Թրքահայ կեանք

Մխի­թա­րեան վար­ժա­րա­նը 20-21 Յու­նուար թուա­կան­նե­րուն յա­ջոր­դա­կան կեր­պով տուն դար­ձաւ Բա­րե­կեն­դա­նի ա­շա­կեր­տա­կան խրախ­ճանք­նե­րու: Քա­նի որ այս տա­րի Բա­րե­կեն­դա­նը կը զու­գա­դի­պի դպրո­ցա­կան կի­սա­մեայ ար­ձա­կուր­դին, վար­ժա­րա­նի տնօ­րէ­նու­թիւ­նը յար­մար տե­սած էր Մեծ պահ­քի շրջա­նէն ա­ռաջ պատ­շաճ կեր­պով տօ­նա-խըմբել այս յա­տուկ զուար­ճու­թեան տօ­նը:

Խոր ցա­ւով վե­րա­հա­սու ե­ղանք, թէ իր մա­հա­կա­նա­ցուն կնքած է մեր հա­մայն­քի ե­րէց սե­րուն­դի սի­րուած ու յար­գուած դէմ­քե­րէն Ժիլ­պէռ Բա­րու­նա­կեան, որ եր­կար ժա­մա­նա­կէ ի վեր կը գտնուէր դար­ման­ման տակ։ Ան տաս­նա­մեակ­ներ շա­րու­նակ նուի­րեալ ծա­ռա­յու­թիւն մա­տու­ցած էր մեր հա­ւա­քա­կան կեան­քէն ներս։

ԱՆ­ՆԱ ԳԷՈՐ­ԳԵԱՆ

Իւ­րա­քան­չիւր ժո­ղո­վուր­դի կեան­քը բնու­թագ­րող ա­մե­նաազ­նիւ ու հա­րուստ բնա­գա­ւառ­նե­րէն է եր­գա­րուես­տը: Հայ եր­գը ու­նի հա­զա­րա­մեակ­նե­րու պատ­մու­թիւն՝ ընդգր­կե­լով հո­գե­ւո­րէն մին­չեւ ա­շու­ղա­կան, ժո­ղովր­դա­կա­նէն՝ հայ­րե­նա­սի­րա­կան, դա­սա­կա­նէն՝ քա­ղա­քա­յին ֆոլք­լոր ե­ւայլն:

Ե­րէկ, հա­ճոյքն ու­նե­ցանք խմբագ­րա­տանս մէջ հիւ­րըն­կա­լե­լու Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րէն յայտ­նի ու­տա­հար­ներ՝ հայր ու որ­դի Ռի­չըրտ եւ Հե­րոլտ Յա­կո­բեան­նե­րը, ո­րոնք վեր­ջին օ­րե­րուն այ­ցե­լե­ցին Իս­թան­պուլ։ Ծա­նօթ է, որ ան­ցեալ շա­բա­թա­վեր­ջին Պէ­յօղ­լուի մէջ, բա­րե­կա­մա­կան շրջա­նա­կէ ներս մե­ծա­րան­քի հան­դի­սու­թիւն մը կազ­մա­կեր­պուած էր Ռի­չըրտ Յա­կո­բեա­նի հա­մար։

Խոր ցա­ւով վե­րա­հա­սու ե­ղանք, թէ իր մահ­կա­նա­ցուն կնքած է մեր հա­մայն­քի ե­րէց սե­րուն­դի այն­քան սի­րուած ու յար­գուած դէմ­քե­րէն մին՝ Կար­պիս Ու­ղուր­լուեան։ Իր սե­րուն­դի ա­մե­նա­յատ­կան­շա­կան դէմ­քե­րէն մին էր Կար­պիս Ու­ղուր­լուեան, որ թրքա­հայ կեան­քէ ներս կը վա­յե­լէր թէ՛ մեծ հա­մակ­րանք եւ թէ մեծ վստա­հու­թիւն։

Տիար­պա­քը­րի մէջ մահ­կա­նա­ցուն կնքեց քա­ղա­քի վեր­ջին հա­յե­րէն Սար­գիս Է­քէն, որ 25 օ­րէ ի վեր դար­մա­նում կը տես­նէր «Տիճ­լէ» հա­մալ­սա­րա­նի հի­ւան­դա­նո­ցին մէջ։ 2014 թուա­կա­նին ան կորսն­ցու­ցած էր իր 65 տա­րուան կո­ղա­կի­ցը՝ Պայ­ծառ Է­քէ­նը, ո­րու մա­հէն վերջ իր կեանքն ալ դուրս ե­կած էր բնա­կա­նոն հու­նէն։

Տ. Արամ Արքեպիսկոպոս Աթէշեան Գումգաբուի մէջ անդրադարձաւ շարք մը հրատապ համայնքային հարցերու:
«Յովակիմ 1461» նորահաստատ հիմնարկի պաշտօնական վաւերացումը վերջնականօրէն ապահովուեցաւ: Պատրիարքարանը անվճար պիտի կատարէ մէկ քահանայով յուղարկաւորութիւններն ու մկրտութիւնները: Ընդհանուր Փոխանորդը կը խոստանայ կրթաթոշակներ:

Աթոռանիստ Մայր եկեղեցւոյ համալիրէն ներս երէկուան կրօնական եւ աշխարհիկ արարողութիւնները առիթ հանդիսացան մեծ խանդավառութեան:
Աշակերտները օրուան յայտագրին ընթացքին հանդէս եկան «Յիշենք անցեալը, կերտենք ապագան» կարգախօսով՝ շեշտելով հայ դպրոցին առաքելութիւնը:

Թաք­սի­մի Ս. Յա­րու­թիւն ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ ե­րէկ բիւր յար­գան­քով ո­գե­կո­չուե­ցան բա­րե­յի­շա­տակ Յով­հան­նէս եւ Մկրտիչ Է­սաեան հա­րա­զատ­նե­րը, ո­րոնք յա­րա­կից Է­սաեան վար­ժա­րա­նի հիմ­նա­դիր­ներն են։ Այս առ­թիւ Է­սաեա­նի ըն­տա­նի­քը հեր­թա­կան ան­գամ իր խո­նար­հու­մը բե­րաւ հիմ­նա­դիր հա­րա­զատ­նե­րու բա­րի յի­շա­տա­կին առ­ջեւ ու վե­րա­նո­րո­գեց ա­նոնց նկատ­մամբ ե­րախ­տա­գի­տա­կան զգա­ցում­նե­րը։

Շիշ­լի մար­զա­կում­բին կող­մէ կազ­մա­կերպուած պաս­քեթ­պո­լի դա­սըն­թաց­քին մաս­նա­կից փոք­րիկ­նե­րը ե­րէկ ապ­րե­ցան յատ­կան­շա­կան օր մը։ Պա­քըր­գիւ­ղի մէջ, Տա­տեան վար­ժա­րա­նի նո­րա­կա­ռոյց հա­մա­լի­րէն ներս, «Եդ­քին Պէր­պէ­րօղ­լու» մար­զա­դահ­լի­ճի եր­դի­քին տակ ա­նոնք պի­տի ի­րա­կա­նաց­նէին ի­րենց հեր­թա­կան պարապ­մունքը։