Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Երբ կը խօսուի Մանուկ Յիսուսի ծննդեան պարագաներուն վրայ, պէտք չէ՛ զանց առնել նաեւ Յովսէփը։ Քանի որ Յովսէփն է, որ հանդէս եկաւ որպէս «պաշտպան» եւ «խնամող» ո՛չ միայն Կոյս Մարիամին, այլ նաեւ՝ Յիսուսին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդիկ, յաճախ, փոխանակ ճշմարիտի, սուտը եւ խաբէականը կը նախընտրեն, ինչպէս՝ փոխանակ սիրոյ՝ ատելութիւնը եւ նենգամտութիւնը։ Ասիկա մարդկային տկարութեան եւ թերութեան բնական մէկ հետեւանքն է՝ որ սերունդէ՜ սերունդ կը փոխանցուի մարդոց մէջ՝ հետզհետէ զօրանալով, փոխանակ տկարանալու կամ թեթեւնալու, կամ աւելի լա՛ւ է ըսել՝ մեղմանալու։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդոց առջեւ յաճախ առիթներ կը ներկայանան՝ բարեպատեհ առիթներ, որոնք կրնան փոխել ամբողջ կեանք մը, անհատական կամ հաւաքական կեանքի մը ընթացքը շրջել եւ բոլորովին «նոր կեա՛նք» մը ստեղծել։
Բայց երբեմն մարդիկ անտարբեր կը վերաբերուին այդ առիթին նկատմամբ՝ իրենց օգտակարին հանդէպ եւ անշո՛ւշտ կը կորսնցնեն բարեփոխուելու առիթը

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Քիչով, զոր օրինակ՝ մէկ հացով շատեր կշտացնել, միայն հաց մը բաժնելով եւ բաշխելով շատեր կերակրել եւ յագեցնել՝ իրապէս խորհուրդ մըն է, իր ամենալայն եւ ընդարձակ առումով։ Արդարեւ ընտանիքը՝ ուր հացը կը բաժնուի եւ կը բաշխուի, նոյն հացով ընտանիքի բոլոր անդամները կը կշտանան, եւ այն ճաշասեղանը՝ որուն շուրջ կը հաւաքուին ընտանիքի անդամները, ինքնին խորհուրդ մը ունի իր մէջ, այդ իսկ պատճառով է, որ ընտանիքը «առտնին եկեղեցի» մը կ՚անուանուի։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդուս համար որքա՜ն դժուար է ճշմարիտին անդրադառնալ, երբ սուտերու եւ պատրանքներու մէջ թաղուած՝ անոնք «ճշմարիտ» կը կարծէ։ Նո՛յնն է պարագան լոյսի համար. երբ մարդ խաւարի մէջ կը գտնուի, եւ երբեք չէ՛ ճանչցած լոյսը, կը նախընտրէ մնալ միշտ խաւարին մէջ եւ կը մերժէ լոյսին բարիքները։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ընկերային կեանքի մէջ, ընդհանրապէս գնահատելի կը նկատուի ճարպիկութիւնը, աշխատասիրութիւնը եւ ջանադրութիւնը։ Այս յատկութիւններն են որ մարդս օգտակար անդամ մը կ՚ընեն ընկերութեան եւ զինքն ալ յաջողութեան կ՚առաջնորդեն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ժ. Ժ. Ռու­սօ, իր «Է­միլ» գիր­քին մէջ կ՚ը­սէ, թէ՝ կրթու­թիւ­նը կը սկսի մօր գրկին մէջ, ա­պա կը կա­տա­րե­լա­գոր­ծուի դաս­տիա­րա­կու­թեամբ՝ դպրո­ցը՝ ու­սու­ցի­չին հսկո­ղու­թեա­նը տակ եւ կ՚ամ­բող­ջա­նայ ըն­կե­րա­յին մի­ջա­վայ­րի մէջ՝ ու­ղիղ եւ շի­տակ քայ­լեր առ­նե­լով։
Ա­մէն աս­պա­րէզ, ա­մէն նա­խա­սի­րուած աշ­խա­տու­թեան տե­սակ, ա­մէն ծա­ռա­յու­թիւն նուի­րա­կա՛ն է, երբ ան նպա­տակ եւ դի­տա­ւո­րու­թիւն ու­նի «մա՛րդ»ը՝ նուի­րուած է մարդ­կու­թեան բա­րօ­րու­թեան, յա­ռա­ջաց­ման եւ կա­տա­րե­լա­գոր­ծու­թեան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հայ Ե­կե­ղեց­ւոյ կա­րե­ւոր տօ­նե­րէն է Թարգ­-մա­նիչ­նե­րու յի­շա­տա­կու­թեան տօ­նախմ­բու­թիւ­նը։ Ուս­տի թարգ­մա­նիչ­նե­րու ա­ռաջ­նոր­դը ե­ղաւ Սուրբ Մես­րոպ Մաշ­տոց՝ ան­մի­ջա­կան ա­ջակ­ցու­թեամ­բը Սուրբ Սա­հակ Ա. Պար­թեւ Հայ­րա­պե­տի։
Սուրբ Սա­հակ Հայ­րա­պե­տի վախ­ճա­նու­մէն յե­տոյ, Սուրբ Մես­րոպ Մաշ­տոց կ՚ապ­րի միայն վեց ա­միս, ո­րոնց շրջա­նին ի՛նքն է, որ կը հո­վուէ Հա­յոց Ե­կե­ղե­ցին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին, Հոգեգալուստէն յետոյ, 33-րդ օրը, որ հինգշաբթի է, կը նշէ «Սրբոց Թարգմանչաց մերոց Սահակայ եւ Մեսրովբայ» տօնը, որ այս տարի կը հանդիպի 21 յունիս հինգշաբթի օրուան։ Արդարեւ, այս տօնին աւանդութիւն է դարձած, ուխտագնացութեամբ երթալ դէպի Օշական եւ այցելել Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոցի գերեզմանը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ՝ որպէս բնութեան մէկ մասը, տեւական բարեփոխման ենթակայ է։ Եւ որովհետեւ մարդ միայն «մարմին»է չէ կազմուած, այլ ունի նաեւ հոգի եւ միտք, ուրեմն իր բարեփոխութիւնը կը կատարուի թէ՛ մարմնով, թէ՛ հոգիով եւ թէ՛ միտքով, եւ այս երեք արժէքներու միանգամայն բարեփոխութեամբն է որ մարդ կը կատարելագործուի։