Ընկերա-մշակութային

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Փետ­րո­ւար 15-ը ծննդեան տա­րե­դարձն է հայ ժո­ղո­վուր­դի ան­մահ­նե­րէն ­Ռու­բէն ­Սե­ւա­կի, որ կը հան­դի­սա­նայ ­Մեծ Ե­ղեռ­նի նա­հա­տակ գրող­նե­րու փա­ղան­գին կրտսե­րա­գոյն ար­ժա­նա­ւո­րը եւ, միան­գա­մայն, բարձ­րո­րակ տա­ղան­դա­ւո­րը։

ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

Հետզ­հե­տէ ա­ռա­ւել սուր բնոյթ ստա­ցող ներ­գաղ­թեալ­նե­րու հրա­տապ թղթած­րա­րը ժա­մա­նա­կի թա­ւա­լու­մին եւ աշ­խար­հագ­րա­կան ըն­դար­ձակ­ման հետ կը դրսե­ւո­րէ բո­լո­րո­վին նոր ե­րե­սակ­ներ, ո­րոնք ա­նակն­կա­լի կը մատ­նեն «գի­տուն» Ա­րեւ­մուտ­քը:

​Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​«ՀԱԼԷՊ» հայրենակցական բարեսիրական հասարակական կազմակերպութեան նախագահը հարցազրոյց մը տուաւ ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթին:
Անի Պալըխեան. «Առաջնահերթը բնակարաններու խնդիրն է։ Տուն ապահովելու կարելիութիւնը սուրիահայու ամենակարեւոր հարցի լուծումն է»:

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

​Հո­գե­ւո­րա­կա­նու­թիւ­նը իր ե­զա­կի տեղն ու ար­ժէ­քը նո­ւա­ճած է նաեւ հայ ժո­ղո­վուր­դի պատ­մու­թեան մէջ։ Ա­ւե­լի՛ն. ա­մենէն վճռո­րոշ ազ­դե­ցու­թիւ­նը ու­նե­ցած է մեր ժո­ղո­վուր­դի քա­ղա­քակր­թա­կան զար­գաց­ման­ մայր հո­սան­քին վրայ, ո­րով­հե­տեւ ­Հա­յաս­տա­նի ու հա­յու­թեան բա­ժին հա­նո­ւած բազ­մա­դա­րեան պե­տա­կա­նա­զուրկ կեան­քի բեր­մամբ՝ ոչ միայն հո­գեմ­տա­ւոր, այ­լեւ՝ ազգա­յին-քա­ղա­քա­կան ա­ռաջ­նոր­դու­թեան կո­չո­ւած է հայ հո­գե­ւո­րա­կա­նու­թիւ­նը։

Տեառնընդառաջի առթիւ Երեւանի մէջ տեղի ունեցաւ խանդավառ տօնավաճառ մը, որ կազմակերպուած էր սուրիահայոց կողմէ։ Երեւանի Պետական համալսարանէն ներս տեղի ունեցաւ այս տօնավաճառը, որուն մասնակցութիւն բերին աւելի քան քառասուն սուրիահայեր։

ՀՐԱՉ ՉԻԼԻՆԿԻՐԵԱՆ

Հա­յաս­տա­նի Ս­­փիւռ­քի իա­խա­րա­րու­թեան «Հա­յերն այ­սօ­ր»  կայ­քէ­ջին վրայ հար­ցազ­րոյց մը լոյս տե­սաւ սփիւռ­քա­հայ մտա­ւո­րա­կան Տքթ. Հրաչ Չի­լին­կի­րեա­նի հետ, որ կը բնա­կի Լոն­տո­նի մէջ:

Ռու­սաս­տա­նի մայ­րա­քա­ղա­քը՝ Մոս­կուա­յի մէջ Մար­տի 5-8 թուա­կան­նե­րուն տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ Շո­քո­լա­յի սա­լոն, որ պի­տի ընդունի շուրջ եօ­թա­նա­սուն մաս­նա­կից տաս­ներ­կու երկի­րներէ, նե­րա­ռեալ՝ Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րէն, Զուի­ցե­րիա­յէն եւ Հա­յաս­տա­նէն։

ՊՕՂՈՍ ՇԱՀՄԵԼԻՔԵԱՆ

Ներ­կայ օ­րե­րուն ա­նուա­նա­կո­չու­թիւն տօ­նե­լը գրե­թէ վեր­ցուած է: Այ­սօր ա­ւե­լի կա­րե­ւոր կը դա­սուին ծննդեան կամ ա­մուս­նու­թեան տա­րե­դար­ձե­րը տօ­նե­լը:

ՍԵՒԱՆ ՏԷՅԻՐՄԵՆՃԵԱՆ

Էր­լին, եր­կու տա­րուան դա­դա­րէ մը վերջ, ե­րէկ ի­րի­կուն տպա­ւո­րիչ մե­նա­հա­մեր­գով մը ներ­կա­յա­ցաւ հան­դի­սա­տե­սին։ «Քենթ» մշա­կու­թա­յին կեդ­րո­նի դահ­լի­ճին մէջ կա­յա­ցած ձեռ­նար­կը ար­ժա­նա­ցած էր Էր­լի­նի հա­մա­կիր­նե­րուն հե­տաքրք­րու­թեան, ո­րոնք վա­յե­լե­ցին հա­ճե­լի ի­րի­կուն մը։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​Պո­լի­սը մեզ կը դի­մա­ւո­րէ պաղ ե­ղա­նա­կով: Օ­դա­կա­յա­նէն դէ­պի այն շրջա­նը, ուր պի­տի ի­ջե­ւա­նինք Պո­լիս կարճ հանգ­րուա­նի մը ըն­թաց­քին, ճա­նա­պար­հին անձ­րեւ կը սկսի, թաք­սիի վա­րոր­դը շատ ա­րագ կը վա­րէ, ին­չ որ տագ­նապ կը յա­ռա­ջաց­նէ, կը խնդրենք քիչ մը դան­դա­ղեց­նել ըն­թաց­քը, սա­կայն այդ ե­րե­ւոյ­թին ա­կա­նա­տես կ՚ըլ­լանք նաեւ հե­տա­գայ օ­րե­րուն՝ ինք­նա­շարժնե­րու ըն­թաց­քը շատ ա­րագ կը թուի, բայց ա­ւե­լի ուշ կը հասկ­նանք, որ ա­րագ ու շտա­պող քա­ղա­քի՝ Պոլ­սոյ ըն­թացքն է այդ մէ­կը: