Ընկերա-մշակութային

Յայտ­նի ա­մե­րի­կա­ցի հա­ղոր­դա­վար Քո­նան Օ՚պ­րայն, որ իր «Քո­նան» հե­ռուս­տա­հա­ղորդ­ման ծի­րէն ներս վեր­ջերս այ­ցե­լած էր Հա­յաս­տան ու հե­տաքրքրա­կան հա­ղոր­դում պատ­րաս­տած՝ երկ­րի մա­սին, հար­ցազ­րոյց մը տուած է Հա­րա­ւա­յին Գա­լի­ֆոր­նիոյ հան­րա­յին ռա­տիո­յին (scpr.org)՝ շարք մը ու­շագ­րաւ ման­րա­մաս­նէր ներ­կա­յաց­նե­լով հա­յաս­տա­նեան ու­ղե­ւո­րու­թեան վե­րա­բե­րեալ:

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Ֆրանսահայ երգիչը կ՚ոգեկոչուի մահուան 30-ամեակին առթիւ՝ իր կատարումներով պայմանաւորուած համակրանքով ու յարգանքով:
Անոր կողմէ հիմնուած «Մարքալ» ձեռնարկութիւնը այսօր եւս գոյութիւն ունի եւ յառաջ կը տարուի իր ժառանգներուն ջանքերով:

Ֆրան­սա­հայ աշ­խա­հարհռ­չակ եր­գիչ Շարլ Ազ­նա­ւուր նա­խըն­թաց ե­րե­կո­յեան հա­մեր­գով մը հան­դէս ե­կաւ Պրիւք­սէ­լի մէջ։ 91-ա­մեայ մե­ծա­նուն ա­րուես­տա­գէ­տը հեր­թա­կան ան­գամ կա­խար­դեց իր ունկն­դիր­նե­րը։

Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սի օրհ­նու­թեամբ, Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի հրա­տա­րակ­չա­կան բա­ժի­նը լոյս ըն­ծա­յեց «Քա­րոզ­գիրք (հե­ղի­նա­կա­յին քա­րոզ­ներ)» ժո­ղո­վա­ծոն։ Այս գոր­ծը կը հան­դի­սա­նայ «Ա­րա­րա­տի ժա­ռան­գու­թիւ­նը» շար­քին ա­ռա­ջին հա­տո­րը։

«Երեւանեան հեռանկարներ» միջազգային երաժշտական փառատօնին շրջագծով կարեւոր իրադարձութիւն:
Ճոշուա Պելի գլխաւորութեամբ, Լոնտոնի Ս. Մարթին եկեղեցւոյ Սենեկային նուագախումբին բացառիկ համերգը:

ՅԱ­ԿՈԲ ՎԱՐ­ԴԻ­ՎԱ­ՌԵԱՆ

Կա­րե­լի է այս­պէս վկա­յա­կո­չել այս փա­ռա­տօ­նը՝ «Յաղ­թա­նա­կի փա­ռա­տօն»:  Վեր­ջերս մշա­կու­թա­յին բարձր մա­կար­դա­կով  «Շու­շի» պա­րա­խում­բը ներ­կա­յա­ցաւ այս մեծ ոս­տա­նի հա­յու­թեան, երբ Նիւ Ճըր­զիի Ֆե­լի­շըն գո­լէ­ճի «Ճոն Պրես­լի­ն» հան­դի­սաս­րա­հը ապ­րե­ցաւ հայ ժա­մա­նա­կա­կից եր­գա­րուես­տի եւ պա­րի ան­մո­ռա­նա­լի ամ­բող­ջա­կան պա­հեր:

Է­ԼԻԶ ՇԱ­ՐԱՊ­ԽԱ­ՆԵԱՆ

Նա­խորդ շա­բաթ ներ­կայ ե­ղանք եր­կու ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րու, ո­րոնց ըն­թաց­քին պատ­ւուե­ցան սփիւռ­քա­հայ եր­կու գրող­ներ, ար­ձա­կա­գիր` Մով­սէս Պչաք­ճեա­նը եւ բա­նաս­տեղծ Զահ­րա­տը:

Աշ­խար­հի կա­րե­ւո­րա­գոյն ա­ճուր­դի ըն­կե­րու­թիւն­նե­րէն «Տո­րո­թէում»ի Փրա­կի մաս­նա­ճիւ­ղը վա­ճառ­քի դրած է աշ­խար­հահռ­չակ ծո­վան­կա­րիչ Յով­հան­նէս Այ­վա­զովս­քիի «Վե­զիւ­վի տե­սա­րա­նը» կտա­ւը։ «Ար­մէնփ­րէս» գոր­ծա­կա­լու­թեան հա­ղոր­դում­նե­րով, հա­ւա­նա­կան է, որ Այ­վա­զովս­քիի այս գոր­ծին ա­ճուր­դը տե­ղի ու­նե­նայ յա­ռա­ջի­կայ Նո­յեմ­բե­րի 28-ին։

ՀՐԱՅՐ ԵՍԱՅԵԱՆ

​Տասն­չորս տա­րի ա­ռաջ` 9-11-ի ա­տեն ըն­կե­րա­յին ցան­ցե­րու աշ­խարհ չկար: Օ­րին աշ­խար­հը ա­հա­ւոր ո­ճի­րէ մը ցնցուե­ցաւ, եւ կա­րեկ­ցա­կան մթնո­լորտ կը տի­րէր ա­մէն տեղ, ա­մէն մարդ կը դա­տա­պար­տէր այդ հա­կա­մարդ­կա­յին բռնա­րար­քը:

​Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Սփիւռքահայ փորձառու ազգային-հասարակական գործիչը դէպի Հայաստան վերջին այցելութեան օրերուն հարցազրոյց մը տուաւ ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթին:
Երուանդ Ազատեան. «Խօսելու շատ հարցեր կան, սակայն այսօր ամենակարեւորն է արտագաղթը, որ մեծ համեմատութիւններու հասած է։ Երկիրը լքելու գլխաւոր պատճառն է՝ հեռանկարի պակասը։ Հայրենալքումը մեծապէս ցաւալի երեւոյթ մըն է: