Արխիւ

Լի­բա­նա­նա­հայ խումբ մը սու­զորդ­ներ նա­խըն­թաց օր Մի­ջերկ­րա­կա­նի յա­տա­կին խաչ մը տե­ղադ­րե­ցին՝ 2015-ի ո­գե­կո­չում­նե­րուն շրջագ­ծով։ Մի­ջերկ­րա­կա­նի Լի­բա­նա­նին վի­ճա­կած հա­տուա­ծէն ներս, 35 մեթր խո­րու­թեան վրայ զե­տե­ղուե­ցաւ այս խա­չը՝ ի յի­շա­տակ հա­յոց նա­հա­տակ­նե­րուն։

Սուրիահայութեան անելանելի կացութիւնը հետզհետէ կը խորանայ ծանրածանր հետեւանքներով:
Անվտանգութեան խնդիրներուն վրայ աւելցած տնտեսական բարդութիւնները անտանելի կը դարձնեն կեանքը:

Սու­րիոյ ներ­քին պա­տե­րազ­մի մթնո­լոր­տին մէջ հետզ­հե­տէ կը խո­րա­նայ տեղ­ւոյն հա­յու­թեան ա­նե­լա­նե­լի վի­ճա­կը։ «Ար­մէնփրէս» գոր­ծա­կա­լու­թիւ­նը ե­րէկ ար­ձա­գանգ հան­դի­սա­ցաւ Հա­լէ­պի «Գան­ձա­սար» թեր­թի ա­հա­զան­գին։

ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԵՊԵՃԵԱՆ

«Հայրենասէր մըն էր Պատուելին…»։

Հայ ժողովուրդի պատմութեան ամբողջ առանցքին, աշխարհական առաջնորդներու կողքին՝ ունեցած ենք նաեւ եկեղեցականներ, որոնք կարեւոր եւ մեծ ներդրում ունեցած են մեր ազգային, հայրենասիրական ու քաղաքական կեանքի ոլորտներուն մէջ։ Հայ ժողովուրդի պատմութեան տարբեր հանգրուաններուն մէջ, ներառելով նաեւ 1915-ի արհաւիրքի օրերը, եկեղեցականներն ու հոգեւոր առաջնորդները նաեւ մնացած են պատնէշի վրայ եւ իրենց ժողովուրդին հետ «գացած են մինչեւ վերջ»։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Բամ­բա­սան­քը ո­րե­ւէ կեր­պով ար­դա­րաց­նել կա­րե­լի չէ՛։ Բայց ո­մանք կ՚ը­սեն, թէ խօ­սե­լիք նիւ­թի պա­կա­սի պատ­ճա­ռով է, որ մար­դիկ կը նա­խընտ­րեն բամ­բա­սել։ Հա­մո­զիչ պատ­ճա­ռա­բա­նու­թիւն մը չէ՛ ա­սի­կա։ Քա­նի որ «խօ­սե­լիք նիւ­թի պա­կաս»ին վե­րագ­րել «սխալ» մը՝ կը նշա­նա­կէ «սխա­լը ու­րիշ սխա­լով մը սրբագ­րել», ինչ որ ա­ւե­լի մեծ սխալ մը կը ստեղ­ծէ եւ սխա­լը կը բազ­մա­պատ­կէ։

 Թոփ­գա­բուի Ս. Նի­­կո­ղա­յոս ե­կե­ղե­ցին վեր­ջերս ընդ­հա­նուր մաք­րու­թեան եւ վե­րա­նո­րո­գու­թեան են­թար­կուած էր՝ Ար­տա­շէս Տիւյ­մէ­ճեա­նի նուի­րատուու­թեամբ։ Ծա­նօթ է, որ Ար­տա­շէս Տիւյ­մէ­ճեան մեր ե­կե­ղե­ցա­կան կեան­քի նուի­րեալ ա­նուն­նե­րէն մին է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Նե­րե­լը ա­ռա­քի­նու­թիւն է, ազ­նուու­թիւն է, ըն­տիր մար­դու գործ է։ Բայց նե­րե­լու, նե­րո­ղա­միտ ըլ­լա­լու ի­մաս­տը ի՞նչ է։ Ար­դա­րեւ նե­րե­լը, իր լայն ի­մաս­տով, կը նշա­նա­կէ՝ ժա­մա­նա­կա­ւոր պա­տի­ժի մը կամ հատու­ցու­մի մը թո­ղու­թիւն տալ՝ ո­րոնց պատ­ճառ ե­ղած յան­ցան­քը ջնջուած է։

Ընդ­հա­նուր սպա­յա­կոյ­տի նա­խա­գահ զօ­րա­վար Նէճ­տէտ Էօ­զէլ շա­բա­թա­վեր­ջին ար­ձա­կուր­դի մեկ­նե­ցաւ՝ են­թար­կուած ըլ­լա­լով վի­րա­հա­տու­թեան։ «Ա­նա­տո­լու» գոր­ծա­կա­լու­թիւ­նը տե­ղե­կա­ցուց, թէ ան տասն­հինգ օրուան հա­մար մեկ­նած է ար­ձա­կուր­դի։

Ե­րէկ, Սա­մա­թիոյ մէջ սկսաւ միջ­միու­թե­նա­կան 26-րդ «Ռու­բէն Սէ­մէր­ճեան» պաս­քէթ­պո­լի մրցա­շար­քը։ Սա­հա­կեան-Նու­նեան վար­ժա­րա­նի պար­տէ­զին մէջ ա­ռա­ջին հան­դի­պու­մը տե­ղի ու­նե­ցաւ Տա­տեան սա­նուց միու­թեան եւ Պո­մոն­թիի Մխի­թա­րեան սա­նուց միու­թեան խում­բե­րուն մի­ջեւ։

Պա­րըն ըն­տա­նի­քը ե­րէկ ապ­րե­ցաւ եր­ջա­նիկ ու յատ­կան­շա­կան օր մը։ Այս­պէս, Գու­րու­չէշ­մէի Ե­րեւ­ման Ս. Խաչ ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ ե­րէկ տե­ղի ու­նե­ցաւ մեր հա­մայն­քի հա­մակ­րե­լի ե­րի­տա­սարդ ա­մոլ­նե­րէն Ար­մաշ-Ա­նա­հի­տա Պա­րըն­նե­րու դստեր՝ փոք­րիկն Ա­րիա­նա Պա­րը­նի Ս. Մկրտու­թեան խորհր­դա­կա­տա­րու­թիւ­նը։