Արխիւ

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱ­ԶԱ­ՐԵԱՆ

Մէկ ձեռ­քով ան­թա­ցու­պը բռնած, ճամ­բու եզ­րին ոտ­քի կե­ցած է ծե­րու­նին, միւս ձեռ­քով ալ հրա­ժեշտ կու տայ իր անդ­րա­նի­կին: Ակն­թարթ մը, ո­րուն ե­տին կ­­՚ու­րուագ­ծուի մեծ ու զգա­յա­ցունց պաս­տառ մը:

​Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հայ բա­րե­րար, Հա­յաս­տա­նի ու Ար­ցա­խի մէջ կարգ մը զար­գաց­ման ծրա­գիր­նե­րու ներդ­րող՝ Ռու­բէն Վար­դա­նեա­նի գոր­ծու­նէու­թեան մա­մու­լը յա­ճախ անդ­րա­դար­ձած է: Ինչ­պէս նաեւ լու­սար­ձա­կի տակ առ­նուած է ա­նոր տիկ­նոջ՝ Դի­լի­ջա­նի Մի­ջազ­գա­յին դպրո­ցի հա­մա­հիմ­նա­դիր Վե­րո­նի­քա Զո­նա­պեն­տի գոր­ծու­նէու­թիւ­նը: Վեր­ջերս մա­մու­լի ու­շադ­րու­թեան ար­ժա­նա­ցած է նաեւ Ռու­բէն Վար­դա­նեա­նի որ­դին՝ Դա­ւիթ Վար­դա­նեա­նը:

Այ­սօր ե­րե­կո­յեան, Հա­յաս­տա­նի Սփիւռ­քի նա­խա­րա­րու­թեան եւ Ե­րե­ւա­նի Պե­տա­կան հա­մալ­սա­րա­նի նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ՝ Ե­րե­ւա­նի Պե­տա­կան հա­մալ­սա­րա­նի եր­դի­քին տակ կը սկսի «Հայ­կա­կան աշ­խար­հը հա­մա­ցան­ցի մէջ» գի­տա­ժո­ղո­վը, որ տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ հա­մալ­սա­րա­նի կեդ­րո­նա­կան շէն­քին Գի­տա­կան խոր­հուր­դի նիս­տե­րու դահ­լի­ճին մէջ։

Տիար­պա­քը­րի եւ Պին­կէօ­լի մէջ ե­րէկ նա­հա­տա­կուե­ցան վեց զի­նուոր­ներ։ Տիար­պա­քը­րի Լի­ճէ գա­ւա­ռա­կէն ներս, Ա­պա­լը-Թա­փան­թե­փէ շրջան­նե­րու մի­ջեւ պաշ­տօ­նա­վա­րող ոս­տի­կան զօ­րաց վրայ ե­րէկ ան­ջա­տո­ղա­կան ա­հա­բեկ­չա­կան ՓՔՔ կազ­մա­կեր­պու­թեան ա­հա­բե­կիչ­նե­րը յար­ձա­կում մը գոր­ծե­ցին հրթիռ­նե­րով եւ հե­ռա­հար հրա­ցան­նե­րով։

​Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներու փոխ-նախագահը ըսաւ. «Կարելի՞ բան է, որ պահպանենք յանցագործ մը»:
Ճօ Պայտըն Անգարայի մէջ ուշադրութիւն հրաւիրեց իր երկրի եւ Թուրքիոյ արդարադատութեան համակարգերուն միջեւ առկայ տարբերութիւններուն վրայ:

ՄԱԿ-ի զար­գաց­ման ծրա­գի­րը Կա­նաչ կլի­մա­յա­կան հիմ­նադ­րա­մին կող­մէ ստա­ցած է 20 մի­լիոն տո­լա­րի դրա­մաշ­նորհ՝ ամ­բողջ Հա­յաս­տա­նի տա­րած­քով ու­ժա­նիւ­թի ար­դիւ­նա­ւէ­տու­թիւ­նը բարձ­րաց­նե­լու, ծախ­սե­րը, ինչ­պէս նաեւ ած­խա­ծի­նի եր­կօք­սի­տի ար­տա­նե­տու­մը նուա­զեց­նե­լու հա­մար:

Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու Փոխ-նա­խա­գահ Ճօ Պայ­տըն այ­սօր շփում­ներ կ՚ու­նե­նայ մայ­րա­քա­ղաք Ան­գա­րա­յի մէջ, ուր կը հիւ­րըն­կա­լուի ա­մե­նա­բարձր մա­կար­դա­կի վրայ։ 15 Յու­լի­սի զի­նեալ յե­ղաշրջ­ման ձա­խող փոր­ձէն քա­ռա­սուն օր վերջ Ճօ Պայ­տըն կ՚այ­ցե­լէ Թուր­քիա։

Հա­մայն­քա­յին շրջա­նակ­նե­րը վեր­ջին օ­րե­րուն խոր ցաւ կ՚ապ­րին Նա­տիա Կիւլ­մէզ­կի­լի ան­ժա­մա­նակ մա­հուան հե­տե­ւան­քով։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Մար­դիկ միշտ կեան­քի դիւ­րին եւ հա­ճե­լի կող­մը կ՚ու­զեն ապ­րիլ։ Բնա­կան է այս, քա­նի որ դիւ­րին ու հա­ճե­լի վի­ճակ մը ա­ւե­լի հրա­պու­րիչ է, քան դժուա­րին ու տա­ժա­նե­լի, խրթին կա­ցու­թիւն մը։ Բայց պէտք է խոր­հիլ, թէ՝ ար­դեօք ա­մէն դիւ­րին ու հա­ճե­լի ի­րո­ղու­թիւն օգ­տա­կար եւ բա­րե­բեր կրնա՞յ ըլ­լալ։ Խնդրա­կա՛ն է։