Արխիւ

Ես ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի ըն­թեր­ցողն եմ ար­դէն հինգ տա­րիէ ի վեր եւ ե­րե­ւի, թէ չեմ գի­տեր՝ քի­չե­րէ՞ն մին, թէ՞ շա­տե­րէն մին, թէ, որ ե­ղած եմ նաեւ ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի խմբագ­րա­տա­նը, ուր շատ աշ­խա­տան­քա­յին մթնո­լորտ կայ, շատ բա­րե­կա­մա­բար կ՚ըն­դու­նին բո­լո­րը եւ  նոյն կերպով կը ճա­նա­պար­հեն: 
ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի մա­սին խօ­սե­լու ա­տեն ես կ՚ու­զեմ ըն­դա­մէ­նը քա­նի մը յատ­կա­նի­շեր նշել. Նախ՝ ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ը, կը կար­ծեմ, տա­րա­ծքաշր­ջա­նա­յին թերթ է, հա­կա­ռակ, որ ան կը հրա­տա­րա­կուի Պո­լիս, բայց շնոր­հիւ այն հար­ցադ­րում­նե­րու, ո­րոնք ընդգր­կուած են ա­նոր է­ջե­րուն մէջ եւ նաեւ շնոր­հիւ Սա­գօ Ա­րեան թըղ-թակ­ցի, որ սիւ­նակ ու­նի այն­տեղ, ան կը դառ­նայ տա­րա­ծքաշր­ջա­նա­յին թերթ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սիրոյ կարեւորութիւնը եւ անհրաժեշտութիւնը աւելի յստակ ինչպէ՞ս կարելի է բացատրել. եթէ չկայ սէր, չկայ նաեւ որեւէ բան մարդուս համար։ Արդարեւ սէրը կեա՛նք է եւ կեանքի աղբիւր, եւ չափազանցած չենք ըլլար եթէ ըսենք. եթէ սէր չկայ՝ կեանք ալ չկա՛յ։

110-ամեակի առթիւ տեղի ունեցած տարեդարձի ձեռնարկը հնարաւորութիւն ընձեռեց նախանշելու՝ թերթիս վերամեկնաբանեալ առաքելութեան հիմնական առանցքները:
Երկու նիստով յոբելենական հաւաք:
Յայտնի գրականագէտներ դրուատիքը հիւսեցին՝ բանասէր Սեւան Տէյիրմենճեանի ջանքերով սկիզբ առած հրատարակչական աշխատանքի ծիրէն ներս կատարուած արտադրութեան, ընդգծելով պտուղներուն որակն ու պատրաստութեան լայն մտահորիզոնները:
ԺԱՄԱՆԱԿ-ի www.jamanak.com կայքէջը՝ ուրոյն պատուհան մը, ուրկէ լոյս կը սփռուի հայ իրականութեան օրակարգի բազում նիւթերու ամենահետաքրքրական երեսակներուն վրայ:

Կը շնոր­հա­ւո­րեմ յար­գե­լի պա­րոն Ա­րա Գօ­չու­նեա­նը՝ ԺԱ­ՄԱ­ՆԱ­Կ օ­րա­թեր­թի 110-ա­մեա­կի ա­ռի­թով, եւ կը մաղ­թեմ, որ օ­րա­թեր­թը ու­նե­նայ ան­խա­փան եւ ար­գա­սա­ւոր ու­ղի: 
Սե­ւան Տէ­յիր­մեն­ճեա­նի աշ­խա­տա­սի­րու­թեամբ եւ Վա­հէ Թաշ­ճեա­նի յա­ռա­ջա­բա­նով «Ռու­բէն Զար­դա­րեան. Յօ­դուած­ներ» գիր­քի մէջ լոյս տե­սած են այն յօ­դուած­նե­րը, ո­րոնք Զար­դա­րեան գրած է ԺԱ­ՄԱ­ՆԱ­Կ օ­րա­թեր­թին աշ­խա­տակ­ցե­լու ա­միս­նե­րուն՝ 1908 թուա­կա­նի Նո­յեմ­բե­րէն մին­չեւ 1909 թուա­կա­նի Ապ­րի­լը:

Ա­նոնք ո­րոնք քիչ թէ շատ ծա­նօթ են 19-րդ դա­րու վեր­ջա­ւո­րու­թեան եւ 20-րդ դա­րու սկիզ­բի ա­րեւմ­տա­հայ մա­մու­լին, ա­պա պատ­կե­րա­ցում ու­նին թէ ան ինչ վիթ­խա­րի ծով է, ով­կիա­նոս՝ տա­րե­գիր­քեր, օ­րա­ցոյց­ներ, պար­բե­րա­գիր­քեր, ամ­սա­գիր­քեր, հան­դէս­ներ եւ այլն...

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Հայաստանի Հանրապետութեան Սփիւռքի նախարարութեան նախաձեռնութեամբ եւ Հայկական բարեգործական ընդհանուր միութեան հիւրընկալութեամբ:
Դարադարձին յաջորդած ձեռքբերումներ:
ԺԱՄԱՆԱԿ-ի հիմնադրութեան 110-ամեակին ձօնուած ձեռնարկ՝ Երեւանի մէջ:
Յոբելենական հանդիսութեան ընթացքին թերթիս մերօրեայ առաքելութեան, կայքէջին ու մօտաւոր անցեալին հաստատուած մատենաշարի արդիւնքներուն մասին խորհրդածեցին հեղինակաւոր մտաւորականներ, որոնք արտայայտուեցան բարձր գնահատանքով՝ բանալիներ մատուցելով նաեւ յառաջիկայ շրջանի ակնկալութիւններուն կապակցութեամբ:

ԱԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

​«Յոյսը երբեք ամօթով չի ձգեր» (Հռ 5.5)։
Յոյսը մարդուն մէջ ի վերուստ դրուած գործօն մըն է, որուն միջոցաւ մարդ ինքզինք կը վերականգնէ, տեղի չի տար դոյզն դժուարութիւններու դիմաց եւ անկոտրում կամքով կը պայքարի՝ իր նպատակին հասնելու համար։

Գուզկունճուքի Ս. Գրիգոր Լուսաւորիչ եկեղեցւոյ թաղային խորհուրդին կողմէ կարեւոր նախաձեռնութիւն:
Երբեմնի Լուսաւորիչեան վարժարանի շէնքի տանիքը կը վերականգնուի՝ Գէորգ Էօզգարակէօզի հսկողութեան տակ:

ՅԱ­ԿՈԲ ՄԻ­ՔԱ­ՅԷ­ԼԵԱՆ

Մարդիկ, որոնք շատ կը կարդան, մարդիկ, որոնք լաւ պաշար ունին եւ խօսելու կարողութիւն, միշտ զիրենք լսողներ կը փնտռեն: Իրենց ամբարած գիտելիքներն ու կեանքի փորձառութիւնները կ՚ուզեն բաժնեկցիլ ուրիշներու հետ, թէ՛ այդ ձեւով լիցքաթափուելու եւ թէ՛ դիմացինին ալ օգտակար դառնալու հաճոյքը ունենալու: