Արխիւ

Օ­գոս­տո­սի 17-ին, Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Ծայ­րա­գոյն Պատ­րիարք եւ Ա­մե­նայն Հա­յոց Կա­թո­ղի­կո­սը հայ­րա­պե­տա­կան այ­ցով ժա­մա­նեց Հնդկաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թիւն՝ Կալ­կա­թա­յի Հա­յոց Մար­դա­սի­րա­կան ճե­մա­րան: Ճե­մա­րա­նէ ներս այժմ կ՚ու­սա­նին յի­սուն­հինգ սա­ներ Հա­յաս­տա­նէն, Ի­րա­քէն եւ Ի­րա­նէն:

Վրաս­տա­նի հայ հա­մայն­քի «Ճա­նա­չի՛ր հայ­րե­նիքդ-2016» ա­մառ­նա­յին չոր­րորդ ճամ­բա­րը՝ տասն օ­րուան ըն­թաց­քին՝ հնա­րա­ւո­րու­թիւն տուած է տեղ­ւոյն հա­մայն­քի ան­դամ­նե­րուն այ­ցե­լե­լու Հա­յաս­տա­նի եւ Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի կա­րե­ւո­րա­գոյն պատ­մամ­շա­կու­թա­յին եւ բնու­թեան յու­շար­ձան­նե­րը:

​ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Լի­բա­նա­նի քա­ղա­քա­կան թա­տե­րա­բե­մին վրայ վերջին օ­րե­րուն դար­ձեալ օ­րա­կարգ կը դառ­նար խորհր­դա­րա­նի ընտ­րու­թեան հար­ցը: 
Մինչ տար­բեր լրագ­րող­ներ խնդրին մա­սին գրե­լով կար­ծիք կը յայտ­նէին, թէ սահ­մա­նադ­րա­կան ժամ­կէտ­նե­րով յա­ռա­ջի­կայ՝ 2017 թուա­կա­նի ամ­րան սկիզ­բին ըլ­լա­լիք խորհր­դա­րա­նա­կան ընտ­րու­թիւն­նե­րը դար­ձեալ պի­տի յե­տաձ­գուին, ան­դին Խորհր­դա­րա­նի նա­խա­գահ Նե­պիհ Պըր­րի կը յայ­տա­րա­րէր, որ ընտ­րու­թիւն­նե­րը պի­տի կա­յա­ցուին ճիշդ ժա­մա­նա­կին եւ ո­րե­ւէ յե­տաձ­գում ար­դա­րա­նա­լի կամ ըն­դու­նե­լի չէ: 

Հա­յաս­տա­նի Գա­ւա­ռի եւ Հրազ­դա­նի բժշկա­կան կեդ­րոն­նե­րուն մէջ ա­մե­րի­կա­ցի բժիշկ­ներ կա­մա­ւոր ա­ռա­քե­լու­թիւն կը կա­տա­րեն՝ Հա­յաս­տա­նի մօտ Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու դես­պա­նա­տան եւ Քան­զաս նա­հան­գի իշ­խա­նու­թիւն­նե­րուն հետ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեամբ:

Թուր­քիա վեր­ջին օ­րե­րուն խոր ցաւ կ՚ապ­րի ի­րե­րա­յա­ջորդ պա­տա­հած ա­հա­բեկ­չա­կան տմար­դի եւ ա­րիւ­նա­լի յար­ձա­կում­նե­րու հե­տե­ւան­քով։ Ե­րէկ ա­ռա­ւօ­տեան ժա­մե­րուն եր­կի­րը մեծ ցնցում ապ­րե­ցաւ Է­լա­զը­ղէն հա­սած լու­րե­րուն հե­տե­ւան­քով։

​Ղարաբաղեան հարցին շուրջ Մոսկուայի դիրքը կը մեկնաբանուի՝ որպէս ստուերային դիւանագիտութիւն:
Շաւարշ Քոչարեան. «Երբ Պաքու խօսի զիջումներու մասին, ապա կարելի կ՚ըլլայ խօսիլ փոխզիջումներու շուրջ»:

Փե­քի­նի մէջ, Չի­նաս­տան, վեր­ջերս տե­ղի ու­նե­ցաւ Ե­րա­խա­նե­րու պաշտ­պա­նու­թեան մի­ջազ­գա­յին օ­րուան նուի­րուած «Ամ­բողջ աշ­խար­հի ե­րա­խա­նե­րու բա­րե­կամու­թիւ­նը» խո­րա­գեալ մա­նուկ­նե­րու նկար­նե­րու մի­ջազ­գա­յին ցու­ցա­հան­դէ­սին բա­ցու­մը:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Երբ «օ­տա՛ր» մէ­կը՝ ըն­կե­րը՝ մեր ան­ձին պէս պէտք է սի­րել, կ՚ը­սուի, ա­պա ու­րեմն, մեր ազ­գա­կան­նե­րը, մեր ա­րե­նա­կից­նե­րը՝ մեր եղ­բայր­նե­րը, մեր հա­մազ­գի­նե­րը, ո­րոնք բաղ­դատ­մամբ «օ­տար» ըն­կեր­նե­րուն՝ մե­զի ա­ւե­լի՛ մեր­ձա­ւո­րա­գոյն ըլ­լալ­նուն պատ­ճա­ռով, բնա­կա­նա­բար պէ՛տք է որ ա­ւե­լի հա­րա­զատ, ա­ւե­լի սերտ սի­րով սի­րենք։ Այս կը նշա­նա­կէ, որ ու­րեմն, ա­ռա­ւե­լա­բար ան­հա­մե­մատ սի­րով սի­րե­լու ենք մեր եղ­բայր­նե­րը, մեր մեր­ձա­ւոր­նե­րը՝ ո­րոնք կրկին սի­րոյ ար­ժա­նի են։

ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ

Օ­գոս­տոս ամ­սուն հայ­րե­նի­քը կը վխտայ զբօ­սաշր­ջիկ­նե­րով: Աշ­խար­հի տար­բեր եր­կիր­նե­րէն կը ժա­մա­նեն հայ­րե­նիք՝ ա­նոր տե­սար­ժան վայ­րե­րը ըմ­բոշխ­նե­լու: Զբօ­սաշր­ջիկ­նե­րը միայն հա­յեր չեն հար­կաւ. բա­ւա­րար է ե­րե­կո­յեան քա­լել Ե­րե­ւա­նեան հրա­պա­րակ­նե­րուն մէջ ու լսել հասկ­նա­լի ու ան­հասկ­նա­լի լե­զու­ներ՝ անգ­լե­րէն, գեր­մա­նե­րէն, պարս­կե­րէն, յու­նա­րէն, ա­րա­բե­րէն, հնդկե­րէն...: