Արխիւ

Բան­կալ­թիի Մխի­թա­րեան վար­ժա­րա­նին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ Կա­ղան­դի տօ­նա­կա­տա­րու­թիւն իւ­րա­յա­տուկ վա­յել­չու­թեամբ:

Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռի նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ, ե­րէկ, Գում­գա­բուի «Պէզ­ճեան» սրա­հին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ տա­րե­մու­տի ա­ւան­դա­կան ման­կանց խրախ­ճան­քը։ Հա­մայն­քա­յին վար­ժա­րան­նե­րու ա­շա­կերտ­նե­րուն հա­մար նա­խա­տե­սուած այս խրախ­ճան­քին ըն­թաց­քին ստեղ­ծուե­ցաւ խան­դա­վառ մթնո­լորտ։ Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեա­նի հան­դի­սա­պե­տու­թեամբ տղա­քը հան­դէս ե­կան ե­լոյթ­նե­րով, ու­նե­ցան հա­ճե­լի ժա­մանց ու մա­նա­ւանդ նուէր­ներ ստա­ցան Կա­ղանդ պա­պու­կին ձե­ռամբ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հայ ժո­ղո­վուր­դի մէջ ըն­դու­նուած է Նոր Տա­րին՝ Ա­մա­նո­րը կո­չել նաեւ «Կա­ղանդ»։­
Ըստ Հրա­չեայ Ա­ճա­ռեա­նի «կա­ղանդ» բա­ռը փո­խա­ռեալ է լա­տի­նե­րէ­նէ՝ «calendea», այ­սինքն «ամ­սա­մուտ» բա­ռէն, որ ծա­գած է «calo»՝ «կո­չել» կան­չել բա­յէն։

Ի. Ի. ԳԱ­ՄԻՆԿԶ

Փոք­րիկ ան­խօս Կա­ղան­դի ծառ
Դուն շատ փոքր ես
Ա­ւե­լի ծա­ղի­կի նման ես
Ո՞վ գտաւ քեզ կա­նաչ պար­տէ­զին մէջ
Եւ դուն տխրե­ցա՞ր հե­ռա­ցուե­լուդ հա­մար. 

ՄԱԿ-ի նոր ընդ­հա­նուր քար­տու­ղար Ան­թո­նիօ Կու­թե­րէժ Ա­մա­նո­րի առ­թիւ հրա­պա­րա­կեց պատ­գամ մը, ո­րու մէջ խա­ղա­ղու­թիւ­նը ընդգ­ծեց որ­պէս ա­ռաջ­նա­հեր­թու­թիւն՝ 2017 թուա­կա­նին հա­մար։ Կու­թե­րէժ, որ ե­րէ­կուան դրու­թեամբ ստանձ­նեց ընդ­հա­նուր քար­տու­ղա­րի պաշ­տօ­նը, ը­սաւ հե­տե­ւեա­լը. «Խա­ղա­ղու­թիւ­նը պէտք է ըլ­լայ մեր նպա­տա­կը եւ մեր ու­ղե­ցոյ­ցը։

Թուրքիա 2017 թուականը դիմաւորեց Իսթանպուլի մէջ պատահած ահաբեկչական դէպքին ցնցումով. 39 զոհ, 65 վիրաւոր
Օրթագիւղի «Ռէյնա» գիշերային ակումբէն ներս մղձաւանջային ոճրագործութեան զուգահեռ աշխարհի գրեթէ բոլոր մայրաքաղաքներէն եւ միջազգային կառոյցներու կեդրոններէն զօրակցութեան պատգամներ կը հասնին Անգարա։ Անվտանգութեան ամբողջ համակարգը շարժման անցած է՝ խոյս տուած յանցագործը յայտնաբերելու համար։
Հանրապետութեան Նախագահ Էրտողան. «Որպէս ազգ՝ մեր պաղարիւնութիւնը պահպանելով, իրարու աւելի փարելով երբեք տեղի պիտի չտանք նման կեղտոտ խաղերու»։

Կէ­տիկ­փա­շա­յի «Հրանդ Տինք» վար­ժա­րա­նին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ Ա­մա­նո­րի խան­դա­վառ հան­դէս մը։ Դպրո­ցի սա­նե­րը յա­ջող եր­գե­րով եւ ար­տա­սա­նու­թիւն­նե­րով ար­տա­յայ­տե­ցին ի­րենց հիմ­նա­կան ա­մա­նո­րեան մաղ­թան­քը, որն էր աշ­խար­հի խա­ղա­ղու­թիւ­նը։

Գա­րա­կէօ­զեան Տան մէջ Նոր տա­րուան առ­թիւ տե­ղի ու­նե­ցաւ ո­գե­ւոր հան­դէս մը։ «Նա­տիա եւ Տիգ­րան Կիւլ­մէզ­կիլ» նո­րա­կա­ռոյց գե­ղա­րուես­տա­կան աշ­խա­տա­նո­ցի եր­դի­քին տակ տե­ղի ու­նե­ցաւ ձեռ­նար­կը, ո­րուն մաս­նակ­ցե­ցան հաս­տա­տու­թեան պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րը, դպրո­ցի ու­սուց­չա­կան կազ­մը, ա­շա­կերտ­նե­րու ծնող­ներ եւ հիւ­րեր։

ԿԱ­ՐՕ ՄԱՐ­ՏՈՒ­ՆԻ

Կար­միր կը փսխէ տա­րին ալ այս հին,
Կամքն իր ծան­րա­գին դեռ պի­տի տա­նինք․
Հա­մա­ձայն կամ ոչ՝ քմայքն է ա­նոր,
Պի­տի հաս­նի քեզ, տա­րին է սա նոր։