Թրքահայ կեանք

Ե­րէկ, հա­ճոյքն ու­նե­ցանք խմբագ­րա­տանս մէջ հիւ­րըն­կա­լե­լու Սուրբ Խաչ դպրե­վան­քէն խումբ մը ա­շա­կերտ­ներ, ո­րոնց կ՚ու­ղեկ­ցէին հա­յե­րէ­նի եր­կու ար­ժէ­քա­ւոր ու­սուց­չու­հի­ներ՝ Սիւ­զան Ավ­ճը եւ Թա­թիա Մա­րաշ­լեան։ Ա­շա­կերտ­նե­րը ջերմ մթնո­լոր­տի մը մէջ զրու­ցե­ցին թեր­թիս հրա­տա­րա­կու­թեան տնօ­րէ­նու­հի Նա­տիա Գօ­չու­նեա­նի եւ լրա­հա­ւա­քի պա­տաս­խա­նա­տու Ա­րի Թա­շի հետ։

Եկեղեցականաց համագումարին կողմէ կատարուած տեղապահի ընտրութենէն վերջ ստեղծուած իրավիճակը յեղաշրջած է թրքահայութեան օրակարգը:
Կուսակալութեան մօտ ժամադրութեան համար կատարուած դիմումին զուգահեռ համայնքային շրջանակներէն ներս տեղի կ՚ունենան խտացեալ որոնումներ՝ տագնապի լուծման համար:

Թաքսիմցիները մեծ խանդավառութեամբ ողջունեցին Մարմնամարզի նախարար Աքիֆ Չաղաթայ Քըլըճը:
Այցելութիւնը առիթ հանդիսացաւ՝ որպէսզի Թաքսիմ մարզակումբի մարզադաշտի վերաբերեալ կարգադրութիւնը հրապարակուի:

Եկեղեցականաց համագումարը երէկ տեղապահ ընտրեց Տ. Գարեգին Արք. Պեքճեանը, սակայն Իսթանպուլի կուսակալութենէն հասած նամակը կասեցուց գործընթացը:
Պատրիարքարանը շարժման անցած է կուսակալ Վասիփ Շահինէն ժամադրութիւն մը ապահովելու համար՝ յստակացնելու նպատակով բոլոր մանրամասնութիւնները:

Ե­կե­ղե­ցա­կա­նաց հա­մա­գու­մա­րին կող­մէ տե­ղա­պահ ընտ­րուած Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեան (ա­ւա­զա­նի ա­նու­նով Տիգ­րան) ծնած է 21 Դեկ­տեմ­բեր 1942 թուա­կա­նին Իս­թան­պու­լի մէջ։ Նա­խակր­թա­րա­նի եւ միջ­նա­կար­գի ու­սու­մը ստա­ցած է Մխի­թա­րեան վար­ժա­րա­նին մէջ, ա­ւե­լի վերջ յա­ճա­խած է Սուրբ Խաչ դպրե­վանք։

Պոլսոյ Պատրիարքութեան Եկեղեցականաց համագումարը Գումգաբուի մէջ այսօր նախատեսուած նիստով պաշտօնի կը կոչէ տեղապահ մը, որ պիտի կրէ ծանր բեռ մը:
Մեր դարաւոր Աթոռի երեք սրբազաննարը կ՚ակնկալեն եկեղեցականաց դասուն հաւանութիւնը՝ համայնքը առաջնորդելու համար պատրիարքական ընտրութեան, ամրապնդելով ժողովուրդին վստահութիւնը:

Գեր­մա­նա­հա­յոց Թե­մա­կալ Ա­ռաջ­նորդ Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեան ե­րէկ այց մը տուաւ Վա­քըֆ­նե­րու խոր­հուր­դի մօտ փոք­րա­մաս­նու­թեանց ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Թո­րոս Ալ­ճա­նին։ Այս վեր­ջի­նը իր գրա­սե­նեա­կին մէջ ջեր­մօ­րէն հիւ­րըն­կա­լեց Նո­րին Սրբազ­նու­թիւ­նը։

Գարակէօզեան Տան համալիրէն ներս «Նատիա-Տիգրան Կիւլմէզկիլ» գեղարուեստի աշխատանոցի երդիքին տակ կը ստեղծուի արտասովոր խանդավառութիւն:
Առլին Շահպազ Շերեմեթի վերահսկողութեան ներքեւ ընկերամշակութային բազմակողմանի ծրագիր մը կը գործադրուի՝ հեղինակաւոր մասնագէտներու ներգրաւմամբ:

Գո­հու­նա­կու­թեամբ վե­րա­հա­սու կ՚ըլ­լանք, թէ մեր հա­մայն­քի ար­ժէ­քա­ւոր ա­րուես­տա­գէտ­նե­րէն Է­րօլ Սա­րա­ֆեան վեր­ջին շրջա­նին Պատ­րիար­քա­րա­նին նու­ի­րա­բե­րած է իր լու­սա­հո­գի մեծ­հօր սա­տա­փեայ գրչա­տու­փը։ Ե­րէկ հա­ճոյքն ու­նե­ցանք խմբագ­րա­տանս մէջ հիւ­րըն­կա­լե­լու Է­րօլ Սա­րա­ֆեա­նը, ո­րու հետ մեր ու­նե­ցած ան­մի­ջա­կան զրոյ­ցի ըն­թաց­քին պա­տա­հա­բար տե­ղե­կա­ցանք այս պա­րա­գա­յին։

Խոր ցա­ւով կը գու­ժենք մա­հը ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի ըն­տա­նի­քի բազ­մա­մեայ ան­դամ­նե­րէն, թեր­թիս սիւ­նա­կա­գիր Վա­րու­ժան Սա­յա­ճեա­նի։ Իր կո­րուս­տը խոր ցաւ պատ­ճա­ռած է թեր­թիս ըն­տա­նի­քին՝ քա­նի որ ան եր­կար տաս­նա­մեակ­ներ ան­սա­կարկ նուի­րու­մով ծա­ռա­յած էր ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ օ­րա­թեր­թին եւ հայ մա­մու­լին հա­մար։