Արխիւ

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Մար­տի 14-ին, Հա­յաս­տա­նի Սփիւռ­քի նա­խա­րա­րու­թեան մէջ հրա­ւի­րուած էինք գիր­քե­րու շնոր­հան­դէ­սի: Հան­դի­սա­ւո­րու­թեամբ ներ­կա­յա­ցուե­ցան Սփիւռ­քի եւ Մշա­կոյ­թի նա­խա­րա­րու­թիւն­նե­րու հո­վա­նա­ւո­րու­թեամբ հրա­տա­րա­կուած «Հայ հե­րո­սու­հի կա­նայ­ք» եւ «Հայ կա­նայք 19-րդ դա­րա­վեր­ջի եւ 20-րդ դա­րաս­կիզ­բի հե­րո­սա­մար­տի տա­րի­նե­րու­ն» գիր­քե­րը, ո­րոնց­մէ ա­ռա­ջի­նը Է­դիկ Մի­նա­սեա­նի աշ­խա­տանքն է, իսկ երկ­րոր­դը՝ Է­դիկ Մի­նա­սեա­նի եւ Ե­րե­ւա­նի Պե­տա­կան հա­մալ­սա­րա­նի Սփիւռ­քա­գի­տու­թեան ամ­պիո­նի դա­սա­խօս՝ Տա­թե­ւիկ Մի­նա­սեա­նի հա­մա­տեղ աշ­խա­տան­քը:

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Ա­սուպ մըն է կը սա­հի, կ՚եր­թայ. պայ­ծառ երկն­քի աստ­ղե­րուն մէ­ջէն կը սու­րայ ա­րագ, շատ ա­րագ. փայ­լուն ակն­թար­թի մը պէս ան­հետ կը կոր­չի, ե­տին ձգե­լով յուշ մը ան­մո­ռաց, այլ դրոշմ մը, տեղ մը դա­ջուած, որ կը յու­շէ այդ ակն­թար­թին փայ­լա­տա­կու­մը:

Ե­կե­ղե­ցա­կա­նաց հա­մա­գու­մա­րին կող­մէ տե­ղա­պահ ընտ­րուած Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեան (ա­ւա­զա­նի ա­նու­նով Տիգ­րան) ծնած է 21 Դեկ­տեմ­բեր 1942 թուա­կա­նին Իս­թան­պու­լի մէջ։ Նա­խակր­թա­րա­նի եւ միջ­նա­կար­գի ու­սու­մը ստա­ցած է Մխի­թա­րեան վար­ժա­րա­նին մէջ, ա­ւե­լի վերջ յա­ճա­խած է Սուրբ Խաչ դպրե­վանք։

Լե­հաս­տա­նի Քիել­ցէ քա­ղա­քին մէջ պի­տի բա­ցուի հայ­կա­կան ձե­ռագ­րե­րու ցու­ցա­հան­դէս մը։ Ձե­ռագ­րե­րը եւ ա­ւե­տա­րան­նե­րը հա­մաշ­խար­հա­յին նշա­նա­կու­թեան բա­ցա­ռիկ յու­շար­ձան են՝ հա­յե­րու հա­մար նոյն­քան սրբու­թիւն, որ­քան ուղ­ղա­փառ­նե­րու հա­մար սրբա­պատ­կեր­նե­րը:

Ար­հես­տա­վարժ կռփա­մար­տի թե­թե­ւա­գոյն կար­գի աշ­խար­հի նախ­կին բա­ցար­ձակ ա­խո­յեան Վիք Տար­չի­նեա­նի 43-րդ յաղ­թա­նա­կը ե­ղաւ տպա­ւո­րիչ:

Հայաստանի եւ Ռուսաստանի նախագահները այսօր Քրեմլինի պալատէն ներս ժամադրուած են՝ քննարկելու համար ղարաբաղեան հիմնախնդիրը:
Սերժ Սարգսեան. «Անվտանգութեան հարցերը կը շարունակեն խիստ արդիական մնալ Երեւանի համար, որ ջանքեր կը գործադրէ կանխելու համար լարուածութիւնները»:

Գարակէօզեան Տան համալիրէն ներս «Նատիա-Տիգրան Կիւլմէզկիլ» գեղարուեստի աշխատանոցի երդիքին տակ կը ստեղծուի արտասովոր խանդավառութիւն:
Առլին Շահպազ Շերեմեթի վերահսկողութեան ներքեւ ընկերամշակութային բազմակողմանի ծրագիր մը կը գործադրուի՝ հեղինակաւոր մասնագէտներու ներգրաւմամբ:

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Պատ­րիար­քա­կան ընտ­րու­թեան առ­կա­խեալ գոր­ծըն­թա­ցը թե­ւա­կո­խած է ան­կիւ­նա­դար­ձա­յին փուլ մը։ Այ­սօր կ՚ընտ­րուի Ա­թո­ռի տե­ղա­պա­հը, որ յա­ռա­ջի­կայ շրջա­նին մեր հա­մայն­քը պի­տի ա­ռաջ­նոր­դէ պատ­րիար­քա­կան ընտ­րու­թեան։ Վեր­ջին ինն տա­րի­նե­րու ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րուն լոյ­սին տակ սա շատ լուրջ ու նոյն­քան պա­տաս­խա­նա­տու պահ մըն է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հայ Ե­կե­ղե­ցա­կան Ի­րա­ւուն­քի հա­մա­ձայն «Կտակ» կը նշա­նա­կէ ան­ձի մը իր սե­փա­կան հարս­տու­թեան վրայ, իր ա­զատ կամ­քով եւ մա­հէն ետք գոր­ծադ­րե­լի կար­գադ­րու­թիւն­ներ կա­տա­րել։ Ուս­տի ոե­ւէ ա­ռող­ջա­միտ եւ չա­փա­հաս անձ, ո՛չ վա­նա­կան դա­սա­կար­գէ, իր սե­փա­կան ստա­ցուած­քը ու­զա­ծին պէս կտա­կե­լու ա­զատ է։