Ընկերա-մշակութային

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

​Հո­գե­ւո­րա­կա­նու­թիւ­նը իր ե­զա­կի տեղն ու ար­ժէ­քը նո­ւա­ճած է նաեւ հայ ժո­ղո­վուր­դի պատ­մու­թեան մէջ։ Ա­ւե­լի՛ն. ա­մենէն վճռո­րոշ ազ­դե­ցու­թիւ­նը ու­նե­ցած է մեր ժո­ղո­վուր­դի քա­ղա­քակր­թա­կան զար­գաց­ման­ մայր հո­սան­քին վրայ, ո­րով­հե­տեւ ­Հա­յաս­տա­նի ու հա­յու­թեան բա­ժին հա­նո­ւած բազ­մա­դա­րեան պե­տա­կա­նա­զուրկ կեան­քի բեր­մամբ՝ ոչ միայն հո­գեմ­տա­ւոր, այ­լեւ՝ ազգա­յին-քա­ղա­քա­կան ա­ռաջ­նոր­դու­թեան կո­չո­ւած է հայ հո­գե­ւո­րա­կա­նու­թիւ­նը։

Տեառնընդառաջի առթիւ Երեւանի մէջ տեղի ունեցաւ խանդավառ տօնավաճառ մը, որ կազմակերպուած էր սուրիահայոց կողմէ։ Երեւանի Պետական համալսարանէն ներս տեղի ունեցաւ այս տօնավաճառը, որուն մասնակցութիւն բերին աւելի քան քառասուն սուրիահայեր։

ՀՐԱՉ ՉԻԼԻՆԿԻՐԵԱՆ

Հա­յաս­տա­նի Ս­­փիւռ­քի իա­խա­րա­րու­թեան «Հա­յերն այ­սօ­ր»  կայ­քէ­ջին վրայ հար­ցազ­րոյց մը լոյս տե­սաւ սփիւռ­քա­հայ մտա­ւո­րա­կան Տքթ. Հրաչ Չի­լին­կի­րեա­նի հետ, որ կը բնա­կի Լոն­տո­նի մէջ:

Ռու­սաս­տա­նի մայ­րա­քա­ղա­քը՝ Մոս­կուա­յի մէջ Մար­տի 5-8 թուա­կան­նե­րուն տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ Շո­քո­լա­յի սա­լոն, որ պի­տի ընդունի շուրջ եօ­թա­նա­սուն մաս­նա­կից տաս­ներ­կու երկի­րներէ, նե­րա­ռեալ՝ Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րէն, Զուի­ցե­րիա­յէն եւ Հա­յաս­տա­նէն։

ՊՕՂՈՍ ՇԱՀՄԵԼԻՔԵԱՆ

Ներ­կայ օ­րե­րուն ա­նուա­նա­կո­չու­թիւն տօ­նե­լը գրե­թէ վեր­ցուած է: Այ­սօր ա­ւե­լի կա­րե­ւոր կը դա­սուին ծննդեան կամ ա­մուս­նու­թեան տա­րե­դար­ձե­րը տօ­նե­լը:

ՍԵՒԱՆ ՏԷՅԻՐՄԵՆՃԵԱՆ

Էր­լին, եր­կու տա­րուան դա­դա­րէ մը վերջ, ե­րէկ ի­րի­կուն տպա­ւո­րիչ մե­նա­հա­մեր­գով մը ներ­կա­յա­ցաւ հան­դի­սա­տե­սին։ «Քենթ» մշա­կու­թա­յին կեդ­րո­նի դահ­լի­ճին մէջ կա­յա­ցած ձեռ­նար­կը ար­ժա­նա­ցած էր Էր­լի­նի հա­մա­կիր­նե­րուն հե­տաքրք­րու­թեան, ո­րոնք վա­յե­լե­ցին հա­ճե­լի ի­րի­կուն մը։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​Պո­լի­սը մեզ կը դի­մա­ւո­րէ պաղ ե­ղա­նա­կով: Օ­դա­կա­յա­նէն դէ­պի այն շրջա­նը, ուր պի­տի ի­ջե­ւա­նինք Պո­լիս կարճ հանգ­րուա­նի մը ըն­թաց­քին, ճա­նա­պար­հին անձ­րեւ կը սկսի, թաք­սիի վա­րոր­դը շատ ա­րագ կը վա­րէ, ին­չ որ տագ­նապ կը յա­ռա­ջաց­նէ, կը խնդրենք քիչ մը դան­դա­ղեց­նել ըն­թաց­քը, սա­կայն այդ ե­րե­ւոյ­թին ա­կա­նա­տես կ՚ըլ­լանք նաեւ հե­տա­գայ օ­րե­րուն՝ ինք­նա­շարժնե­րու ըն­թաց­քը շատ ա­րագ կը թուի, բայց ա­ւե­լի ուշ կը հասկ­նանք, որ ա­րագ ու շտա­պող քա­ղա­քի՝ Պոլ­սոյ ըն­թացքն է այդ մէ­կը:

Գո­հու­նա­կու­թեամբ վե­րա­հա­սու կ՚ըլ­լանք, թէ «Կիւ­վեր­ճին» ե­րաժշ­տա­կան ըն­կե­րու­թիւ­նը վեր­ջերս թո­ղար­կած է «Ճամ­բորդ» խո­րագ­րեալ սկա­ւա­ռակ մը։

Շուէ­տի հնա­գոյն թան­գա­րա­նի՝ Թա­գա­ւո­րա­կան զի­նա­պա­լա­տին մէջ կ՚ի­րա­կա­նա­ցուին Հա­յաս­տա­նի օ­րեր, ո­րոնք կազ­մա­կեր­պուած են թան­գա­րա­նի եւ Հա­յաս­տա­նի մօտ Շուէ­տի դես­պա­նու­թեան հա­մա­տեղ ջան­քե­րով:

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Օ­դա­նաւ­ներ, գնացք­ներ, կառ­քեր… Ձ­­մե­ռնա­յին տասն օ­րուան ճա­նա­պարհ: Ե­րե­ւա­նէն դուրս ե­կանք այն օ­րե­րուն, երբ Հա­յաս­տա­նի մէջ կրի­փի ա­ռա­ջին տե­սա­կի H1N1 են­թա­տե­սա­կի բռնկում կար, դպրոց­նե­րը գոց էին, հի­ւան­դա­նոց­նե­րը լե­ցուն՝ հի­ւանդ­նե­րով, կը յայ­տա­րարուէր, որ կրի­փի վի­րիւ­սը Հա­յաս­տան հա­սած է դուր­սի եր­կիր­նե­րէն, եւ օ­դա­նա­ւե­րու, գնացք­նե­րու, կա­յա­նա­տե­ղի­նե­րու, օ­դա­կա­յան­նե­րու եւ բո­լոր մար­դա­շատ վայ­րե­րու մէջ, ուր­կէ ան­ցանք տա­սը օ­րը, ա­մէն մէկ փռշտա­ցող, հա­զա­ցող կամ պա­ղա­ռու­թեան նշան ու­նե­ցող անձ մե­զի հա­մար «զինուած» վա­րա­կա­կիր էր, որ­մէ քիչ մը ար­դէն զա­ւեշ­տի հաս­նող զգու­շու­թեամբ կը փոր­ձէինք հե­ռու մնալ: