Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ազ­գե­րու կեան­քին մէջ կը գտնուին շրջան­ներ եւ դէպ­քեր՝ ո­րոնք ի­մաստ կը ստա­նան եւ կը դառ­նան պատ­մու­թեան ա­ռանց­քը, մեկ­նա­կէ­տը, էու­թեան պատ­ճա­ռը եւ կեան­քին նպա­տա­կը։ Ինչ­պէս ան­հա­տա­կան, նոյն­պէս ըն­կե­րա­յին կեան­քի գո­յա­պահ­պան­ման ու գո­յա­տեւ­ման հա­մար կեն­սա­կան դրոշմ­ներ են այդ շրջան­նե­րը եւ կամ դէպ­քե­րը։

Բրի­տա­նա­կան «Տի Ին­տի­փեն­տընթ» օ­րա­թեր­թը կը հա­ղոր­դէ, որ Զուի­ցե­րիոյ մէջ պի­տի քննար­կուի ա­ռա­ջարկ մը, ո­րուն հա­մա­ձայն, երկ­րի իւ­րա­քան­չիւր քա­ղա­քա­ցի, ան­կախ այն ի­րո­ղու­թե­նէն, թէ գոր­ծա­զուրկ է կամ ոչ, իւ­րա­քան­չիւր ա­միս պի­տի ստա­նայ 2500 զուի­ցե­րա­կան ֆրանք (շուրջ 2450 տո­լար):

Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­յին ռա­տիո­յի գոր­ծա­դիր տնօ­րէն նշա­նա­կուե­ցաւ Ար­ման Սա­ղա­թե­լեան։ «Ար­մէնփ­րէս»ի հա­ղոր­դում­նե­րով, այս ո­րո­շու­մը առ­նուե­ցաւ Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­յին հե­ռուս­տա­ռա­տիօ ըն­կե­րու­թեան խոր­հուր­դին կող­մէ։

Սուրիոյ ճգնաժամի յաղթահարման շուրջ միջազգային բեմահարթակի վրայ անընդհատ որոնումներ:
Հալէպի շրջանին ռազմավարական փոփոխութիւն:
Տավուտօղլու Լոնտոնի մէջ: Ըստ Լաւրովի, հրադադար մը կրնայ հաստատուիլ Թուրքիոյ սահմանի հակակշռուելով:

Վեհափառ Հայրապետը տուաւ իր օրհնութիւնը՝ նոր ձեռնադրուած տասներկու քահանաներուն:
Նորին Սրբութիւնը յորդորեց, որ եկեղեցականները բարի օրինակ ըլլան իրենց նուիրեալ ծառայութեամբ:

Ֆէ­րի­գիւ­ղի Ս. Վար­դա­նանց Դպրաց Դաս-երգ­չա­խում­բը այս շա­բա­թա­վեր­ջին պի­տի նշէ իր կրկնակ տա­րե­դարձ­նե­րը։ Դպրաց դա­սու հիմ­նադ­րու­թեան 107-րդ, իսկ երգ­չա­խում­բի կազ­մա­ւոր­ման 84-րդ տա­րե­դարձ­նե­րուն առ­թիւ նա­խա­տե­սուած են կրօ­նա­կան եւ աշ­խար­հիկ ա­ւան­դա­կան ա­րա­րո­ղու­թիւն­ներ։

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հայաստանեայց Առաքելական Եկեղեցւոյ Անգլիոյ Թեմի առաջնորդը բացառիկ հարցազրոյց մը տուաւ ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթին:
Տ. Յովակիմ Եպսկ. Մանուկեան. «Անգլիահայութիւնը ունի ներկայացուցչական անձեր, որոնք լաւ յարաբերութիւններու մէջ են զանազան շրջանակներու հետ»:

Սու­րիոյ ներ­քին պա­տե­րազ­մէն խոյս տա­լով Հա­յաս­տա­նի մէջ ա­պաս­տան գտած հա­յոց բազ­մա­կող­մա­նի կա­րիք­նե­րու դի­մագ­րա­ւու­մը միշտ ա­ռաջ­նա­հեր­թօ­րէն կը զբա­ղեց­նէ օ­րա­կար­գը։ Այս ա­ռու­մով ե­րէկ Ե­րե­ւա­նի մէջ ապ­րուե­ցաւ յատ­կան­շա­կան օր մը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Բայց մին­չեւ այս բա­նա­կին եր­կիր հաս­նի­լը՝ ար­դէն նա­խա­րար­նե­րու ու­րա­ցու­թեան համ­բա­ւը հա­սած էր եւ ընդ­հա­նուր շփո­թու­թիւն յա­ռա­ջա­ցու­ցած։ Մինչ վի­ճա­կա­ւոր ե­պիս­կո­պոս­ներն ալ ի­րենց վի­ճակ­նե­րը վե­րա­դար­ձած էին, քո­րե­պիս­կո­պոս­նե­րը՝ գիւ­ղերն ու ա­ւան­նե­րը, եւ կը դրդէին թէ՝ գիւ­ղա­ցի­նե­րը եւ ա­զատ­նե­րը պէ՛տք է պաշտ­պա­նեն ե­կե­ղե­ցին ի­րենց հա­ւա­տու­րաց իշ­խան­նե­րուն դէմ՝ կռուին եւ պատ­ժեն զա­նոնք։