Արխիւ

ՍԱՐ­ԳԻՍ ՓՈ­ՇՕՂ­ԼԵԱՆ

Գիր­քը պայ­քար­նե­րու յա­ջոր­դա­կա­նու­թեանբ օ­ղա­կուած ըն­թացք մըն է՝ յա­նուն յա­ւի­տե­նա­կան կեան­քի ի­րա­գոր­ծու­մի:

​ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

«Մենք փրկուե­լու խնդիր չու­նինք։ Մենք ու­նինք ապ­րե­լու խնդիր, սոր­վե­լու, աշ­խա­տե­լու, ստեղ­ծա­գոր­ծե­լու, զար­գա­նա­լու, աշ­խար­հի հետ քա­լե­լու խնդիր։ Զէն­քով կա­րե­լի է փրկուիլ, բայց նաեւ կա­րե­լի է կորսնց­նել։ Վեր­ջին հա­շուով, զէն­քը գոր­ծիք մըն է, որ ինչ­քան ալ՝ ա­հա­ւոր, ու­նի սահ­մա­նա­փակ հնա­րա­ւո­րու­թիւն­ներ։ Մե­զի պէտք են ան­սահ­ման հնա­րա­ւո­րու­թիւն­ներ»:
Հիմա եթէ արիւն թափի, ի՞նչ պիտի ունենանք…
Տիգրան Պասկեւիչեան. «Ժո­ղո­վուր­դը ե­րե­ւա­կա­յա­կան նե­րուժ մըն է։ Այս նե­րու­ժի հար­ցին վե­րա­բե­րեալ նման քայ­լե­րու դի­մող­նե­րը միշտ ալ կը սխա­լին։ Նման հզօր, տպա­ւո­րիչ գոր­ծո­ղու­թեան եր­թալ՝ հա­շուած չըլ­լա­լով յա­ջորդ քայ­լե­րը, ա­հա­ւոր կը բար­դաց­նէ վիճակը։ Պե­տու­թեան ղե­կա­վա­րը Սերժ Սարգ­սեանն է եւ ու­րիշ ոչ ոք այս գոր­ծըն­թա­ցին վրայ ազ­դե­լու ո­րե­ւէ լծակ ու­նի»:

Նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ Ատր­պա­տա­կա­նի Հա­յոց Թե­մի Ազ­գա­յին վար­չու­թեան, 62-րդ տա­րին ըլ­լա­լով, Յու­լի­սի 14-16 թուա­կան­նե­րուն տե­ղի ու­նե­ցաւ տա­րե­կան ե­ռօ­րեայ ուխ­տագ­նա­ցու­թիւ­նը դէ­պի Ար­տա­զի Ս. Թա­դէոս ա­ռա­քեա­լի վան­քը՝ հո­վա­նա­ւո­րու­թեամբ Մե­ծի Տանն Կի­լի­կիոյ Տ.Տ. Ա­րամ Ա. Կա­թո­ղի­կո­սի եւ նա­խա­գա­հու­թեամբ Ատր­պա­տա­կա­նի Հա­յոց Թե­մի Ա­ռաջ­նորդ Տ. Գրի­գոր Եպսկ. Չիֆթ­ճեա­նի:

Վեր­ջերս Լոս Ան­ճե­լը­սի մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ մա­նուկ­նե­րու եւ պա­տա­նի­նե­րու հա­մար նա­խա­տե­սուած թատ­րոն:

Մե­ծի Տանն Կի­լի­կիոյ Տ.Տ. Ա­րամ Ա. Կա­թո­ղի­կո­սը այս օ­րե­րուն հո­վուա­պե­տա­կան այ­ցե­լու­թիւն մը կու տայ դէ­պի Սու­րիոյ կարգ մը հա­յա­շատ շրջան­նե­րը։ Ծա­նօթ է, որ վեր­ջին տա­րի­նե­րուն Սու­րիա­յէ ներս ծա­գած ներ­քին պա­տե­րազ­մը չա­փա­զանց ծանր կա­ցու­թիւն յա­ռա­ջա­ցու­ցած է այդ երկ­րի հայ հա­մայն­քին տե­սա­կէ­տէ։

​Անգլիական The Telegraph-ին հարցազրոյցը հայ ֆութպոլի մեծ աստղին հետ:
Հենրիխ Մխիթարեան կը ցաւի, որ վաղամեռիկ հայրը չի կրնար տեսնել իր ցուցադրած խաղը:

«Սաս­նայ ծռեր» զի­նեալ խում­բին կող­մէ Ե­րե­ւա­նի կեդ­րո­նին մեր­ձա­կայ Է­րե­բու­նի թա­ղա­մա­սէն ներս ոս­տի­կա­նա­տան մը բռնագ­րա­ւու­մով պայ­մա­նա­ւո­րուած դէպ­քե­րու շա­րա­նը կը շա­րու­նա­կուի ամ­բողջ սաստ­կու­թեամբ։ Այս ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նին, դժբախ­տա­բար, լա­րուա­ծու­թիւ­նը դար­ձած է Հա­յաս­տա­նի ներ­քին քա­ղա­քա­կան կեան­քի գլխա­ւոր ստո­րո­գե­լին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Ու­րեմն կը շա­րու­նա­կենք հա­տուած­ներ ներ­կա­յաց­նել Եզ­նի­կի «Եղծ Ա­ղան­դոց»էն։ Հա­տուած­նե­րու նիւթն է՝ «չա­րին ծա­գում»ը։

Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու ար­տա­քին գոր­ծոց նախ­կին նա­խա­րար, նախ­կին ա­ռա­ջին տի­կին Հի­լը­րի Քլին­թըն պաշ­տօ­նա­պէս դար­ձաւ Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու նա­խա­գա­հու­թեան Դե­մոկ­րա­տա­կան կու­սակ­ցու­թեան թեկ­նա­ծուն: