ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր կեանքին մէջ գոյութիւն ունին երեւոյթներ, որոնք գոյութիւն ունեցած են մարդկութեան ամբողջ պատմութեան ընթացքին, այսօր եւս գոյութիւն եւ գուցէ պիտի գոյութիւն ունենան այնքան՝ ինչքան մարդկութիւնը գոյատեւէ երկիր մոլորակին վրայ. եթէ անոնցմէ մէկը պոռնկութիւնն ու սպանութիւնն է, ապա միւսը անպայմանօրէն գողութիւնն է:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Շատ մը մտաւորականներ մեր աշխարհաբարը ձախողած նկատեցին, որովհետեւ աշխարհաբարը սպասուածին հակառակ հիմք չունեցաւ ժողովրդական լեզուն. հաստատուած մնաց գրաբար լեզուի սկզբունքներուն եւ քերականութեան, ինչ որ շատերու կարծիքով հեռու էր ժողովրդական լեզուամտածողութենէն. այս մասին բողոքողներէն մէկն է Դանիէլ Վարուժան։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Johann Christoph Friedrich von Schiller (1759-1805թթ.) կ՚ըսէ. «Մարդու մը ճշմարիտ արժէքը կախում ունի ո՛չ թէ իր բանականութենէն, այլ կամքի ուժէն, երբ սա կը պակսի, այն ատեն հոգիին տաղանդները զայն կը տկարացնեն։ Չկայ աւելի դժբախտ եւ խեղճ արարած աշխարհի վրայ քան մեծ հոգի մը՝ որուն համապատասխան նկարագիր կը պակսի»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր ժողովուրդը իրականութեան մէջ ո՛չ թէ գրաբարէ աշխարհաբարի անցաւ, այլ գրաբարէ անցաւ թրքախառն հայերէնի եւ այդ թրքախառն հայերէնն է, որ ստեղծեց մեր արդի աշխարհաբարը՝ շատ մը բառեր զտելով, իսկ շատերը պահելով:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Սա նշանակալից իրողութիւն է, թէ՝ աշունը մարդուս տեսակ մը մելամաղձոտ, տրտում հոգեվիճակ կը պատճառէ. թերեւս այն պատճառով որ շուտով ձմրան պաղ շունչը պիտի ներշնչուի եւ խաւարը պիտի տիրապետէ հոգիներու մէջ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Եթէ երկար ժամանակ լաւ թատրերգութիւն մը դիտած չէք, կրնաք հետեւիլ Հայաստանի քաղաքական վերջին իրադարձութիւններուն, ուր միեւնոյն ժամանակ աւելի քան տասնչորս ներկայացում տեղի կ՚ունենայ եւ առանց դադարի ամէ՛ն օր՝ մինչեւ սեպտեմբերի 17-ը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Եւ սա «Օփերա»յի շարժանկարի սրահը
Ուր Ալէն Տըլոնի - Ռոմի Շնայտէրի
Սիրային ժապաւէնները դիտեցինք
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Վերջերս յանգած եմ այն եզրակացութեան, որ անո՛նք որոնք հայրենիքէն դուրս կ'ապրին իրաւունք չունին խօսելու հայրենիքի, քաղաքականութեան եւ ընդհանրապէս պետական հարցերու մասին:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մեր արժէքաւոր գրչեղբայր, ազնիւ բարեկամ տքթ. Իգնա Սարըասլան ազնուութիւնը ունեցեր է մեզի հասցնել իր վերջին բանաստեղծութեան հաւաքածոն՝ «Գոյներ եւ հետքեր»ը, մակագրելով զայն՝ մեր անուան հասցէագրելով։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր թուականէն 136 տարի առաջ՝ 1887-ին, Գրիգոր Զօհրապ կը գրէր Զմիւռնիոյ մասին եւ այդտեղ ապրող հայոց համար հետեւեալը կ՚արձանագրէր. «Հայ լեզուն սիրողն ու (ափսո՜ս) հայ լեզուն խօսելէ ամչցողն»:
