Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հոգեւոր աւանդութիւնը շեշտը կը դնէ սրտին վրայ, որ սուրբ գրային իմաստով՝ «խորքն է էակին» (ԵՐԵՄ. ԼԱ 33)։ Հոն է որ մարդը կը վճռէ ըլլալ Աստուծոյ հետ կամ Աստուծոյ դէմ. այլ խօսքով՝ ըլլալ բարի եւ կամ չար։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ, ընդհանրապէս իր ուշադրութիւնը կը կեդրոնացնէ ի՛ր անձին, ի՛ր գործերուն «մեծութեան» եւ «կարեւորութեան» վրայ եւ ինքզինք «մեծ» կը համարէ։ Արդարեւ մեծ է ան իր մեծութեան սահմանին մէջ, բայց որքան պզտիկ իր մեծութիւնը՝ երբ համեմատութեան մէջ դնէ իրապէս մեծերու, իրական մեծութեան հետ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Գիտէք, թէ ըսուեր է հիներուն.- Մի՛ սպաններ։ Որովհետեւ ո՛վ որ սպաննէ՛ դատաստանի պիտի ենթարկուի։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Տասնաբանեայ»ն, այսինքն «Տասը խօսքեր»ը կը համառօտեն եւ կը հռչակեն Աստուծոյ Օրէնքը։ «Տասնաբանեայ» բառը բառացիօրէն կը նշանակէ «տասը խօսքեր»։ Այս տասը «խօսքեր»ը Աստուած Իր ժողովուրդին յայտնեց սուրբ լերան վրայ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ ընդհանրապէս հակամէտ է իր շուրջը պատահած դէպքերու ուշադրութիւն դարձնելու եւ ուրիշներու արարքները քննելու եւ քննադատելու, բայց շատ հազուադէպօրէն կ՚անդրադառնայ իր ներաշխարհին եւ քննել կը փորձէ ինքզինք։ Արդարեւ, ո՜րքան դժուար է ինքզինք քննել եւ քննադատել, քանի որ մարդ ինքզինք արդարացնելու համար միշտ պատճառ մը ունի, եւ ոչ ոք կ՚ուզէ ընդունիլ իր թերութիւնը կամ սխալը։

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Պենտեկոստէ» Զատկին յիսուներորդ օրն է յունական բառով, որ հրեաներու համար «Սինէական օրէնքներու տուչութեան տօն» էր. իսկ քրիստոնեաներու համար՝ Սուրբ Հոգիին Գալստեան տօնը։ Այսպէս ուրեմն, «Պենտեկոստէ» Հոգեգալստեան տօնին մէկ յորջորջումն է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդուն մէջ միշտ ծարաւ մը, անյագ եւ աննախընթաց տենչանք մը կայ լոյսի։ Այս պատճառով մարդ արեւ արեգակ կ՚ուզէ որ ըլլայ ամէնուրեք, միշտ արեւը կը փնտռէ եւ «սիրահարուած» է արեւին, անոր ճառագայթներուն, անոր լո՛յսին։

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Հեշտամահութիւն», այսինքն «euthanasie», իր ամենապարզ բացատրութեամբ կը նշանակէ՝ մահը դիւրացնող կամ արագացնող բժշկական միջամտութիւն։ Այս հարց մըն է, թէ կարելի՞ է միջամտութեամբ մահը արագացնել, օրինաւո՞ր է թէ՝ ո՛չ։

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Մարդ էակը իր կեանքին ընթացք եւ ուղղութիւն տալու համար միշտ կը կարօտի ուղեցոյցի մը։ Այս ուղեցոյցը ընդհանրապէս կ՚ըլլայ փորձառու մարդոց խօսքերը՝ խրատները։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սուրբ Հոգին օծո՛ւմն է Քրիստոսի, Քրիստո՛սն է որ իբր «Գլուխ Մարմինին»՝ Հոգին կը սփռէ Իր անդամներուն մէջ, որպէսզի սնուցանէ, բուժէ, կազմակերպէ զանոնք իրենց փոխադարձ պաշտօններուն մէջ, կենսագործէ, առաքէ զանոնք վկայելու, բաժնեկից դարձնէ զանոնք Իր ընծայումին Հօր եւ Իր ի սպաս համայն աշխարհի միջնորդութեան։