Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կեան­քի ա­մէն ապ­րում­նե­րու եւ մարդ­կա­յին փոխ­յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րու մէջ ար­ժե­չափ՝ «standard» մը ու­նե­նալ կա­րե­ւոր է ան­հա­տա­կան ապ­րում­նե­րուն եւ հա­ւա­քա­կա­նու­թեան մէջ՝ փոխ­յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րուն ա­ռո՛ղջ մշակ­ման հա­մար։

Մոնթ­րէա­լի մէջ յա­ռա­ջի­կայ Սեպ­տեմ­բե­րի 27-ին «Փո­լաք Հո­լ­»ի մէջ տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ ե­ղեռ­նէն վե­րապ­րած հայ ե­րա­ժիշտ­նե­րու վաս­տա­կին նուի­րուած հա­մերգ մը, գլխա­ւոր կազ­մա­կեր­պու­թեամբ ե­րա­ժիշտ եւ դա­սա­խօս Յաս­միկ Ին­ճէ­ճի­կեա­նի։ Ստո­րեւ՝ Գա­նա­տա­յի «Ա­պա­գայ» օ­րա­թեր­թէն քա­ղե­լով կը ներ­կա­յաց­նենք այս հա­մեր­գին ման­րա­մաս­նե­րուն կա­պակ­ցու­թեամբ Յաս­միկ Ին­ճէ­ճի­կեա­նի հետ կա­տա­րուած հար­ցազրոյ­ցը։

Շու­շիի մէջ տե­ղի ու­նե­ցա­ւ Ա­լիո­նա Ստեր­լի­կո­վա­յի ստեղ­ծած նո­րա­ձեւ հա­գուս­նե­րու ցու­ցադ­րու­թիւ­նը։
Նո­րա­ձե­ւու­թեան ցու­ցադ­րու­թեան մտայ­ղաց­ման հե­ղի­նակ, հա­գուս­տի ձե­ւա­ւո­րող Ա­լիո­նա Ստեր­լի­կո­վա­յի հա­մա­ձայն,  ձեռ­նար­կին նպա­տա­կն­ է ներ­կա­յաց­նել Ար­ցա­խի գրաւ­չու­թիւնն ու ա­նոր ա­նա­ղարտ բնու­թիւ­նը, ազ­գա­յին, ա­ւան­դա­կան, մշա­կու­թա­յին ար­ժէք­նե­րը:

Ատր­պէյ­ճա­նի տնտե­սու­թիւ­նը գրե­թէ ամ­բող­ջու­թեամբ հիմ­նուած է քա­րիւ­ղի ար­տա­հան­ման վրայ։ Կաս­պից ծո­վու քա­րիւ­ղի եւ կա­զի հան­քե­րը կը հան­դի­սա­նան աշ­խար­հի եր­րորդ խո­շո­րա­գոյն պա­շա­րը, սա­կայն անս­պառ չեն ա­նոնք։ Հինգ տա­րի ա­ռաջ այս ար­տադ­րու­թիւն­նե­րը հա­սած էին ի­րենց գա­գաթ­նա­կէ­տին, բայց վեր­ջին քա­նի մը տա­րի­նե­րուն ա­նոնց քա­նա­կի նուա&sh

Եւ­րո­պա­կան միու­թեան նա­խա­րար Ա­լի Հայ­տար Քոն­ճա հայ­կա­կան ցե­ղաս­պա­նու­թեան վե­րա­բե­րեալ ի­րեն ուղ­ղեալ հար­ցու­մի մը պա­տաս­խա­նե­լով՝ յայ­տա­րա­րեց, թէ կար­ծե­ցեալն ու ի­րա­կա­նը ո­րե­ւէ տար­բե­րու­թիւն չու­նին։ «Բա­ցո­րոշ ու յստակ է, որ կո­տո­րած մը կա­տա­րուած է։
 

Լեռնային Ղարաբաղի անկախութեան 24-րդ տարին բնորոշուեցաւ շքեղ համերգով մը:
Ստեփանակերտի Վերածնունդի հրապարակին վրայ հնչեց Վերտիի «Ռեքուիէմ»ը:

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

2015-2016 կրթական շրջանի վերամուտին ընդառաջ իսթանպուլահայ հինգ լիսէներու տնօրէնները հիւրընկալուեցան ԺԱՄԱՆԱԿ-ի խմբագրատան երդիքին տակ - 1:
Մեր վարժարանները կը դիմագրաւեն լուրջ մարտահրաւէրներ՝ արդիական ուսում մը ջամբելու, ինքնութեան հարցերու եւ ծնողներու ակնկալութեանց խաչմերուկին վրայ:

 ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ող­ջա­խո­հու­թիւն» կը նշա­նա­կէ՝ հա­մա-լը­րու­մը ի­մա­ցա­կա­նու­թեան եւ բա­նա­կա­նու­թեան մար­դուն մէջ։ Ա­ւե­լի նեղ ու յա­տուկ ի­մաս­տով, կը նշա­նա­կէ՝ ժուժ­կա­լու­թիւն, չա­փա­ւո­րու­թիւն։

ԺԻ­ՐԱՅՐ ՉՈ­ԼԱ­ՔԵԱՆ

Երկ­րորդ խօսք առ­նո­ղը ե­ղաւ սու­րիա­հայ լե­զուա­բան, ման­կա­վարժ, ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէ­նի դա­սա­գիր­քե­րու հե­ղի­նակ, եւ այժմ Ե­րե­ւա­նի Պե­տա­կան հա­մալ­սա­րա­նի դա­սա­խօս Յա­կոբ Չո­լա­քեան: Ան հան­դէս ե­կաւ «Գրա­կան հա­յե­րէ­նի եր­կու ճիւ­ղե­րու մեր­ձեց­ման խնդիր­նե­րը սփիւռ­քա­հայ դպրո­ցի հա­մա­պա­տաս­խան փոր­ձի լոյ­սին տակ» զե­կու­ցու­մով: