Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ա­մե­նա­բա­րին Աս­տուած մեր ե­րա­նու­թեան պատ­ճառ ե­ղող Աս­տուա­ծ­­սի­րու­թեան պա­տուի­րա­նէն ան­մի­ջա­պէս ետ­քը «ըն­կեր­սի­րու­թիւն» կը պա­տուի­րէ.
«Սի­րէ՛ ըն­կերդ քու ան­ձիդ պէս» (ՄԱՐԿ. ԺԲ 31)։­

Գուզ­կուն­ճու­քի Ս. Գրի­գոր Լու­սա­ւո­րիչ ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ ե­րէկ Ս. Պա­տա­րագ մա­տոյց Տ. Շա­հէն Քհնյ. Օ­հա­նեան։ Ինչ­պէս ա­մէն Չո­րեք­շաբ­թի, այս ան­գամ եւս Վոս­փո­րի Ա­սիա­կան ա­փի մեր այս գողտ­րիկ ե­կե­ղե­ցին լե­ցուած էր հոծ թի­ւով հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րով, ո­րոնք եր­կիւ­ղա­ծու­թեամբ հե­տե­ւե­ցան ա­րա­րո­ղու­թիւն­նե­րուն։

​Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Աղ­բի թե­ման կը շա­րու­նա­կէ մնալ ար­դիա­կան: Պայ­ման չէ, որ աղ­բը ան­պայ­ման գար­շա­հոտ ըլ­լայ: Այ­սօր, աշ­խար­հը ա­ւե­լի «քա­ղա­քա­կիր­թ» աղ­բի մէջ խոր­տա­կուե­լու վտան­գին դէմ յան­դի­ման կանգ­նած է: Այդ մէ­կը ե­լեկտ­րո­նա­յին աղբն է, ո­րուն ծա­ւա­լը նոյն­քան խե­լա­յե­ղօ­րէն կ­­՚ա­ճի, որ­քան՝ կեն­ցա­ղա­յին ու խո­հա­նո­ցա­յին աղ­բին ծա­ւա­լը:

Հա­մա­հայ­կա­կան կրթա­կան 7-րդ խորհր­դա­ժո­ղո­վը ա­ւար­տած է իր աշ­խա­տանք­նե­րը՝ որ­դեգ­րե­լով բա­նա­ձեւ մը, որ ուղ­ղոր­դիչ պի­տի ըլ­լայ Հա­յաս­տա­նի Կրթու­թեան եւ գի­տու­թեան նա­խա­րա­րու­թեան հա­մար՝ յա­ռա­ջի­կայ եր­կու տա­րի­նե­րուն ըն­թաց­քին:

Ան­ջա­տո­ղա­կան ա­հա­բեկ­չա­կան ՓՔՔ կազ­մա­կեր­պու­թիւ­նը ե­րէկ Շրնա­քի, Մար­տի­նի եւ Տիար­պա­քը­րի մէջ ի­րա­կա­նա­ցուց յար­ձա­կում­ներ։

​Հայ-ազէրի հակամարտութեան խաղաղ կարգաւորման ուղղեալ ջանքերը յառաջ կը տարուին՝ Անգարա-Մոսկուա-Պաքու եռակողմանի դրութիւն մը ստեղծելու որոնումներու մթնոլորտին մէջ:
Վլատիմիր Փութին. «Հայաստան եւ Ատրպէյճան իսկապէս կը փափաքին գտնել Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրին լուծումը»: Ռուսաստան կ՚ենթադրէ հաշտութեան եզր մը՝ առանց պարտուողներու կամ յաղթողներու:
Սերժ Սարգսեան. «Հարցը անկարելի է լուծել՝ յղում կատարելով հետեւանքներուն, այլ ոչ թէ պատճառներու վերացման։ Շատ կարեւոր է ձեռք բերուած պայմանաւորուածութիւններուն իրականացումը»:

ՀՐԱՅՐ ԳԷՈՐ­ԳԵԱՆ

Կեն­սո­լոր­տի պաշտ­պան­ներ եւ գիտ­նա­կան­ներ ա­ւե­լի քան եր­կու տաս­նա­մեա­կէ ի վեր ա­հա­զանգ կը հնչեց­նեն մար­դուն կող­մէ կեն­սո­լոր­տի ա­պա­կան­ման ի­րո­ղու­թեան դի­մաց, որ սկսած է երկ­րա­գուն­դը ա­ռաջ­նոր­դել դէ­պի ա­նա­պա­տա­ցում:

​«Պի. Պի. Սի.» կը հա­ղոր­դէ, որ Ի­տա­լիոյ մէջ որ-­դեգ­րուած է նոր օ­րէնք մը՝ ա­մէն տա­րի աղ­բա­նոց­ներ նե­տուող մեծ ծա­ւալ­նե­րով սննդե­ղէ­նի վատ­նու­մը կան­խար­գի­լե­լու շարք մը մի­ջո­ցա­ռում­նե­րու մա­սին:

Ար­ժան­թի­նի Հայ կեդ­րո­նի վար­չու­թիւ­նը այ­սու կու գայ սրտի ան­հուն կսկի­ծով՝ գու­ժե­լու ա­նակն­կալ մա­հը եր­կար տա­րի­նե­րու իր նա­խա­գա­հին՝ յան­ձինս Ալ­պեր­թօ Ճէ­րէ­ճեա­նի, որ նախընթաց օր սրտի կա­թուա­ծի պատ­ճա­ռով յան­կար­ծա­մահ ե­ղաւ, խոր սու­գի մատ­նե­լով իր հա­րա­զատ­նե­րը, բա­րե­կամ­նե­րը եւ հայ գա­ղու­թի ան­դամ­նե­րը: