայրենիքի եւ թէ՛ սփիւռքի մէջ անտարակոյս կուսակցութիւն ըսուած չարիքն է, որովհետեւ անոնք իրենց գոյութիւնը ազգին բարօրութեան ծառայեցնելու փոխարէն իրենց ուրոյն շահերուն կը ծառայեցնեն:

ԼԱՒԱԳՈՅՆ ՆՈՒԷՐԸ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Paulo Coelho (1947) աշխարհահռչակ վիպագիրը սապէս կ՚ըսէ. «Մէկու մը ընծայուած ամենաթանկագին նուէրը ժամանակն է. այն որ կարելի չէ վերագտնել կամ վերստանալ»։ Արդարեւ, կ՚ըսուի, թէ ժամանակը թանկագին է. քանի որ անիկա վատնել մեծ վնաս կը պատճառէ մարդուս։

ԻՆՉՊԷ՞Ս ՆԱՀԱՏԱԿՈՒԵՑԱՒ Գ. ԶՕՀՐԱՊ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂ­ԼԵԱՆ

Յաճախ հարց տրուած է, թէ Գրիգոր Զօհրապ իր ժամանակին Օսմանեան պետութեան կողմէ ամենէն շատ ճանչցուած հայ մը ըլլալով, ինչպէ՞ս եղաւ որ չյաջողեցաւ փրկել իր կեանքը. Թալէաթի սեղանակից եղող ու գրեթէ բոլոր մեծաւորներուն յարգանքը վայելող անձ մը, ինչպէ՞ս պատահելիքներուն մասին նախապէս տեղեկանալով իր անձի փրկութիւնը չծրագրեց:

ՀԱՆԴՈՒՐԺՈՂՈՒԹԻՒՆ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Հանդուրժողութիւնը կ՚ենթադրէ երկայնամտութիւն, ակամայ համակերպում, տոկալու, դիմանալու՝ կրելու հոգեկան ուժ։ Հանդուրժողութիւնը հետեւանք է մտածումի ազատութեան, ուստի ամէն անձ միւսէն տարբեր խորհելու իրաւունք ունի եւ ահաւասիկ, այս կէտին հանդուրժողութիւնը կարեւորութիւն կը ստանայ եւ մարդկային փոխյարաբերութիւններու համար անհրաժեշտ կը դառնայ։

ԱՅԴ Ի՞ՆՉ «ԽԱՂԱՂՈՒԹԻՒՆ» Է

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեր քաղաքական ամբողջ շաբաթը դարձեալ անցաւ հակասական լուրերով ու կարծիքներով, խաբէութեամբ ու կամայ-ակամայ դէպի անկում մի քանի քայլ աւելի մօտենալով. ժողովուրդը արդէն իսկ սկսաւ խորշիլ ու խրտչիլ այնքա՜ն սիրուած «խաղաղութիւն» բառէն, որովհետեւ մերօրեայ ղեկավարութիւնը այդ «խաղաղութեան» սիրոյն է, որ երկիրը անխաղաղ ու անապահով իրավիճակի կ՚առաջնորդէ:

Էջեր